Από την Ευτυχία Παπούλια
Η στρατηγική λέει να μισείς τον εχθρό σου,
αλλά η τακτική λέει να τον παίρνεις στα σοβαρά.
Μάο Τσε- Τουνγκ, Κινέζος ηγέτης
Ο κυρ Μιχάλης, ο Αλβανός όπως μας είχε πει να τον αποκαλούμε, διατηρεί εδώ και χρόνια ένα μικρό μίνι- μάρκετ κοντά στη γειτονιά. Είχα καιρό να δω τον γιο του, ένα ευγενέστατο παιδί που κρατούσε για ώρες το μαγαζάκι, και ρώτησα πού βρίσκεται κι αν είναι όλα καλά.
Παίρνοντας πόζα και κοιτώντας με στα μάτια, μου απάντησε πως ο γιος του είχε φύγει για τον στρατό.
«Όχι βέβαια! Εδώ φυσικά!» απάντησε ενοχλημένος κι εγώ με την οικειότητα που είχα, τον ρώτησα «αν αύριο ξεσπάσει πόλεμος, με ποιους θα πάει, ποιους θα αφήσει; Θα σκοτώσει τους συγγενείς του, τους φίλους του»;
Ο κυρ Μιχάλης πήρε το βλέμμα του από πάνω μου, έσκυψε το κεφάλι και έδειξε πως αυτό είναι ένα δίλημμα κάτω από το οποίο δεν θα ήθελε ποτέ να βρεθεί.
«Τι είναι αυτά που λες; Γίνονται αυτά τα πράγματα σήμερα;», αρκέστηκε να πει, χωρίς ωστόσο να καταλάβω τι εννοούσε.
Την ερώτηση αυτή σκέφτηκα, την έκαναν οι Αμερικανοί στους Έλληνες μετανάστες μόλις πατούσαν το πόδι στη χώρα.
Αφού τους υπέβαλλαν σε ταπεινωτικούς ελέγχους σχετικά με την υγεία τους για τυχόν μεταδοτικές ασθένειες , τους ρωτούσαν ανάμεσα στα άλλα γιατί ήθελαν να εγκατασταθούν εκεί.
Τι πνευματικό κεφάλαιο διέθεταν, και με ποια καινοτομία θα συνεισέφεραν στην πρόοδο της Αμερικής;
Με άλλα λόγια τι μπορούσαν να προσφέρουν και όχι τι να πάρουν! Αυτά όμως, στην Αμερική, κάποτε…
Ο κυρ Μιχάλης είναι ένας από τους χιλιάδες Αλβανούς που μπήκαν στη χώρα μας χωρίς κανέναν τυπικό τουλάχιστον έλεγχο, από μια χώρα που άνοιξε τα σύνορα, όχι όμως και την αγκαλιά της. 
Η ενσωμάτωση τους, έγινε βίαια δημιουργώντας τεράστιες ρωγμές στη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας, κενά τα οποία η Χρυσή Αυγή αξιοποίησε με πολιτικό τρόπο.
Η απροθυμία της ελληνικής κοινωνίας να δεχτεί στους κόλπους της αυτούς τους οικονομικούς μετανάστες δημιούργησε εντάσεις με έντονη ρατσιστική χροιά, επεισόδια, που όμως ξεπεράστηκαν χάρη στην ανοχή της πολιτείας και τη ψυχραιμία των Ελλήνων.
Καθώς τα χρόνια περνούσαν, η ενσωμάτωση γινόταν ομαλά, γιατί μεταξύ μας, υπήρχαν πολλά κοινά ηθικά στοιχεία.
Ωστόσο εμείς, παγιδευμένοι σε έννοιες και ταυτίζοντας τον πλουραλισμό με την πολυπολιτισμικότητα, πιστέψαμε πως όποιος αποκτά την ελληνική ιθαγένεια νιώθει στις φλέβες του να ρέει το ελληνικό αίμα.
Απεμπολήσαμε την ταυτότητα μας και αφήσαμε τον πατριωτισμό μας να εκφυλιστεί, ως δήθεν εθνικισμός και πατριδοκαπηλία.
Αποτέλεσμα να βιώνουμε σήμερα τον απόλυτο ευτελισμό της εθνικής μας αξιοπρέπειας από μια ομάδα νεοσύλλεκτων, βεβηλώνοντας μια πόλη- σύμβολο της ελληνικής επανάστασης.
Η πρόκληση όμως, η προσβολή αυτών των παιδιών είναι αποτέλεσμα ιδεολογικής προπαρασκευής με ηθικούς αυτουργούς.
Είναι υπερήφανοι οι γονείς αυτών των παιδιών για τα παλικάρια τους;
Πέρα από τις όποιες συνέπειες της στρατιωτικής δικαιοσύνης, η αλβανική ομογένεια πρέπει απερίφραστα να καταδικάσει την πράξη τους. Η δικαιολογημένη έκρηξη του υπουργού Άμυνας, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την «απειλή» του αξιωματικού πως θα υπηρετήσουν στην παραμεθόριο! Αλβανοί θα μας προστατέψουν από Αλβανούς δηλαδή;
Ας μην γελιόμαστε κι άλλο. Οι Έλληνες 20αρηδες με τους Αλβανούς 20αρηδες που μεγάλωσαν σε αυτό το χώμα, πήγαν στο ίδιο σχολείο και έπαιζαν μπάλα μαζί, όταν έρθει η δύσκολη ώρα θα σταθούν απέναντι.
Δεν θα υποκλιθούν στην ίδια σημαία και μας το έδειξαν με τον πλέον προκλητικό τρόπο.
Γιατί όμως τέτοιο σοκ; Τι περιμέναμε;
