Από την Ευτυχία Παπούλια Αν έλεγα στη γιαγιά μου, ότι σε μια χώρα μακρινή, ένας νέος κι ωραίος που δεν πάτησε καλά- καλά τα σαράντα, παντρεύτηκε μία εξηνταπεντάρα με παιδιά κι εγγόνια, θα με κοιτούσε παγωμένη. Και ύστερα αφού της έδινα πέντε ποτήρια νερό για να συνέλθει, θα μου ψιθύριζε στο αυτί με όση δύναμη […]
Από την Ευτυχία Παπούλια
Αν έλεγα στη γιαγιά μου, ότι σε μια χώρα μακρινή, ένας νέος κι ωραίος που δεν πάτησε καλά- καλά τα σαράντα, παντρεύτηκε μία εξηνταπεντάρα με παιδιά κι εγγόνια, θα με κοιτούσε παγωμένη.
Και ύστερα αφού της έδινα πέντε ποτήρια νερό για να συνέλθει, θα μου ψιθύριζε στο αυτί με όση δύναμη της είχε απομείνει: «Τι λες παιδάκι μου, έτσι με αποκαλούσε όταν με συμβούλευε, δεν το χωράει ο νους μου!
Σημείο των καιρών κι αυτό. Εδώ κοπέλες σαν τα κρύα νερά και είναι ανύπαντρες! Θα στείλει ο Θεός φωτιά να μας κάψει! Σίγουρα του κάνανε μάγια του ανθρώπου! Να προσέχεις, παιδί μου, έχεις κι αδελφό»!
Η γιαγιά μου δεν ζει, έχει γλιτώσει και από τα σημεία και από τα τέρατα. Και εμείς, που δεν πιστεύουμε στα μάγια, θα αναλύσουμε το ειδύλλιο με τη βοήθεια της επιστήμης. Λένε λοιπόν οι μελετητές της ανθρώπινης συμπεριφοράς πως οι γενιές και φυσικά και τα άτομα με διαφορά ηλικίας πάνω από έξι χρόνια δεν μπορούν να έχουν ψυχική, πνευματική και συναισθηματική επαφή μεταξύ τους.
Κάθε γενιά έχει το δικό της κώδικα επικοινωνίας κι όσο η διαφορά μεγαλώνει, τόσο και η ψυχική απόσταση γίνεται χαοτική. Είναι αυτό που λέμε χάσμα γενεών.
Κάτι το απολύτως φυσιολογικό κι ας το ξορκίζουμε και κατηγορούμε οι μεν τους δε.
Αλίμονο δηλαδή αν ένας νέος σκέφτεται και αισθάνεται σαν εξηντάρης. Κι απ΄ αυτή την άποψη ο κεραυνοβόλος έρωτας είναι προνόμιο μόνο για άτομα της ίδιας περίπου γενιάς.
Μπορεί η λαϊκή θυμοσοφία να λέει πως σε ”ο έρως χρόνια δεν κοιτά”. Σύμφωνοι! Κοιτάει όμως… άλλα πράγματα! Και τότε δεν είναι έρωτας!
Μία νέα γυναίκα είκοσι χρονών δε μπορεί να ισχυρίζεται ότι νιώθει έρωτα, ότι αγαπάει έναν εξηνταπεντάρη. Εκτός αν αυτός ο εξηνταπεντάρης διαθέτει κάποια δύναμη πολιτική, κοινωνική και κυρίως οικονομική, που της παρέχει κάποια ασφάλεια και προοπτική. Και με αυτή τη δύναμη ασκεί πάνω της εξουσία η οποία σταδιακά μετατρέπεται σε αμφίδρομη σχέση εξουσίας.
Αυτή λοιπόν τη δύναμη ερωτεύεται η γυναίκα κι όχι το πρόσωπο που την κατέχει. Η Λιάνη και η Σταμάτη δεν ερωτεύτηκαν τα πρόσωπα αλλά τη δύναμή τους, αυτή την . Συναλλαγή συνειδητή όχι…… κεραυνοβόλα!
Φαινόμενο σύνηθες αποδεκτό και καθόλου επιλήψιμο ως συνειδητή επιλογή. Δεν είναι όμως σύνηθες αλλά ανατριχιαστικό, μια δασκάλα σαράντα χρονών να επαίρεται πως ανάμεσα σε εκείνη και τον δεκαπεντάχρονο μαθητή της γεννήθηκε ένας… κεραυνοβόλος έρωτας!
Δε μπορεί ο σαραντάρης αυτός σήμερα, που φιλοδοξεί να διαχειριστεί τις τύχες μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής χώρας να νιώθει συναισθηματική εξάρτηση από μία εξηνταπεντάρα πλέον γυναίκα. Δε μπορούμε να ξέρουμε με ποιο τρόπο η Μπριζίτ απαλλοτρίωσε τα νεανικά χρόνια του Εμανουέλ και τον έχει καταντήσει σήμερα ένα άβουλο πλάσμα, μια μαριονέτα στα χέρια της που χρειάζεται την προστασία της.
«Ο κόσμος στην εξουσία είναι απάνθρωπος. Θα κάνω τα πάντα για να τον προστατέψω», είπε. ΄Οχι τον κόσμο φυσικά! Τον ίδιο τον Εμμανουέλ, τη μαριονέτα της, τον υποτακτικό της. ΄Εχει παιδιά και εγγόνια να τακτοποιήσει! Ο κόσμος δεν θα τρώει συνέχεια τα κρουασάν και τις σοκολάτες του πατέρα της.
Ποια είναι αυτή η ”δυναμική” γυναίκα που εμφανίστηκε ξαφνικά στο πολιτικό προσκήνιο, που απέσπασε υπόσχεση γάμου από ένα δεκαπεντάχρονο διαπράττοντας ποινικό αδίκημα αποπλανώντας τον, λεηλατώντας τα νεανικά του χρόνια και ρουφώντας την ικμάδα της νιότης του;
Τι πρεσβεύει για το μέλλον της χώρας της, ποιες αξίες θα υπηρετήσει πέραν απ΄ τις αδιευκρίνιστες προσωπικές της φιλοδοξίες; Κι αν ο αρχηγός της Αριστεράς δεν έχει το θάρρος να κατευθύνει τους ψηφοφόρους του ας τους θέσει τουλάχιστον μπροστά στο πραγματικό δίλημμα: Μπριζίτ Τρονιέ ή Μαρίν Λεπέν; Γιατί περί αυτού πρόκειται.
Πιστεύω, φοβάμαι, ανησυχώ, πως κάποια ψυχρολουσία τύπου Τραμπ ή τύπου Brexit πλανάται πάνω απ΄ τη Γαλλία με μία ενδεχόμενη ανατροπή όλων των προγνωστικών. Η Λεπέν ίσως να είναι λιγότερη επικίνδυνη από μία ”δυναμική” και αδίστακτη γυναίκα, που στέρησε από ένα δεκαπεντάχρονο τη δυνατότητα να ζήσει και προσπαθεί τώρα αυτό το αποκρουστικό love story, να το προσφέρει ως αντίδοτο στις ανεκπλήρωτες φαντασιώσεις των γυναικών των -ήντα σαν μια αντισυμβατική ιστορία αγάπης.
Και ναι, ο πολιτικός δεν θα κριθεί από τις επιλογές του στην προσωπική του ζωή, λένε οι πολλοί, όμως τελικά έτσι είναι;
