Το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των ανθρωποκτονιών που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στην Ελλάδα προκαλείται από οδηγούς αυτοκινήτων.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας το 2012 πραγματοποιήθηκαν στην χώρα μας 1.141 ανθρωποκτονίες. Από την ανάλυση των στοιχείων προκύπτει ότι: 976 απ αυτές αφορούν σε θύματα τροχαίων συγκρούσεων ενώ 165 οφείλονται σε όλους του υπόλοιπους λόγους και μέσα. Αν μιλήσουμε με ποσοστά: 86% των εγκλημάτων είχαν σαν όπλο το αυτοκίνητο (η άλλα μηχανοκίνητα) και μόλις 14% όλα τα άλλα όπλα.
Αντίθετα προς τους διαδιδόμενους από τα περισσότερα ΜΜΕ μύθους, αν δεν υπήρχε το αυτοκίνητο θα μπορούσε βάσιμα να ισχυριστεί κανείς πως είμαστε μια όχι ιδιαίτερα βίαιη κοινωνία. Τα στοιχεία αυτά δεν είναι συγκυριακά. Και το 2011 οι αναλογίες σύμφωνα πάντα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΑΣ είναι περίπου οι ίδιες:
2011: Σύνολο ανθρωποκτονιών 1276: Τροχαία 1092(85.6%) – Άλλοι λόγοι: 184 (14.4%). Παρόμοια είναι τα στοιχεία για όλες τις τελευταίες δεκαετίες.
Ας θυμηθούμε πως σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία μόνο τα τελευταία 20 χρόνια στη χώρα μας έχασαν τη ζωή τους από τροχαίες συγκρούσεις 31.385 άνθρωποι. Τα στοιχεία βέβαια, όσον αφορά τους αριθμούς νεκρών από τροχαία είναι υποτιμημένα μια και επίσημα στη χώρα μας και σ όλες τις χώρες της Ευρώπης σαν νεκρός από τροχαίο καταγράφεται κάποιος μόνο αν πεθάνει μέσα σε 30 ημέρες από το τροχαίο.
Διδάγματα: Τα ΜΜΕ σίγουρα δεν είναι τυφλά, αλλά εμφανίζουν μια ιδιότυπη «αχρωματοψία» : ενώ βλέπουν, και τα περισσότερα, μεγεθύνουν όλα τα άλλα εγκλήματα, στη μεγάλη τους πλειοψηφία δεν βλέπουν τα τροχαία εγκλήματα.
Η Δικαιοσύνη όπως ξέρουμε είναι τυφλή. Σαν αποτέλεσμα δεν μπορεί να δει την συνολική εικόνα με τις δεκάδες χιλιάδες ανθρωποκτονίες και σοβαρούς τραυματισμούς από τροχαίες συγκρούσεις τις τελευταίες δεκαετίες. Ακούει μόνο «ξεχωριστές περιπτώσεις», που… «φυσικά» δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο από «ανθρωποκτονίες από αμέλεια» δηλαδή πλημμελήματα. Μ αυτό τον απλό τρόπο για το 86% των δραστών ανθρωποκτονιών στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμία συνέπεια.
Την δεκαετία του 70 το ελληνικό κράτος κατάργησε την θανατική ποινή. Συμπτωματικά αυτή είναι η περίοδος όπου οι φόνοι στην άσφαλτο αρχίζουν να παρουσιάζουν εκρηκτική άνοδο Το κράτος αρνούμενο στον εαυτό του το δικαίωμα της αφαίρεσης ζωής σε ανθρώπους που έχουν καταδικαστεί τελεσίδικα μοιάζει σαν να εκχώρησε αυτό το δικαίωμα στους ελεύθερους σκοπευτές των δρόμων που μπορούν να εκτελούν αθώους και ανυποψίαστους πολίτες, απολαμβάνοντας την ατιμωρησία που πάντα η εξουσία θέσπιζε για τους δήμιους.
SOS Τροχαία Εγκλήματα