Ο Ευρωπαίος Επίτροπος Δημήτρης Αβραμόπουλος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου: «Πρέπει να αποφευχθούν επιλογές που μπορεί να οδηγήσουν τη χώρα εκ νέου ένα βήμα πριν από την έξοδο από την ευρωζώνη. Ζήσαμε στιγμές, όπου ο κίνδυνος υποβιβασμού ήταν κοντά. Αυτό ευτυχώς απεφεύχθη. Και κανείς από μας πιστεύω δεν θέλει να το ξαναζήσει. Ως Έλληνας, ειδικά θα ήθελα να τονίσω, ότι, αν για οποιοδήποτε λόγο το σενάριο που θα επικρατήσει θα είναι μια κοινή κατεύθυνση αλλά διαφορετικές ταχύτητες, για την Ελλάδα θεωρώ είναι μονόδρομος η θέση της στην πρώτη ταχύτητα, όσο και εάν αυτό συνεπάγεται μεγάλες προσπάθειες και ενδεχομένως θυσίες. Η Ελλάδα ανήκει ιστορικά, πολιτικά, πολιτισμικά και συμβολικά στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Η Ευρώπη είναι εγγύηση ασφάλειας και σταθερότητας και οφείλουμε να βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα και βαθύτερα στο χρόνο, μετά και πέρα από την οικονομική κρίση με τις κοινωνικές της προεκτάσεις, που αυτόν τον καιρό βαραίνει στους ώμους της χώρας και του λαού της. Οι δημοκρατικές μας αρχές και ελευθερίες, η ενότητα, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα είναι πιο ισχυρές από την τρομοκρατία. Οι Βρυξέλλες, το Παρίσι, η Νίκαια, το Βερολίνο, το Λονδίνο, έγιναν σύμβολα αντίστασης στην τυφλή βία. Σύμβολα ενότητας και αλληλεγγύης των πολιτών. Η Ε.Ε. παραμένει ένας ασφαλής τόπος. Η Ευρώπη είναι μια όαση ασφάλειας και σταθερότητας. Ένας ασφαλής προορισμός για όλους εκείνους, που εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους. Κάθε εθνική υπηρεσία δουλεύει μόνη της, επιθυμώντας να παίρνει πληροφορίες, χωρίς να μοιράζεται όσες έχει η ίδια συλλέξει. Γιατί απλά, και αυτό ισχύει για όλες τις χώρες, το βαθύ κράτος εξακολουθεί να αντιστέκεται. Συνεχίζει να αντιμετωπίζει την ασφάλεια, ως ένα αμιγώς εθνικό ζήτημα, ενώ όλες οι απειλές που αντιμετωπίζουμε είναι διασυνοριακές. Προτεραιότητα πρέπει να δοθεί και στην εντατικοποίηση της συνεργασίας με επιχειρήσεις του διαδικτύου στο πλαίσιο του Internet Forum που λειτουργεί τους τελευταίους 18 μήνες. Έχουν σταλεί εμπειρογνώμονες στα hotspot, αλλά και σε τρίτες χώρες με σκοπό την έγκαιρη ανταλλαγή πληροφοριών και εντοπισμό αυτών των εγκληματικών δικτύων. Το ξεκίνημα της μεταναστευτικής κρίσης βρήκε την Ευρώπη απροετοίμαστη. Το ίδιο και τα κράτη πρώτης γραμμής, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, που αιφνιδιάστηκαν και που στο πρώτο χρονικό διάστημα, μη διαθέτοντας μηχανισμούς και μέσα, είδαν τα σύνορά τους κυριολεκτικά να καταρρέουν. Και αδίκως καταγγέλθηκαν ως ανίκανες να διαχειριστούν τα ευρωπαϊκά σύνορα. Και βέβαια, δεν θα μπορούσαν να αναπτύξουν τα αμυντικά τους συστήματα γι’ αυτό. Στο πεδίο της διαχείρισης του μεταναστευτικού δεν κρίνονται οι εσωτερικές πολιτικές, αλλά, κυρίως, οι ανθρωπιστικές αρχές, πάνω στις οποίες τόσο η Τουρκία όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν υποχρέωση να βασίζουν τις δημοκρατίες τους».