Αντιμέτωποι με τον κίνδυνο κατασχέσεων σε μισθούς, συντάξεις, λοιπά εισοδήματά τους και τραπεζικές καταθέσεις τους βρίσκονται περίπου 690.000 φορολογούμενοι με ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο. Όσοι μάλιστα εξ αυτών χρωστούν στις ΔΟΥ ποσά μεγαλύτερα των 500 ευρώ κινδυνεύουν ακόμη και με κατασχέσεις σε κινητά και ακίνητα περιουσιακά στοιχεία τους. Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε πρόσφατα η Ανεξάρτητη […]
Αντιμέτωποι με τον κίνδυνο κατασχέσεων σε μισθούς, συντάξεις, λοιπά εισοδήματά τους και τραπεζικές καταθέσεις τους βρίσκονται περίπου 690.000 φορολογούμενοι με ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο.
Όσοι μάλιστα εξ αυτών χρωστούν στις ΔΟΥ ποσά μεγαλύτερα των 500 ευρώ κινδυνεύουν ακόμη και με κατασχέσεις σε κινητά και ακίνητα περιουσιακά στοιχεία τους.
Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε πρόσφατα η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, από το σύνολο των 3,88 εκατομμυρίων φορολογουμένων με ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο, 1,62 εκατομμύριο είναι αυτοί εναντίον των οποίων είναι δυνατή η επιβολή κατασχέσεων σε εισοδήματα, καταθέσεις και περιουσιακά στοιχεία, καθώς δεν έχουν μεριμνήσει να εξοφλήσουν ή να ρυθμίσουν σε δόσεις την αποπληρωμή των χρεών τους.
Ήδη, δε, σε 930.000 από αυτούς έχουν επιβληθεί τέτοια μέτρα, ενώ στους υπόλοιπους 690.000 τα μέτρα αυτά θα έχουν επιβληθεί το αργότερο εντός των προσεχών τριών ετών.
Συγκεκριμένα, κάθε μήνα οι ΔΟΥ και οι λοιπές φοροεισπρακτικές υπηρεσίες της ΑΑΔΕ επιβάλλουν κατασχέσεις σε περισσότερους από 20.000 οφειλέτες του Δημοσίου εναντίον των οποίων δύναται να ληφθούν τέτοια μέτρα!
Η ίδια η ισχύουσα νομοθεσία, ωστόσο, δίδει τη δυνατότητα στους οφειλέτες να αμυνθούν με 4 διαφορετικούς, εναλλακτικούς τρόπους, οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν προληπτικό χαρακτήρα, μπορούν δηλαδή να εξεταστούν και να επιλεγούν πριν ξεκινήσει η διαδικασία της κατάσχεσης.
Οι 4 τρόποι πρόληψης
1) Η υπαγωγή των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο σε ρύθμιση τμηματικής καταβολής. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τις φορολογικές αρχές μπορούν να ρυθμιστούν έως και σε 12 μηνιαίες δόσεις ή εάν προέρχονται από έκτακτη φορολογία έως και σε 24 μηνιαίες δόσεις, σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου 4152/2013 περί «πάγιας ρύθμισης». Με την υπαγωγή στην ρύθμιση, αποτρέπεται η επιβολή του μέτρου της κατάσχεσης ή αν το μέτρο αυτό έχει ήδη επιβληθεί αναστέλλεται. Προϋπόθεση για την ένταξη στη ρύθμιση είναι να έχει υποβάλει τις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος της τελευταίας πενταετίας, καθώς και τυχόν περιοδικές και εκκαθαριστικές δηλώσεις ΦΠΑ για τις οποίες ήταν υπόχρεος την τελευταία πενταετία.
2) Η ασφάλιση των τακτικά καταβαλλόμενων, μέσω τραπεζικών λογαριασμών, μισθών, συντάξεων και λοιπών ασφαλιστικών επιδομάτων και παροχών μέσω της δήλωσης του βασικού τραπεζικού λογαριασμού του οφειλέτη ως «ακατάσχετου». Για κάθε οφειλέτη του Δημοσίου ισχύει ακατάσχετο όριο 1.250 ευρώ όσον αφορά τα ποσά των καταθέσεών του σε έναν λογαριασμό που έχει ανοίξει σε ένα μόνο τραπεζικό ίδρυμα. Ωστόσο, για να ισχύσει το ακατάσχετο αυτό όριο, ο οφειλέτης θα πρέπει να γνωστοποιήσει στην ΑΑΔΕ τον συγκεκριμένο τραπεζικό λογαριασμό του, υποβάλλοντας ηλεκτρονικά σχετική δήλωση στο σύστημα ΤAXISNET.
3) Η τμηματική αποπληρωμή του ληξιπρόθεσμου χρέους ανά μη τακτά διαστήματα με την καταβολή ποσών «έναντι», ιδίως αν το ποσό του χρέους υπερβαίνει κατά πολύ τα 500 ευρώ. Η λύση αυτή πρέπει να επιλέγεται μόνο εφόσον είναι αδύνατη η υπαγωγή του χρέους σε «πάγια ρύθμιση» και με πρωταρχικό στόχο το συνολικό ποσό της οφειλής να περιοριστεί κάτω από τα 500 ευρώ που είναι το όριο πάνω από το οποίο επιτρέπεται η επιβολή του μέτρου της κατάσχεσης ακινήτων ή κινητών περιουσιακών στοιχείων.
4) Η υποβολή αίτησης προς τον προϊστάμενο της αρμόδιας ΔΟΥ για μείωση του ποσού που υπόκειται σε κατάσχεση. Ο οφειλέτης εναντίον του οποίου έχει επιβληθεί το μέτρο της κατάσχεσης ποσοστού επί του τμήματος του μηνιαίου μισθού του άνω των 1.000 ευρώ έχει δικαίωμα να ζητήσει από τον προϊστάμενο της ΔΟΥ στην οποία υπάγεται, υποβάλλοντας σχετική αίτηση, τη μείωση του ποσοστού του μισθού του που παρακρατείται και κατάσχεση έναντι χρεών του προς το Δημόσιο, εφόσον αποδείξει ότι υπάρχουν σοβαροί οικονομικοί λόγοι που υπαγορεύουν τη μείωση αυτή.
