Εντάξει, καλοκαίρι είναι και οι ανάγκες για ενυδάτωση είναι αυξημένες. Πρέπει να προσέξουμε όμως, γιατί η έντονη δίψα πολλές φορές κρύβει κάποιο πρόβλημα υγείας, το οποίο μπορεί να είναι: Αναιμία Η συχνότερη και συνηθέστερη αιτία της αναιμίας είναι η μεγάλη απώλεια αίματος. Μαζί με το αίμα χάνονται όμως και άλλα υγρά, με αποτέλεσμα την αφυδάτωση […]
Εντάξει, καλοκαίρι είναι και οι ανάγκες για ενυδάτωση είναι αυξημένες. Πρέπει να προσέξουμε όμως, γιατί η έντονη δίψα πολλές φορές κρύβει κάποιο πρόβλημα υγείας, το οποίο μπορεί να είναι:
Αναιμία
Η συχνότερη και συνηθέστερη αιτία της αναιμίας είναι η μεγάλη απώλεια αίματος. Μαζί με το αίμα χάνονται όμως και άλλα υγρά, με αποτέλεσμα την αφυδάτωση και το αίσθημα δίψας.
Υπόταση
Μια δυσλειτουργία στα επινεφρίδια, τους δύο μικρούς αδένες που βρίσκονται πάνω από τα νεφρά, μπορεί να οδηγήσει σε πτώση της αρτηριακής πίεσης. Όταν η αρτηριακή πίεση μειώνεται, ο εγκέφαλος λαμβάνει σήμα ότι είναι απαραίτητη η πρόσληψη υγρών, καθώς η αναπλήρωση υγρών στο αίμα βοηθά να αυξηθεί η πίεση.
Ξηροστομία
Η ξηροστομία είναι στην πλειονότητα των περιπτώσεων μια ακίνδυνη κατάσταση που έχει ως τυπικό σύμπτωμα τη συχνή και έντονη δίψα. Η ξηροστομία μπορεί να οφείλεται στην προχωρημένη ηλικία, σε ορμονικές μεταβολές ή σε ορισμένα φάρμακα (π.χ. αντικαταθλιπτικά, αντιισταμινικά) και αντιμετωπίζεται πρωτίστως με την επαρκή ενυδάτωση αλλά και την αποφυγή της καφεΐνης, του αλκοόλ και άλλων προϊόντων που ξηραίνουν ακόμη περισσότερο το στόμα.
Σακχαρώδης διαβήτης
Η πάθηση που συνδέεται στενότερα με την επίμονη δίψα είναι ο σακχαρώδης διαβήτης. Και οι δύο τύποι σακχαρώδη διαβήτη (1 και 2) συνεπάγονται δυσκολία του οργανισμού να ρυθμίσει τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα, με αποτέλεσμα τα νεφρά να παράγουν περισσότερα ούρα ώστε να απορρίψουν τα περιττά σάκχαρα. Απόρροια της διαδικασίας αυτής είναι η αφυδάτωση του οργανισμού και κατ’ επέκταση η συνεχής επιθυμία για νερό.
Άποιος διαβήτης
Ο άποιος διαβήτης δεν σχετίζεται με τον σακχαρώδη διαβήτη, αν και οι δύο παθήσεις μοιράζονται κάποια κοινά συμπτώματα, συμπεριλαμβανομένης της δίψας και της συχνουρίας. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, τα νεφρά απομακρύνουν τα περιττά υγρά από το αίμα, αποστέλλοντάς τα προς την ουροδόχο κύστη. Από την άλλη, όταν το σώμα χάνει νερό (π.χ. μέσω της εφίδρωσης), τα νεφρά κατακρατούν υγρά και παράγουν λιγότερα ούρα. Στην περίπτωση του άποιου διαβήτη τα νεφρά αδυνατούν να κάνουν κατακράτηση υγρών όταν χρειάζεται, παρά τη μείωση των επιπέδων υγρών στο σώμα, με αποτέλεσμα την αφυδάτωση και την εντεινόμενη δίψα.
