Ακόμη κι όταν οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα με τη λήξη του πολέμου, αυτά που μένουν πίσω γράφουν μαύρες σελίδες για το μέλλον. Όσοι είδαν, δεν μπορούν ποτέ να ξεχάσουν, κι όσοι ανέπνεαν δεν μπόρεσαν ποτέ να ξεφύγουν από τη δίνη του πολέμου που σου θυμίζει με τον πιο σκληρό τρόπο τι είναι ικανοί οι άνθρωποι […]
Ακόμη κι όταν οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα με τη λήξη του πολέμου, αυτά που μένουν πίσω γράφουν μαύρες σελίδες για το μέλλον. Όσοι είδαν, δεν μπορούν ποτέ να ξεχάσουν, κι όσοι ανέπνεαν δεν μπόρεσαν ποτέ να ξεφύγουν από τη δίνη του πολέμου που σου θυμίζει με τον πιο σκληρό τρόπο τι είναι ικανοί οι άνθρωποι να κάνουν.
Έτσι και μια μητέρα, που έφερε στον κόσμο ένα κορίτσι χωρίς χέρια λίγο μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ, μίας από τις πιο ωμές συγκρούσεις μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ένας από τους καλύτερους φωτογράφους, ο Nguyen Vu Phuoc απαθανάτισε καθημερινές στιγμές της Nguyet και οι εικόνες που δημοσίευσε είναι συγκλονιστικές.
Ο πολυβραβευμένος φωτογράφος, με περισσότερες από 300 διακρίσεις στο βιογραφικό του εδώ και τέσσερα μόλις χρόνια, γεννήθηκε στο Βιετνάμ και η φήμη του είναι παγκοσμίως γνωστή.
Οι φωτογραφίες με το κορίτσι που «πλήρωσε» τη δίνη του πολέμου ενώ γεννήθηκε μετά το τέλος του, θεωρήθηκαν ως ένα από τα πιο σπουδαία πρότζεκτ του Phuoc καθώς φέρνει μπροστά μας τις επιπτώσεις του χειρότερου σεναρίου. Του πολέμου.
Στην ψυχρή σύγκρουση του Βιετνάμ, που ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 1955 και τέλειωσε στις 30 Απριλίου του 1975, οι Αμερικάνοι έριξαν πάνω 7.800.000 τόνοι βομβών μόνο στο βόρειο Βιετνάμ.
Τα χημικά πρωταγωνιστούσαν, με πιο έντονη τη χρήση του Πορτοκαλί Παράγοντα ώστε να καταστραφούν τα δάση και να εντοπιστούν οι κρυμμένοι αντάρτες.
Σύμφωνα με στοιχεία ερευνών, 4,8 εκατ. άνθρωποι έχουν επηρεαστεί από τη χρήση χημικών, με τις παρενέργειες να περνούν και στα παιδιά τους. Το κορίτσι των φωτογραφιών, ένα από αυτά που καταφέρνει και στέκεται στα πόδια της κυριολεκτικά.
Πλέον, μπορεί να κάνει με αυτά τις δουλειές του σπιτιού, να διαβάσει, να ζωγραφίσει, ενώ φροντίζει και τον μικρό της ανιψιό.
Όνειρο της, να αποκτήσει ένα δικό της σπίτι και να συνεχίσει την ήρεμη ζωή της στο χωριό του Βιετνάμ.