από τον Γιάννη Μπακάλη
Δεν ήταν δυνατόν να μην αναφερθούμε και πάλι στην ταινία που θα σαρώσει τα Όσκαρ, αλλά ας ξεκινήσουμε με κάτι επίσης αμερικανικό!
«Jackie»
Το «Jackie» είναι ένα βιογραφικό, δραματικό, ιστορικό φιλμ, γραμμένο από τον Noah Oppenheim και ήταν υποψήφιο για Χρυσό Λέοντα στο φεστιβάλ της Βενετίας το 2016. Η πολύ εκφραστική ηθοποιός Natalie Portman υποδύεται τον δύσκολο ρόλο της πιο φωτογραφημένης τότε γυναίκας, της πιο διάσημης χήρας, της Jackie Kennedy (1929-1994), η οποία σηκώνει -εκτός από το πένθος της και όλη την αγωνία- τη δημοσιότητα του πιο οργανωμένου εγκλήματος στην ιστορία της Αμερικής. Κράτησε στην αγκαλιά της το κεφάλι ενός ανθρώπου (JFK 1917-22.11.1963) που πυροβολήθηκε ταυτόχρονα από δύο διαφορετικά σημεία, σε μια πολιτεία που ο άνδρας της δεν ήταν καθόλου δημοφιλής, το Τέξας. Λίγο αργότερα δολοφονείται και ο φονιάς, εξ επαφής σχεδόν.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας, Pablo Larrain, σκηνοθέτης ήδη του «Σημαδεμένου» και του «Νερούδα», αρνήθηκε να κάνει το φιλμ δίχως αυτή την ηθοποιό. H Natalie Portman πρωτοεμφανίστηκε με το θρίλερ «Leon». Το 2004 ήταν υποψήφια για Όσκαρ με το φιλμ «Closer». Η ταινία υποτίθεται είναι βασισμένη σε μια εξομολόγηση της Τζάκυ σε έναν δημοσιογράφο of the record. Οι Κένεντι βάσιζαν την διαφήμιση τους στο Camelot, φρούριο του βασιλιά Αρθούρου, σταυροφόρου, που κήρυξε την σταυροφορία του λέγοντας… «θα βρει ο καθένας την δικιά του Ιερουσαλήμ…».
Η ερμηνεία της Νάταλι Πόρτμαν αξίζει να προσεχθεί και υπό το πρίσμα των δυο επόμενων θανάτων. Ο πρώτος ήταν του Ρόμπερτ Κένεντι (1925- 6.6.1968), αδελφού του Jack και υπουργού δικαιοσύνης και μετέπειτα προέδρου στη θέση του αδερφού. Ο δεύτερος θάνατος ήταν του νεαρού Αλέξανδρου Ωνάση, γιου του μετέπειτα συζύγου της χήρας. Αυτά, αν και δεν αναφέρονται στο σενάριο, φαίνονται στην ερμηνεία, ως ένας ιστορικός ρόλος, παγκόσμιου ενδιαφέροντος.
Η ψυχολογική πίεση που υφίστατο η Τζάκι και όλος αυτός ο εφιάλτης που έζησε, έκαναν την Portman να χαμηλώνει την φωνή της, σε όλη την ταινία. Σαν πρώην Πρώτη Κυρία που ήταν, ήξερε ότι στις δημόσιες εμφανίσεις πρέπει μιλάς χαμηλά, γιατί έτσι παρουσιάζεις στους ψηφοφόρους έναν καλό χαρακτήρα. Το πολύ έξυπνο σενάριο δίνει ιερή υπόσταση στους χαρακτήρες του, ενώ η μουσική επένδυση υπογραμμίζει χορωδιακά αυτή την αίσθηση. Τα κοστούμια της Πρώτης Κυρίας, σχεδίασε η Madeline Fontaine, δημιουργός και των ενδυμάτων των ταινιών «Αμελί» (2001) και «Ατέλειωτοι Αρραβώνες»(2004). Άσπρο, κίτρινο, κόκκινο, στις στιγμές ευτυχίας, μοβ και μαύρο χρώμα μετά το μοιραίο. Μια καλή, δραματική ταινία.
«La La Land»
O σκηνοθέτης της ταινίας, Damien Charelle, έχει κάνει επίσης τα «Whiplash» και «Milles Teller». Ένας έρωτας που αναπτύσσεται ανάμεσα σε μια φιλόδοξη ηθοποιό και έναν πιανίστα τζαζ, είναι ο κορμός του μιούζικαλ «La La Land». Όσο καταξιώνονται, πρέπει να πάρουν αποφάσεις που θα κλονίσουν την ευαίσθητη σχέση τους. Πρωταγωνιστούν οι Ryan Gosling και Emma Stone.
Ο τίτλος έχει να κάνει με το Λος Άντζελες, L.A. στα αγγλικά, και σε ελεύθερη μετάφραση χώρα του λαλα, επειδή είναι μιούζικαλ και αυτό σημαίνει πολλή και καλή μουσικοχορευτική παράσταση σε μουσική κλίμακα Λα. Η σκηνοθεσία παρουσιάζει την «πόλη των αγγέλων» ως «πόλη των αστεριών, λάμπετε εκεί πέρα για μένα» και ο χαμηλός φωτισμός της φωτογραφίας εντείνει αυτή την αίσθηση, παρουσιάζοντας τα άστρα να κάνουν αντανάκλαση στο πρόσωπο των πρωταγωνιστών. Αν παρατηρήσουμε όλη την ταινία, είναι βασισμένη στο χρώμα μπλε, ένα χρώμα που μας κάνει ονειροπόλους.
Για μια στιγμή νόμισα ότι έβλεπα το «Λευκές νύχτες» με τον Μπαρίζνικωφ. Ο κινηματογράφος θέλει να μας κάνει να αποδεχόμαστε ένα είδος κοινωνικής συναίνεσης, να μας αρέσει η ζωή όπως είναι. Ένα συνηθισμένο μουσικό θέμα για εισαγωγή παραπέμπει σε μια ανέμελη ζωή. Η σκηνοθεσία δένει πολύ όμορφα με την χορογραφία, το πιάνο και τη σκηνοθεσία, ενώ οι πολύ καλοί στίχοι δένουν με όμορφες φωνές για τζαζ τραγούδι. Ο σκηνοθέτης άφησε ελευθερία αυτοσχεδιασμού.
Το μιούζικαλ είναι ανώτερο είδος, γιατί ο κόσμος έχει την ανάγκη να «ξεφύγει», έστω για λίγο. Το «La La Land» το πετυχαίνει γιατί δεν καταπιάνεται ως συνήθως με τα καθημερινά προβλήματα των συνηθισμένων ανθρώπων. Ένα όμως από τα μείον της ταινίας είναι η γκρίζα διαφήμιση που εμπεριέχει. Αυτοκίνητα, παπούτσια, το ρολόι του οδηγού είναι από την μεριά της κάμερας στο δεξί χέρι, αλλά ευτυχώς είναι καλοδουλεμένη ταινία, έχει το κάτι, που κανείς δεν μπορεί να μιμηθεί.