Συγκλονίζει η μητέρα του 19χρονου Γιάννη ο οποίος βρήκε τραγικό θάνατο έξω από το Πολυτεχνείο Κρήτης μαζί με την Στέλλα.
«Δεν θέλω να κλάψουν άλλες μανούλες. Θα ήθελα να κινηθώ χωρίς να φωνάξω. Το δικό μου το παιδί σκοτώθηκε και σκοτώθηκε τόσο άδικα. Όλες εμείς οι μανάδες γιατί πιστεύω ότι οι μανάδες πιο πολύ κάποια στιγμή ίσως να κινητοποιηθούμε. Βγαίνουν τα παιδιά μας έξω και δεν ξέρουμε αν θα γυρίσουν. Θέλω να γίνει κάτι και πιστεύω ότι αυτός που μπορεί να το κάνει είναι οι μανάδες, κανένας άλλος. Γιατί αλλιώς είναι να χάνει το παιδί, η μάνα», λέει η μητέρα του Γιάννη, κ. Ιωάννα Κεφαλά .
«Εγώ αυτό που θα ήθελα είναι αγάπη να δώσουμε και προστασία. Δεν ζητώ δικαίωση τώρα γιατί ξέρω ότι οι νόμοι είναι αυτοί που είναι. Θα αγωνιστώ αργότερα για τους νόμους τους οποίους τους θεωρώ σε τέτοιες περιπτώσεις πολύ ξεχειλωμένους από πολλές πλευρές. Καλό θα ήταν να αγωνιστούμε τώρα για τα νέα τα παιδιά για το πώς θα πρέπει να πιάσουν το τιμόνι στα χέρια τους».
Το συγκινητικό μήνυμα της μητέρας του Γιάννη μέσω facebook προς τη Χανιώτισσα Μαρίνα Παπαμανωλιουδάκη που μάχεται κατά της μάστιγας των τροχαίων.
«Αγαπημένη μου Μαρίνα, είμαι η μητέρα του Γιάννη . Παίρνω το θάρρος να σε αισθάνομαι τόσο κοντά μου γιατί δείχνεις τέτοια μεγαλοψυχία για τα παιδιά μου τούτες τις τόσο δύσκολες ώρες που περνώ. Είμαι από την Αθήνα όπως θα έχεις μάθει και εκεί σε εσάς την πολυαγαπημένη μας Κρήτη τα 2 παιδιά μου έγιναν ήρωες!
Ο Γιάννης μου ένα χαμογελαστό, κοινωνικό, ζωντανό, καλό παλληκάρι πέρυσι πέρασε στο πανεπιστήμιο που επιθυμούσε και ήμασταν τόσο χαρούμενοι και δικαιωμένοι για τους κόπους τόσων ετών. Αγάπησε την όμορφη, γλυκιά Στελλίτσα μας που φιλοξενούσατε για να σπουδάσει στο Πολυτεχνείο σας εκεί στην Κρήτη και αγάπησε όλους σας!
Ερχόταν κάθε λίγο που του επιτρεπόταν από τη σχολή του για να βρίσκεται κοντά στο άλλο μου παιδί τη Στέλλα (γιατί για μένα ήταν και είναι παιδί μου ότι αγαπάει ο Γιάννης μου). Τα παιδιά αυτά ήταν και είναι πολύ αγαπημένα και ερωτευμένα!
Για κάποιο λόγο που ακόμα προσπαθώ να καταλάβω αυτές οι όμορφες ζωές έφυγαν….
Δεν θα μιλήσω για τον πόνο που βιώνει μια μάνα χάνοντας τα αγγελούδια της, θα ήθελα να πω ότι η Ελλάδα μας έχει πολιτισμό, έχει αξιοπρέπεια, έχει παιδεία!
Από τους απλούς ανθρώπους που βρήκα εκεί σε εσάς όταν κατέβηκα να πάρω το παιδί μου τον Γιάννη μου! Πόση μεγάλη αγκαλιά βρήκα Θεέ μου πάνω στη τόση δυστυχία μου! Και σας ευχαριστώ από καρδιάς όλους! Εσένα Μαρίνα μου!! Που δεν σε ήξερα και σε γνώρισα στον μεγάλο μου πόνο. Σε ευχαριστώ που μέσα από τη θυσία των παιδιών μου μπόρεσες να φωνάξεις με τον μοναδικό σου τρόπο η Στέλλα και ο Γιάννης θα είναι αναμμένοι σηματοδότες έξω από το Πολυτεχνείο.
Η Στέλλα και ο Γιάννης θα θυμίζουν σε κάθε Έλληνα πολίτη ότι χρειαζόμαστε παιδεία στα σχολεία μας, νέο μάθημα οδηγικής συμπεριφοράς γιατί ο τόπος μας δεν χωράει άλλα θύματα τροχαίων.
Γλυκιά μου Μαρίνα πόση μεγαλοψυχία μέσα σου υπάρχει!».