από τον Μίμη Νάτσιο
Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Σύγκρουση (War of the Planet of the Apes)
Περιπέτεια 142’ Aμερικανική ταινία, σε σκηνοθεσία Ματ Ριβς, με τους Άντι Σέρκις, Γούντι Χάρελσον, Τζούντι Γκριρ, Στιβ Ζαν.
Οι άνθρωποι με την ηγεσία ενός αδίστακτου συνταγματάρχη (Γούντι Χάρελσον) κυνηγούν τους πιθήκους, οι οποίοι έχουν καταφύγει στα δάση και αντιστέκονται με αρχηγό τον Σίζαρ (Άντι Σέρκις). Ο τελευταίος επιδιώκει τη συμφιλίωση, αλλά ο συνταγματάρχης επιτίθεται προσωπικά στην οικογένειά του και σκοτώνει τη γυναίκα και τον γιο του. Έτσι η σύγκρουση ανάμεσα στους δύο ηγέτες γίνεται προσωπική και αναπόφευκτη. Και θα είναι μέχρις εσχάτων.
O Ματ Ριβς μετά τη σκηνοθεσία του προηγούμενου σίκουελ («Η Αυγή») αναλαμβάνει και το σενάριο του ιστορικού franchise και με τη «Σύγκρουση» δημιουργεί την καλύτερη ταινία του δεύτερου κύκλου. Ο Νεοϋορκέζος σκηνοθέτης και σεναριογράφος ισορροπεί ανάμεσα σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα: την παράδοση του franchise και το θέαμα, μια σειρά αλληγοριών για την ηγεσία, την οικογένεια, τη διαφορετικότητα και τον πολιτικό εμφύλιο που ζουν σήμερα οι ΗΠΑ και απασχολεί τον κινηματογράφο τους. Μέσα από τη διήγηση υπάρχει ένας φόρος τιμής σε κινηματογραφικές μνήμες που ξεκινούν από τον «Σπάρτακο» και τον «Μπεν Χουρ», περνούν από το «Ολοκαύτωμα», τη «Γέφυρα του Ποταμού Κβάι» και φτάνουν στο Βιετνάμ, κυρίως το «Αποκάλυψη Τώρα», χωρίς να προδίδει τη μυθολογία του Πλανήτη.
Ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα ανθρώπων και πιθήκων εμφανίζονται να κινούνται κάποιοι ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Ο πρώτος είναι ο Ντόνκι, ένας γορίλας, στην υπηρεσία των ανθρώπων, το οποίον ο Σίζαρ ρωτά «αν του έχει απομείνει κάτι για να περισώσει». Ο δεύτερος είναι ο «Bad Ape», που προέκυψε ως ιδέα από μια ερώτηση δημοσιογράφου στην προηγούμενη ταινία. Είναι ένας πίθηκος που μεγάλωσε σε ζωολογικό κήπο, μιλά σαν άνθρωπος και θυμίζει συμβιβασμένο μαύρο άνθρωπο άλλων εποχών, ο οποίος όμως τελικά θα βρει το θάρρος για να μπει στη μάχη. Η τρίτη είναι η Νόβα ένα μικρό κορίτσι-άνθρωπος, η οποία δεν μιλά και συμμετέχει στην εκστρατεία των συντρόφων του Σίζαρ. Αντίστοιχο ρόλο έχουν και οι άνθρωποι-στρατιώτες που έρχονται να πολεμήσουν ενάντια στον στρατό του ταγματάρχη.
Η ταινία είναι, όμως, μια σύγκρουση ανάμεσα στους δύο ηγέτες. Ο συνταγματάρχης που μοιάζει φυσιογνωμικά -και όχι μόνο- με τον Captain Curtz από το «Αποκάλυψη Τώρα», μάχεται για να σώσει την ανθρωπότητα και δεν διστάζει να θυσιάσει το ίδιο του το παιδί. Και αυτή η θυσία τον γεμίζει με βεβαιότητα ότι πράττει το σωστό. Ο Σίζαρ, αντίθετα, ζει μια εσωτερική σύγκρουση, μετά τη δολοφονία των οικείων του. Ενώ ο λαός του περιμένει να τον οδηγήσει ως ένας άλλος προφήτης στη Γη της Επαγγελίας, εκείνος ζητά την εκδίκηση και φοβάται ότι γίνεται σαν τον Κόμπα, τον οποίον είχε εξοντώσει στην «Αυγή». Ο Άντι Σέρκις είναι εξαιρετικός σε αυτό τον ρόλο και αποτελεί μια ισχυρή υποψηφιότητα για τα επόμενα Όσκαρ.
Δείτε το ακόμη και αν δεν έχετε δει τις προηγούμενες ταινίες. Ο «Πλανήτης» μπορεί να διαρκεί αρκετά, αλλά αποτελεί ένα εξαιρετικό αφιέρωμα στον κινηματογράφο των προηγούμενων δεκαετιών, μέσα από το βλέμμα της ανθρωπιάς των πιθήκων. Ο Ριβς ενσωμάτωσε την κινηματογραφική ιστορία σε 140′, χωρίς να χάνει ή να γίνεται καρικατούρα.
Το Μπαρ (El Bar)
Περιπέτεια 102’ Ισπανοαργεντίνικη ταινία, σε σκηνοθεσία Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια, με τους Κάρμεν Μάτσι, Μπλάνκα Σουάρες, Μάριο Κάσας.
Μια μέρα που ξεκινά όπως όλες οι άλλες, μια ομάδα άγνωστων ανθρώπων εγκλωβίζεται σε ένα μικρό καφέ-μπαρ της Μαδρίτης, καθώς όποιος βγαίνει από αυτό πέφτει νεκρός από πυροβολισμό. Οι εγκλωβισμένοι προσπαθούν να καταλάβουν αν ο κίνδυνος βρίσκεται μέσα ή έξω από το μπαρ. Ο βραβευμένος Ισπανός σκηνοθέτης και σεναριογράφος Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια έχει φτιάξει όνομα με ταινίες που χαρακτηρίζονται από οπτική υπερβολή, δυνατές συγκρούσεις και έναν ιδιότυπο συνδυασμό χιούμορ και τρόμου. Αυτή τη συνταγή ακολουθεί και στο «Μπαρ», το οποίο ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς.
Διαφορετικοί χαρακτήρες, όσοι τυχαίνει να βρίσκονται σε αυτό το μπαρ, έντρομοι προσπαθούν να αντιληφθούν αν είναι θεατές τρομοκρατικής επίθεσης, μανιώδους δολοφόνου, επιστημονικού πειράματος ή του τέλους του κόσμου. Συγκρούονται μεταξύ τους κατά μόνας ή σε ομάδες. Όσο η ώρα περνά, τα πρωτότυπα ευρήματα λιγοστεύουν και η ταινία χάνει και σε χιούμορ και σε τρόμο. Αντί να κορυφωθεί ξεφουσκώνει.
Κρατάμε το γοητευτικό ζευγάρι Μπλάνκα Σουάρες και Μάριο Κάσας, τους οποίους σίγουρα θα ξαναδούμε στο μέλλον. «Το μπαρ» δεν ενδείκνυται σίγουρα για κλειστοφοβικούς θεατές, ούτε για σιχασιάρηδες, καθώς το δεύτερο μέρος του, εκτός από μπαρ θα μπορούσε να λέγεται και υπόνομος. Δε μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε τη συγγένεια του σεναρίου με την σπουδαία ταινία «Εξολοθρευτής άγγελος» του σημαντικότατου υπερρεαλιστή και αναρχικού Ισπανού σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ (1900-1983). Γυρισμένη το 1962 στο Μεξικό (αν ο ίδιος, επιθυμούσε να γυριστεί στο Παρίσι ή το Λονδίνο) τιμήθηκε με το Βραβείο Κριτικών fipresci, αλλά και στο φεστιβάλ των Καννών.
Η ταινία περιγράφει το δείπνο μίας παρέας αριστοκρατών σε κάποιο σπίτι. Μετά το δείπνο, οι καλεσμένοι μεταφέρονται στο σαλόνι από το οποίο, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, είναι αδύνατο να εξέλθουν για πολλές μέρες. O εγκλεισμός τους, στο διάστημα των επόμενων ημερών, οδηγεί στην απώλεια της αξιοπρέπειάς τους και την υποταγή στα ένστικτά τους.