Άρωμα εκλογών μυρίζει στην χώρα, μετά το κρίσιμο χθεσινό Eurogroup που έβαλε την κυβέρνηση στο μεγαλύτερο αδιέξοδο από ποτέ. Από τη μία, ένας πρωθυπουργός που μόλις λίγες ημέρες πριν ξεκαθάριζε στον λαό πως δεν θα νομοθετηθεί ούτε ευρώ επιπλέον, κι από την άλλη οι δανειστές με ξεκάθαρο και κάθετο ύφος απαιτούν νέα μέτρα. […]
Άρωμα εκλογών μυρίζει στην χώρα, μετά το κρίσιμο χθεσινό Eurogroup που έβαλε την κυβέρνηση στο μεγαλύτερο αδιέξοδο από ποτέ.
Από τη μία, ένας πρωθυπουργός που μόλις λίγες ημέρες πριν ξεκαθάριζε στον λαό πως δεν θα νομοθετηθεί ούτε ευρώ επιπλέον, κι από την άλλη οι δανειστές με ξεκάθαρο και κάθετο ύφος απαιτούν νέα μέτρα.
Στο Μαξίμου, υπάρχει μεγάλη απογοήτευση και προβληματισμός, καθώς η κυβέρνηση έχει στα «χέρια» της το μέλλον της χώρας, όμως οι υποσχέσεις του για «ανάσα» που θα πάρει ο ελληνικός λαός δεν μπορούν να καταπατηθούν.
Κι αυτό η κυβέρνηση πίστευε πως θα ληφθεί σοβαρά από την Κομισιόν, που θα εξέταζε μια «χρυσή τομή», έναν συμβιβασμό που θα εξασφάλισε και τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα και θα έβαζε φρένο στο μαρτύριο των Ελλήνων που βλέπουν τις ζωές τους να χάνονται.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, με επιστολή που δεν δημοσιοποιήθηκε, είχε ενημερώσει τους δανειστές για το «πίσω βήμα» που θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση.
Θα αποδεχόταν πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% για τρία χρόνια ή 3% για πέντε χρόνια, σκέψη που το Μαξίμου θεωρούσε θα ικανοποιούσε τους δανειστές και θα ήταν εγγύηση για τη συμφωνία μιας μέσης λύσης.
Όμως τίποτα δεν πήγε όπως το είχε σκεφτεί η κυβέρνηση, αφού οι δανειστές ενδιαφέρονται για τους τρόπους που θα εξασφαλίσουν τα πλεονάσματα και όχι απλώς για θεωρητικές προτάσεις.
Τρόπους που αφορούν όπως σε νέα σκληρά μέτρα, που θα κάνουν ακόμη πιο φτωχά τα ελληνικά νοικοκυριά, που θα βάλουν λουκέτο σε επιχειρήσεις και θα αφήσουν στον δρόμο κι άλλους πολίτες που βρίσκονται στο έλεος των μνημονίων.
Οι συντάξεις πιθανόν να μειωθούν, οι μισθοί κινδυνεύουν να χαθούν και η υπερφορολόγηση θα ρίξει τη χώρα, που δεν αντέχει να σηκώσει άλλα βάρη, στον γκρεμό.
Όσο για το χρέος, οι Ευρωπαίοι επιμένουν στην παρουσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο πρόγραμμα διάσωσης, ακόμη κι αν το Ταμείο βλέπει αναγκαίο το κούρεμα του ελληνικού χρέους.
Αντί της ελάφρυνσης του χρέους, οι δανειστές ζητούν νέα μέτρα, προκειμένου αυτό να γίνει βιώσιμο.
Βέβαια, το ζήτημα της αποχώρησης του ΔΝΤ δεν είναι της παρούσης. Μία τέτοια κίνηση δεν θα ευνοούσε την κατάσταση της Ελλάδας και άλλωστε δεν έχουν γίνει σοβαρές σκέψεις για ένα τέτοιο «διαζύγιο».
Η άρνηση των Ευρωπαίων να δεχτούν την πρόταση του ταμείου για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, πιθανόν να φέρει τη ρήξη που θα κάνει το ΔΝΤ να αποχωρήσει. Μία τέτοια σκέψη, ίσως «εκβιάσει» τους δανειστές και υποχωρήσουν στο θέμα του κουρέματος.
Η κυβέρνηση όμως ελπίζει και στην πίεση που ασκεί ο Τραμπ σε ξένες κυβερνήσεις, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει τις δυνάμεις να αντιμετωπίσουν με περισσότερη ευαισθησία την ελληνική κρίση.
Αυτό που έχει τώρα τη μεγαλύτερη σημασία, είναι οι κινήσεις της κυβέρνησης που θα ακολουθήσουν. Στην πραγματικότητα,
δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές.
Ή θα συνεχίσει αυτό που ξεκίνησε, δεδομένου πως από το προηγούμενο Εurogroup της 5ης Δεκέμβρη δεν έχει σημειωθεί θετική εξέλιξη, ή θα κηρύξει εκλογές ώστε να απαλλαγεί από το βάρος που τον θέλει να έρχεται απέναντι από τον λαό.
Πολιτικοί αναλυτές, εκτιμούν πως η κυβέρνηση θα υποχωρήσει στις απαιτήσεις των δανειστών, υπογράφοντας τα φονικά μέτρα που απαιτούν οι Ευρωπαίοι.
Ακόμη κι αν οι Έλληνες δώσουν εντολή να μην κάνει πίσω, υπομένοντας ό,τι αυτό συνεπάγεται, ο ΣΥΡΙΖΑ με δεμένα τα χέρια, θα πρέπει να βρει τρόπο να πείισει τον ελληνικό λαό πως οι θυσίες θα φέρουν κάποτε μια άλλη Ελλάδα, που θα μπορεί να χαμογελάσει ξανά.
