Με σαφήνεια και πληρότητα ο Επίτροπος της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση παραθέτει σειρά θεμάτων, που οι Ευρωπαίοι λαμβάνουν σοβαρά υπόψη: «Φθίνει το ευρωπαϊκό όραμα. Σκοτεινές δυνάμεις το αμφισβητούν και το υπονομεύουν, με πρώτες εκείνες του λαϊκισμού και του εθνικισμού. Οι φωνές του ευρωσκεπτικισμού συγκλίνουν με τις δυνάμεις αυτές μπροστά στον κοινό τους σκοπό, να αποδυναμώσουν […]
Με σαφήνεια και πληρότητα ο Επίτροπος της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση παραθέτει σειρά θεμάτων, που οι Ευρωπαίοι λαμβάνουν σοβαρά υπόψη: «Φθίνει το ευρωπαϊκό όραμα. Σκοτεινές δυνάμεις το αμφισβητούν και το υπονομεύουν, με πρώτες εκείνες του λαϊκισμού και του εθνικισμού. Οι φωνές του ευρωσκεπτικισμού συγκλίνουν με τις δυνάμεις αυτές μπροστά στον κοινό τους σκοπό, να αποδυναμώσουν την έννοια και το περιεχόμενο της Ευρώπης. Βασικές αρχές, πάνω στις οποίες στηρίζεται το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, όπως η αλληλεγγύη και η υπευθυνότητα, παραγνωρίζονται. Και οι αρχές αυτές δεν είναι μόνο ηθικές. Είναι νομικά δεσμευτικές για όλα τα κράτη-μέλη που έχουν συνυπογράψει και αποδεχθεί τα ιδρυτικά κείμενα της Ένωσης, όπου και διατυπώνονται με σαφήνεια. Βλέπουμε με ανησυχία κάποιες κυβερνήσεις, αλλά και κόμματα να απευθύνονται στο εσωτερικό των χωρών τους, εκτρέφοντας συνειδητά στην εκλογική τους πελατεία τον ευρωσκεπτικισμό, με έναν ρηχό, εύκολο αλλά και ευχάριστο λαϊκίστικο λόγο. Στάσεις, πολιτικής και ιστορικής ανευθυνότητας, που οδηγούν τις χώρες τους σε επικίνδυνες ατραπούς.
»Η σημερινή ηγεσία της Ευρώπης καλείται όχι απλά να αντιδράσει, αλλά και να αναλάβει τη μεγάλη ευθύνη να κρατήσει ζωντανό το ευρωπαϊκό όραμα, να ενισχύσει τις αρχές και τις αξίες της Ευρώπης και να κινηθεί προς τα εμπρός, στην κατεύθυνση και τον δρόμο που έδειξαν οι προηγούμενες ενορατικές ηγεσίες της, εξήντα χρόνια πριν. Ο δρόμος προς τα εμπρός είναι αυτός που ορίζεται καταρχήν από τη σθεναρή αντίσταση στα κινήματα του λαϊκισμού και του εθνικισμού, και κυρίως, από την ολοκλήρωση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Γιατί η Ευρώπη δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Και αυτό εξηγεί κάποιες από τις αδυναμίες που ακόμα έχει. Γιατί πράγματι έχει. Η Ευρώπη υπολείπεται σε ολοκληρωμένες πολιτικές στην οικονομία, στις εξωτερικές σχέσεις, στην άμυνα, στην εσωτερική της ασφάλεια και στην κοινωνία. Δεν αρκούν τα κοινά προγράμματα. Απαιτείται κοινή στρατηγική και δράσεις. Στον τομέα της οικονομίας βιαστήκαμε να υιοθετήσουμε κοινό νόμισμα, χωρίς πρωτύτερα να έχουμε υιοθετήσει κοινή οικονομική πολιτική. Στην εξωτερική πολιτική η Ευρώπη δεν διαδραματίζει το ρόλο μιας πραγματικά παγκόσμιας δύναμης. Στον τομέα της άμυνας εμποδίστηκε από τα πρώτα κιόλας βήματά της να χειραφετηθεί αμυντικά, προκειμένου να δημιουργήσει τις αντίστοιχες δομές, να ενισχύσει την αμυντική της βιομηχανία και να υιοθετήσει ένα ενιαίο αμυντικό δόγμα. Τέλος, στο πεδίο της εσωτερικής ασφάλειας και παρά τις πρωτοβουλίες που έχουν αναληφθεί, πρέπει να γίνουν ακόμα πολλά. Κυρίως όμως να εμπεδώσουμε και να καλλιεργήσουμε την αναγκαία εμπιστοσύνη μεταξύ μας, προϋπόθεση για να εδραιωθεί η Ένωση Ασφάλειας στην Ευρώπη. Κάτι, που δεν έχουμε ακόμα καταφέρει».
