Μετά τον θάνατο του Λάμπρου Φούντα στη συμπλοκή της Δάφνης και τη σύλληψη Μαζιώτη, η Πόλα Ρούπα με νέο κείμενο που δημοσιεύτηκε στο αντιεξουσιαστικό σάιτ indymedia, χαρακτηρίζει την δική της σύλληψη ως «το τρίτο χτύπημα» του κράτους στον Επαναστατικό Αγώνα. Στο κείμενο της αναφέρεται σε μια σειρά από τρομοκρατικά χτυπήματα που ετοίμαζε, τα οποία δεν […]
Μετά τον θάνατο του Λάμπρου Φούντα στη συμπλοκή της Δάφνης και τη σύλληψη Μαζιώτη, η Πόλα Ρούπα με νέο κείμενο που δημοσιεύτηκε στο αντιεξουσιαστικό σάιτ indymedia, χαρακτηρίζει την δική της σύλληψη ως «το τρίτο χτύπημα» του κράτους στον Επαναστατικό Αγώνα.
Στο κείμενο της αναφέρεται σε μια σειρά από τρομοκρατικά χτυπήματα που ετοίμαζε, τα οποία δεν θα καταφέρουν οι Αρχές να εντοπίσουν: «Δεν ετοίμαζα ένα χτύπημα. Είχε δρομολογηθεί ένα σχέδιο με σειρά χτυπημάτων σε νευραλγικά σημεία του συστήματος», αναφέρει ενώ άφησε αιχμές πως ο αγώνας δεν τελειώνει εδώ.
«Το κράτος ήξερε ότι ετοιμάζω μεγάλο χτύπημα και δε χρειαζόταν ευρήματα γι΄αυτό. Τώρα ψάχνουν με αγωνία να βρουν τι σκόπευε να χτυπήσει ο Επαναστατικός Αγώνας. Τους δηλώνω λοιπόν ότι ο προσανατολισμός τους είναι λάθος. Αυτό που παρουσιάζουν ως χτύπημα που πρόλαβαν, δεν εντάσσεται στο σχέδιο δράσης του Επαναστατικού Αγώνα αυτό το διάστημα. Αφορούσε σε μια προηγούμενη περίοδο. Ο Επαναστατικός Αγώνας προκειμένου να επιτύχει τα μέγιστα δυνατά αποτελέσματα με τη δράση του, λάμβανε πάντα υπόψιν του τη διαμόρφωση των οικονομικών-πολιτικών συνθηκών, ώστε να επιλέγει τα πιο καίρια χτυπήματα για την πρόκληση του μέγιστου δυνατού κλονισμού του καθεστώτος και προσανατολιζόταν αναλόγως.»
«Σε όλους αυτούς που έχουν πέσει πάνω από τα κείμενα και τα γραπτά μου και προσπαθούν να καταλάβουν τι σκόπευε να κάνει ο Επαναστατικός Αγώνας, τους δηλώνω πως για να το βρουν θα πρέπει να επιχειρήσουν μια βαθιά ανάλυση σχετικά με την οικονομική κατάσταση του καθεστώτος στην Ελλάδα σήμερα, συνυπολογίζοντας τα πιο ευάλωτα σημεία του, αυτά που θα λύγιζαν σε ένα μεγάλο χτύπημα και που μέσα από μια σειρά παρόμοιων χτυπημάτων θα καθιστούσε εφικτό να λυγίσει το καθεστώς συνολικά. Αν το βρουν, θα τους πω “μπράβο”».
Η Πόλα Ρούπα τονίζει στην «προκήρυξη» της πως η αποτυχημένη απόπειρα απόδρασης στον Κορυδαλλό δεν αφορούσε μόνο στον σύντροφο της: «Γνωρίζουν ότι πάντα κινούμαι βάσει σχεδίου, πράγμα το οποίο έχω δηλώσει και η ίδια μετά την απόπειρα απόδρασης με ελικόπτερο του Νίκου Μαζιώτη-μέλους του Επαναστατικού Αγώνα και των μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς που κρατούνται στα υπόγεια-ειδική πτέρυγα-των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, αλλά και του μέλους της Συνωμοσίας, Όλγας Οικονομίδου που κρατείται στη γυναικεία πτέρυγα.»
Η απόδραση αυτή εφόσον πετύχαινε, θα κατάφερνε την μεγαλύτερη ανατροπή των κατασταλτικών σχεδίων του κράτους, την ακύρωση μεγάλου μέρους επιτυχιών της καταστολής. Αυτό ήταν επιτακτικό να γίνει για να ξεριζωθεί η συνθήκη ήττας που το κράτος θέλησε να επιβάλλει σε σχέση με την επιλογή του ένοπλου αγώνα. Και σε αυτή την περίπτωση το κράτος είχε πλήρη και σαφή γνώση της πολιτικής μου στόχευσης όσο αφορά στη συγκεκριμένη ενέργεια, την οποία εξέφρασε και δημόσια με τη σωστή φράση που έλεγε: “με αυτή την απόπειρα η Ρούπα ήθελε να ανατρέψει τις συνθήκες του ένοπλου στην Ελλάδα”.
Σε άλλο σημείο αναφέρει:
«Εδώ και μήνες οι κατασταλτικοί μηχανισμοί μέσω των ΜΜΕ, διατυμπάνιζαν ότι η Ρούπα ετοιμάζει μεγάλο χτύπημα. Με βάση αυτή τη σωστή εκτίμηση, εντατικοποίησαν την αναζήτησή μου και τα κλιμάκια των μπάτσων που αποκλειστική τους αποστολή ήταν να με συλλάβουν, είχαν χάσει τον ύπνο τους».
«Όπως προανέφερα, δεν ετοίμαζα ένα χτύπημα. Η επιτυχία αυτού του σχεδίου δεν θα ήταν απλώς η ανάδειξη κάποιων αντικοινωνικών λειτουργιών του συστήματος, δεν θα ήταν μια εκδίκηση για τα δεινά που το καθεστώς έχει δημιουργήσει στην κοινωνική βάση. Ο στόχος ήταν η πρόκληση του μέγιστου δυνατού κλυδωνισμού του».
«Αφού ο Επαναστατικός Αγώνας κατάφερνε τα χτυπήματα, οι επιπτώσεις δε θα αφορούσαν μόνο στο ελληνικό καθεστώς. Ο Επαναστατικός Αγώνας μπορούσε να διαγνώσει τα πιο ευαίσθητα σημεία του συστήματος σε αυτή τη φάση της κρίσης, τα οποία σε ένα χτύπημα όχι μόνο θα επηρέαζαν την ισορροπία του καθεστώτος στην Ελλάδα, αλλά θα εξασφάλιζαν τη μέγιστη διάχυση των συνεπειών αυτών των χτυπημάτων σε ακόμα πιο κομβικά σημεία του διεθνούς συστήματος».
