Ανυποχώρητο είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στο θέμα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Μάλιστα, το χαρακτηρίζει εξαιρετικά μη βιώσιμο και θεωρεί ανεπαρκείς τις προτάσεις-δικαιολογίες των Ευρωπαίων και την άρνησή τους να ασχοληθούν σοβαρά με το μείζον αυτό ζήτημα. Το ΔΝΤ απαιτεί επίσης, σημαντική αναδιάρθρωση των όρων των ευρωπαϊκών δανείων προς την Ελλάδα για να αποκατασταθεί η […]
Ανυποχώρητο είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στο θέμα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Μάλιστα, το χαρακτηρίζει εξαιρετικά μη βιώσιμο και θεωρεί ανεπαρκείς τις προτάσεις-δικαιολογίες των Ευρωπαίων και την άρνησή τους να ασχοληθούν σοβαρά με το μείζον αυτό ζήτημα.
Το ΔΝΤ απαιτεί επίσης, σημαντική αναδιάρθρωση των όρων των ευρωπαϊκών δανείων προς την Ελλάδα για να αποκατασταθεί η βιωσιμότητα του χρέους. Χωρίς αναδιάρθρωση το χρέος δεν είναι βιώσιμο, τονίζει το Ταμείο. Σύμφωνα με πληροφορίες, που δεν επιβεβαιώθηκαν από το Ταμείο, τα παραπάνω αναφέρονται στη νέα αναθεωρημένη έκθεση βιωσιμότητας, που παραδόθηκε την Τρίτη το βράδυ στα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του ΔΝΤ. Η έκθεση θα συζητηθεί σε ειδική συνεδρία του Δ.Σ. στις 6 Φεβρουαρίου.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ο Πολ Τόμσεν και οι συνεργάτες του επιθυμούν:
- Μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους με επέκταση της περιόδου χάριτος και αναβολές καταβολής τόκων έως το 2040.
- Επέκταση των ωριμάνσεων των ευρωπαϊκών δανείων έως το 2070.
- Τη μείωση των επιτοκίων όλων των δανείων του ESFSF και του ESM για 30 χρόνια, χαμηλότερα του 1,5%. Στο Ταμείο πιστεύουν ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι καθόλου βιώσιμο, και δεν θα καταστεί τέτοιο ούτε με την πλήρη εφαρμογή των πολιτικών που συμφωνήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος του ESM. Η αναφορά αυτή, εφόσον επιβεβαιωθεί, στην ουσία δείχνει το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται το Ελληνικό Πρόγραμμα με βάση τη λογική του ΔΝΤ. Πιστεύουν επίσης ότι μακροπρόθεσμα οι δημόσιες δαπάνες για τη χρηματοδότηση του χρέους θα λάβουν εκρηκτικό χαρακτήρα, καθώς η Ελλάδα δεν δύναται να αντικαταστήσει τη ιδιαίτερα χαμηλή χρηματοδότηση που λαμβάνει από τους δανειστές της, με χρηματοδότηση από τις αγορές, οι οποίες θα προσφέρουν υψηλότερα επιτόκια.
Ταυτόχρονα, το Ταμείο αναζητεί λύσεις που θα διασφαλίσουν ότι το ελληνικό χρέος θα έχει καθοδική πορεία, και επίσης θα διατηρηθούν οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες στο 15 με 20% του ΑΕΠ. Στο Ταμείο πιστεύουν ότι ΔΕΝ είναι συνεπείς με τη βιωσιμότητα οι όποιες λύσεις προσφέρουν μόνο προσωρινή ανακούφιση, και οι οποίες δεν οδηγούν σε μια πτωτική πορεία του χρέους στο χρονικό ορίζοντα έως το 2060.
Το ΔΝΤ, όπως πάντα, καταγράφει και τα σενάρια του
Ένα από αυτά, αναφέρει ότι μέχρι το 2020 το ελληνικό χρέος αναμένεται να φτάσει στο 170% του ΑΕΠ, και το 2022 μέχρι το 164% του ΑΕΠ. Στη συνέχεια αναμένεται να αυξηθεί μέχρι το 2060 και να φτάσει στο 275% του ΑΕΠ. Πιστεύουν δηλαδή ότι το κόστος του χρέους θα αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου καθώς ο δανεισμός από τις αγορές θα αντικαθιστά τα χαμηλότοκα δάνεια των Ευρωπαίων δανειστών. Σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ, οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδος θα ανέλθουν στο 15% του ΑΕΠ ήδη από το 2024 και στο 20% του ΑΕΠ μέχρι το 2031, φθάνοντας περίπου το 33% από το 2040 και περίπου το 62% του ΑΕΠ μέχρι το 2060.
Τέλος, σημειώνεται ότι υπάρχει πλήρης διαφωνία του ΔΝΤ με τους Ευρωπαίους στο θέμα του χρέους, καθώς οι τελευταίοι είναι αισιόδοξοι ότι θα υπάρξει πιο ήπια δυναμική.
Οι Ευρωπαίοι ενημέρωσαν το Ταμείο για τα εξής:
- Το ελληνικό χρέος προβλέπεται να μειωθεί κάτω από 120% του ΑΕΠ μέχρι το 2030 και ελαφρώς πάνω από το 100% του ΑΕΠ από το 2040, με τις ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες να παραμένουν κάτω από το 10% του ΑΕΠ μέχρι το 2023, κάτω από το 20% του ΑΕΠ μέχρι το 2040, αλλά να αυξάνονται στο 24% του ΑΕΠ από το 2060.
- Η πρόβλεψη αυτή βασίζεται σε σημαντικά πιο αισιόδοξες παραδοχές από εκείνες του ΔΝΤ, ιδίως όσον αφορά στην ανάπτυξη και το πρωτογενές πλεόνασμα, που βάσει των ευρωπαϊκών εκτιμήσεων θα διατηρηθεί στο 3,5% του ΑΕΠ για μια δεκαετία (έως το 2028),θα μειωθεί σταδιακά στο 3,2% από το 2030, και στο 1,5% μετά το 2040.
