από την Κλαίρη Μπάμπαλη «Paterson» (ΗΠΑ , Σενάριο-σκηνοθεσία: Τζιμ Τζάρμους. Παίζουν: ο χαρισματικός και αγαπημένος Άνταμ Ντράιβερ και η εξαιρετική Ιρανή ηθοποιός Γκολσίφτεχ Φαραχανί. Διάρκεια: 113’) Το Paterson είναι γνωστό, ως «πόλη του μεταξιού» και βρίσκεται στο New Jersey. Αποτελεί τόπο κατοικίας πολλών ισπανόφωνων, Αράβων και μουσουλμάνων μεταναστών. Είναι μία από τις πόλεις, οι οποίες […]
από την Κλαίρη Μπάμπαλη
«Paterson»
(ΗΠΑ , Σενάριο-σκηνοθεσία: Τζιμ Τζάρμους. Παίζουν: ο χαρισματικός και αγαπημένος Άνταμ Ντράιβερ και η εξαιρετική Ιρανή ηθοποιός Γκολσίφτεχ Φαραχανί. Διάρκεια: 113’)
Το Paterson είναι γνωστό, ως «πόλη του μεταξιού» και βρίσκεται στο New Jersey. Αποτελεί τόπο κατοικίας πολλών ισπανόφωνων, Αράβων και μουσουλμάνων μεταναστών. Είναι μία από τις πόλεις, οι οποίες βρίσκονται μακριά από το «αμερικάνικο όνειρο», ώστε να αγνοούμε την ύπαρξή τους. Το ποίημα «Paterson» είναι ένα από τα διασημότερα ποιήματα του Αμερικανού λογοτέχνη Γουίλιαμ Κάρλος Γουίλιαμς, στο οποίο εξυμνεί την αόρατη ομορφιά της καθημερινότητας.
Δεν είναι τυχαίο ότι και ο ήρωας της ταινίας λέγεται Paterson. Ο Paterson ξυπνά κάθε μέρα στην αγκαλιά της νεαρής Περσίδας γυναίκας του, κλείνει το ξυπνητήρι του γύρω στις έξι και μισή, παίρνει το πρωινό του και έπειτα περιμένει το λεωφορείο με τον αριθμό 23, μέσα στο οποίο γράφει το πρώτο ποίημα της ημέρας, ενώ οι συνάδελφοι του λένε το προβλήματά τους.
Ολόκληρη την ημέρα, αλλά και τη νύχτα, ο ήρωας της ταινίας (κι εμείς μαζί του), παρακολουθεί τα πάντα στην πόλη, την κίνηση και τους ανθρώπους στους δρόμους και στα μαγαζιά, αλλά και τις συζητήσεις που γίνονται μέσα στο λεωφορείο. Όλα αυτά μετουσιώνονται σε ποίηση, που έχει την ευκαιρία να τη γράφει, όταν κάνει διάλειμμα και κάθεται μπροστά στους ιστορικούς καταρράκτες της πόλης.
Έχει το μυστικό του τετράδιο και η γυναίκα του, η οποία τον θαυμάζει και τον εμπιστεύεται σαν ποιητή, τον παρακαλεί να βγάλει φωτοαντίγραφα από τα ποιήματά του.
Εκείνη είναι εντελώς διαφορετικός τύπος από αυτόν. Παρ’ όλο που περνάει τις περισσότερες ώρες μέσα στο σπίτι, αλλάζει
συνεχώς. Κάνει όνειρα, εμπνέεται και κάνει καινούργια σχέδια. Αυτοί οι δύο νέοι αγαπιούνται αληθινά! Το βράδυ ο Paterson βγάζει τον σκύλο βόλτα και περνάει από το ίδιο πάντα μπαρ, όπου πίνει μία μπύρα. Η ζωή του φαίνεται επίπεδη και γεμάτη ρουτίνα, αλλά αυτός δείχνει ήρεμος και αληθινά γεμάτος απ’ όσα ζει.
Όσοι περιμένουν μεγάλες ανατροπές, θα χρειασθεί να περιμένουν μέχρι το τέλος, όπου και πάλι δε θα δουν ό,τι βλέπουν στις ταινίες δράσης.
Ο Τζάρμους μέσα από αυτήν την ταινία πετυχαίνει να μας δείξει την ποίηση που υπάρχει στις μικροχαρές της καθημερινότητας. Επίσης, μας δείχνει τη δυαδικότητα. Κάποια στιγμή γίνεται αναφορά σε δίδυμα παιδιά και από τότε, με σουρεαλιστικό τρόπο, εμφανίζονται σε διάφορα στιγμιότυπα δίδυμοι διαφόρων ηλικιών! Έχει επιλέξει να μας κάνει μία ταινία χωρίς ανατροπές, διότι δεν τις θεωρεί απαραίτητες. Ακόμη και στο τέλος, που συμβαίνουν κάποιες ανατροπές, δεν τους επιτρέπει να αλλάξουν, ούτε τον ρυθμό, ούτε το ύφος της ταινίας! Αυτή η ταινία είναι ένα πραγματικό αριστούργημα, γεμάτο ποίηση και στην εικόνα, αλλά και στον λόγο.
Τέλειοι ξένοι
Ελληνική ταινία με τους: Μαρία Ναυπλιώτου, Μάκη Παπαδημητρίου, Σμαράγδα Καρύδη, Θοδωρή Αθερίδη, Άλκη Κούρκουλο, Ευαγγελία Συριοπούλου και Γιάννο Περλέγκα.
Η καλύτερη ταινία του Ιταλού σκηνοθέτη Πάολο Τζενοβέζε είναι η δραματική κομεντί «Perfetti Sconosciuti» και ο Θοδωρής Αθερίδης έκανε μία πιστή μεταφορά αυτής της ιταλικής σάτιρας.
Ένα βράδυ με έκλειψη σελήνης, τέσσερις φίλοι και οι γυναίκες τους, συγκεντρώνονται σ’ ένα σπίτι για να δειπνήσουν.
Οι συνδαιτυμόνες είναι τελικά επτά, διότι ο ένας από αυτούς -ο οποίος ήταν και ο πιο μυστηριώδης χαρακτήρας- ήρθε χωρίς συνοδό κι έτσι θα καταλήξουν σ’ ένα ριψοκίνδυνο παιχνίδι.
Θα αφήσουν το κινητά τους πάνω στο τραπέζι και θα συμφωνήσουν να απαντούν σε ανοιχτή ακρόαση, να δείχνουν τα μηνύματα σε όλους, καθώς και τις φωτογραφίες.
Τα πράγματα θα πάρουν ανεξέλεγκτη τροπή, γιατί το μαύρο κουτί της ζωής μας φανερώνει όλα τα ηθικά εγκλήματα, τα οποία
τελούνται εν κρυπτώ, αλλά και την μη ανοχή μας στη διαφορετικότητα, την οποία συνήθως δεν φανερώνουμε! Το αποτέλεσμα στάζει φαρμάκι για την υποκρισία των ανθρωπίνων σχέσεων, αλλά η ανατροπή της ταινίας θα μας δώσει την δυνατότητα να διαλέξουμε ανάμεσα στην αλήθεια και στο ψέμα.
Είναι η καλύτερη ταινία του Θοδωρή Αθερίδη. Βεβαίως βάδισε εκ του ασφαλούς, όπως και ο ίδιος παραδέχεται.
Συγκεκριμένα μας λέει: «Ο παραγωγός με κάλεσε μία μέρα και μου είπε ότι έχει κάτι για μένα, μου έδειξε την ιταλική κωμωδία και μου είπε ότι ήθελε να την διασκευάσω στα ελληνικά. Είναι ένα σενάριο φτιαγμένο με την μοναδική μαεστρία της commedia dell’arte. Γι’ αυτό δεν πείραξα τίποτα στη δομή του. Δεν είμαι κομπλεξικός, για ν’ αλλάξω ένα πράγμα που είναι αριστούργημα, μόνο για να βάλω την προσωπική μου σφραγίδα».
