Ο πρώην σύζυγος της Νανάς Καραγιάννη, Γιώργος Στάσης μίλησε στην Tatiana Live για την αρχή της μάχης της με τη νευρική ανορεξία, όσο οι δυο τους ήταν ακόμα μαζί, αλλά και τις προσπάθειες που έκανε στο πλάι της για να την κινητοποιήσει να κάνει αυτό που πρέπει για την υγεία της. Μιλάει για εκείνη και […]
Ο πρώην σύζυγος της Νανάς Καραγιάννη, Γιώργος Στάσης μίλησε στην Tatiana Live για την αρχή της μάχης της με τη νευρική ανορεξία, όσο οι δυο τους ήταν ακόμα μαζί, αλλά και τις προσπάθειες που έκανε στο πλάι της για να την κινητοποιήσει να κάνει αυτό που πρέπει για την υγεία της.
Μιλάει για εκείνη και ξεσπά σε κλάματα…
«Το έχω ζήσει από την αρχή αυτό το σκηνικό. Νομίζω δεν υπάρχει άνθρωπος που να μπορεί να το εξηγήσει καλύτερα. Εμείς είχαμε παντρευτεί το 2004 με την Νανά. Ήμασταν πάρα πολύ καλά. Από το 2005 ξεκίνησε σταδιακά και η ανορεξία. Η κυρία Στεφανίδου γνωρίζει πολύ καλά, γιατί με τη βοήθεια της μπήκε σε κλινική. Ο χαρακτήρας της Νανάς ήταν τέτοιος που δύσκολα θα μπορούσε να γίνει καλά. Το ευχόμουν με όλη μου την ψυχή, αλλά δύσκολα το πίστευα. Γιατί την ήξερα σαν άνθρωπο. Δεν ήθελε να κλαίγεται. Δεν ήθελε βοήθεια από κόσμο που δεν ήταν πού του συγγενικού της περιβάλλοντος. Ήταν πολύ υπερήφανη σε αυτό. Μπορεί να της έλεγες «έχεις πρόβλημα» και να σου έλεγε «ναι», αλλά στην ουσία δεν είχε καταλάβει. Και δεν φοβόταν και με το θάνατο. Εγώ με τη Νανά είχα πολύ καλές σχέσεις μέχρι πρόσφατα. Μου είχε ευχηθεί και για το νεογέννητο παιδί μου. Είχαμε μια καλή επικοινωνία. Την αγαπούσα πραγματικά και θα τη θυμάμαι όσο πιο καλά μπορώ. Είμαι λίγο σοκαρισμένος. Δεν έχω συνέλθει από χθες.»
Η Νανά ως άνθρωπος είχε όλα τα φόντα για να το πάθει: άσχημα παιδικά χρόνια, αδιαφορία, ήθελε από κάπου να πιαστεί. Αν ρωτάς την προσωπική μου γνώμη, πιάστηκε όταν ήταν μικρή από την τηλεόραση. Γιατί εκεί έπαιρνε επιβεβαίωση. Την επιβεβαίωση που δεν πήρε από ανθρώπους που θα έπρεπε να την είχε πάρει. Θα έπρεπε γιατί το άξιζε πρώτα από όλα. Βρήκε την παρηγοριά της στην τηλεόραση που ο κόσμος την αγάπησε. Αυτό ήταν το παραθυράκι για να ξεκινήσει η άσχημη πορεία της.»
Εμείς με τη Νανά χωρίσαμε πολύ πριν γίνει εμφανές σε όλο τον κόσμο ότι έχει πρόβλημα. Το ήξερα εγώ και οι δικοί της άνθρωποι. Ξεκίνησε με εμετούς στην τουαλέτα. Και επί λέξη η ίδια μου έλεγε τότε «Τι χαζές που είναι οι άλλες γυναίκες που δεν ξέρουν αυτό το κόλπο. Εγώ μπορώ να τρώω ό,τι θέλω και να μην παχαίνω». Αυτό όταν σου το λέει ένας άνθρωπος, δεν είναι και πολύ νορμάλ. Άρα ψιλιάζεσαι. Από τότε είχα ξεκινήσει αν πηγαίνω σε ψυχιάτρους γιατί δεν ήξερα πως να φερθώ. Δεν ήξερα πως να φερθώ. Να φερθώ καλά; Στοργικά; Επιθετικά; Σε πληροφορώ ότι σε όσους ψυχιάτρους είχα μιλήσει μου είχαν πει «όχι θέλει επίθεση». Κάνει εμετό; Θα πάρεις το πιάτο σου, θα φύγεις από το τραπέζι και θα πεις «αυτό που κάνεις με προσβάλει, δεν θέλω να ξαναφάω μαζί σου».
Το πάλεψα πολύ. 2,5 χρόνια. Με την Νανά παντρευτήκαμε το 2004. Η ανορεξία ξεκίνησε τέλη του 2005. Το 2006 ήταν φανερό. Και το 2007 ο Δεκέμβρη χωρίσαμε. Δεν τη χώρισα εγώ. Κι αυτό νομίζω πρώτη φορά θα ειπωθεί τώρα. Εγώ της είπα ότι θα φύγω από το σπίτι για 3 ημέρες. Γιατί την είχα προειδοποιήσει και της είπα: «Αν δεν πας στον γιατρό μέχρι την Παρασκευή, εγώ θα φύγω από το σπίτι». Αυτό μου το είχε πει να το κάνω ψυχίατρος και έτσι έκανα. Εγώ την άκουγα εκείνη την εβδομάδα να μιλάει στα τηλέφωνα, αλλά με κανάλια, όχι, με γιατρούς. Άρα λοιπόν όταν ήρθε η Παρασκευή και της λέω «έχεις κανονίσει να πας στο νοσοκομείο να κοιτάξεις τον εαυτό σου;», εκείνη κανόνιζε να πάει καλεσμένη στον Alpha. Της λέω εγώ συγγνώμη δεν μπορώ να γίνω συνεργός σου στη δική σου αυτοκτονία. Δεν μπορώ να το ζήσω. Θα φύγω από το σπίτι για λίγες ημέρες. Εκείνη μου έστειλε δικηγόρο το πρωί για να κάνουμε συναινετικό διαζύγιο. Και είπα ναι. Όταν παντρεύτηκε με τον δεύτερο άντρα της χάρηκα. Χαιρόμουν ειλικρινά, γιατί δεν θα ήταν μόνη της. Θα είχε έναν άνθρωπο που θα είναι εκεί. Ασχέτως που πέθανε μόνη της.
«Νανά μου σε αγαπώ πάντα»
«Εγώ θα ήθελα να της ευχηθώ καλό ταξίδι και δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Νανά μου σε αγαπώ πάντα. Πολύ άδικο. Ειλικρινά ήταν πολύ άδικη απώλεια. Κρίμα! Κρίμα! Ένα κοριτσάκι που είχε πολύ καλή ψυχή και είχε όλα τα φόντα να κάνει πολλά πράγματα στην ψυχή της»
