Μιλάει χωρίς να διστάζει, για όλους και για όλα. Εν έτει 2007 και με τον όρο να προβληθεί η συνέντευξη μετά τον θάνατο του, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης μίλησε στον Αλέξη Παπαχελά, σχεδόν τριάντα ώρες. Σε έκτακτη εκπομπή του ΣΚΑΪ με παρουσιαστή τον Παύλο Τσίμα και καλεσμένους τον πρώην πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΣτΕ, Παναγιώτη Πικραμμένο […]
Μιλάει χωρίς να διστάζει, για όλους και για όλα.
Εν έτει 2007 και με τον όρο να προβληθεί η συνέντευξη μετά τον θάνατο του, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης μίλησε στον Αλέξη Παπαχελά, σχεδόν τριάντα ώρες.
Σε έκτακτη εκπομπή του ΣΚΑΪ με παρουσιαστή τον Παύλο Τσίμα και καλεσμένους τον πρώην πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΣτΕ, Παναγιώτη Πικραμμένο και τον πρώην υπουργό Γιάννη Παλαιοκρασσά, παρουσιάστηκε ένα μικρό απόσπασμα από την συνέντευξη, με την υπόσχεση ότι θα ακολουθήσουν και άλλες εκπομπές.
Είχα την πολιτική άνεση γιατί ποτέ δεν υποσχέθηκα στον λαό
«Ποτέ δεν υπολόγισα το πολιτικό κόστος. Είχα την πολιτική άνεση γιατί ποτέ δεν υποσχέθηκα τίποτα στον λαό. Το μόνο που είχα πει προεκλογικά ήταν ότι θα βελτιώσω το επίπεδο του ελληνικού λαού, αλλά αυτό θα γίνει με περισσότερη δουλειά. Αυτό ζήτησα.
Το θέμα του ΟΤΕ δεν ήταν μείζον θέμα, το θέμα του ΟΤΕ ήταν μείζον και κατέληξε να είναι μείζον, διότι ενεπλέκοντο τα ιδιωτικά συμφέροντα τα οποία σε τελική ανάλυση έριξαν την κυβέρνηση… ήμαστε μία κυβέρνηση οποία δεν συμβιβάστηκε, καθόλου και η οποία είχε το θάρρος να παίρνει τις αποφάσεις που ωφελούσαν τον τόπο, κατά την δική μας κρίση βέβαια, αλάθητοι δεν ήμαστε, αλλά σε καμία περίπτωση δεν κάναμε κανέναν συμβιβασμό ούτε για συναισθηματικούς λόγους, φιλικούς και πολύ περισσότερο γι’ ότι τυχόν είχαμε επηρεαστεί από αντιπαροχές»., είπε ο κ. Μητσοτάκης.
Σε ό,τι αφορά τις σχέσεις του με τον Ανδρέα Παπανδρέου τόνισε: «Με τον Ανδρέα δεν είχαμε ποτέ στενές επαφές. Όποτε όμως το απαιτούσε η περίσταση, σε περιόδους κρίσιμες για τη χώρα, δεν δίστασα να επικοινωνήσω μαζί του για να υπάρξει συνεννόηση και λύση».
Μία από τις δυσκολότερες αποφάσεις που πήρε και ήταν η ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών στην Αθήνα
«Δυσκολότερη ιδιωτικοποίηση από τα ΚΤΕΛ δεν υπήρχε. Έπρεπε να απολυθούν 7.500 άνθρωποι οι οποίοι είχαν συνδικαλιστική υποστήριξη και είχαν δημιουργήσει πολλά προβλήματα. Είχα πρόβλημα τότε διότι στην κυβέρνηση αυτή δεν συμφωνούσαν όλοι στην δική μου τακτική. Υπήρχε πάντοτε η πτέρυγα η μια, η οποία στην ουσία ήταν η παλιά καραμανλική, η παλιά ελληνική δεξιά η οποία δεν συμφωνούσε τουλάχιστον στην έκταση και τους ρυθμούς που εγώ ήθελα».
«Το πρωί όταν έφτανα στο γραφείο είχα ήδη μια εικόνα της όλης κατάστασης, της χώρας. Σήκωνα το κόκκινο τηλέφωνο και μιλούσα με πολλούς υπουργούς, λέγοντάς τους τι να κάνουν. Στη συνέχεια μιλούσα και πιο κάτω. Σε προέδρους, διευθυντές, συγκαλούσα συσκέψεις. Διηύθυνα σαν τον μαέστρο της ορχήστρας. Η πολιτική ήταν πολιτική κυβερνητική, δεν ήταν πολιτική προσώπου».
