από τον Νίκο Καραμάνογλου Οδεύοντας προς το Πάσχα, είναι σίγουρος πως κανείς από τους Έλληνες δεν περιμένει ανάσταση. Τουλάχιστον οικονομική. Σε μια τελματωμένη πολιτική σκηνή, με μια κυβέρνηση που επιδεικνύει μνημειώδη φθόνο προς την επιχειρηματικότητα και εντυπωσιακές δογματικές αγκυλώσεις, ούτε η προοπτική, ούτε και η ελπίδα βρίσκουν έδαφος να επιβιώσουν. Μόνη λύση οι εκλογές. Αλλά […]
από τον Νίκο Καραμάνογλου
Οδεύοντας προς το Πάσχα, είναι σίγουρος πως κανείς από τους Έλληνες δεν περιμένει ανάσταση. Τουλάχιστον οικονομική. Σε μια τελματωμένη πολιτική σκηνή, με μια κυβέρνηση που επιδεικνύει μνημειώδη φθόνο προς την επιχειρηματικότητα και εντυπωσιακές δογματικές αγκυλώσεις, ούτε η προοπτική, ούτε και η ελπίδα βρίσκουν έδαφος να επιβιώσουν. Μόνη λύση οι εκλογές. Αλλά και οι επόμενοι -στην αρχή τουλάχιστον- μικρά περιθώρια ελιγμών θα διαθέτουν, καθώς ο κ. Τσίπρας φρόντισε αντισυνταγματικά να δεσμεύσει τη χώρα πέραν της κοινοβουλευτικής διάρκειας της κυβέρνησής του. Θα μου πείτε ποιες δεσμεύσεις; Όταν ακούς τον Σόιμπλε να μιλά για την πορεία του χρέους ως το 2070, κλαις για την τωρινή και άλλες δύο γενιές. Τουλάχιστον να ξεκινήσουμε τη δύσκολη οδό προς τον Γολγοθά, να κάνουμε την ουσιώδη προσπάθεια, μήπως και κάποια στιγμή αναστηθούμε. Γιατί, όπως καταλαβαίνω, κατά τη βιβλική αναλογία, ακόμη είμαστε στο πραιτώριο και μας μαστιγώνουν…
