Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι ο πρωταγωνιστής του άρθρου που γράφει ο πρωθυπουργός σε κυριακάτικη εφημερίδα υπό τον τίτλο «Ήταν ο Ανδρέας ψεύτης;» Ο πρωθυπουργός σχολιάζει, γράφοντας στο «Documento», και περιγράφει «το πώς ένα μικρό πολιτικό κόμμα με το στίγμα μάλιστα του εξτρεμιστή…» «σε ελάχιστα χρόνια μεταμορφώθηκε σε μεγάλο κόμμα εξουσίας που έβαλε τη σφραγίδα του στη διαμόρφωση […]
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι ο πρωταγωνιστής του άρθρου που γράφει ο πρωθυπουργός σε κυριακάτικη εφημερίδα υπό τον τίτλο «Ήταν ο Ανδρέας ψεύτης;»
Ο πρωθυπουργός σχολιάζει, γράφοντας στο «Documento», και περιγράφει «το πώς ένα μικρό πολιτικό κόμμα με το στίγμα μάλιστα του εξτρεμιστή…» «σε ελάχιστα χρόνια μεταμορφώθηκε σε μεγάλο κόμμα εξουσίας που έβαλε τη σφραγίδα του στη διαμόρφωση της Μεταπολίτευσης», όπως και το «πώς το ΠΑΣΟΚ της νίκης και της αλλαγής» κατέληξε «σύμμαχος της σκληρής Δεξιάς».
Τονίζει τους βασικούς παράγοντες για τη ραγδαία άνοδο του ΠΑΣΟΚ από τη στιγμή που εμφάνισε το πολιτικό του πρόσωπο με τη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη: Η συσσωρευμένη κρίση εκπροσώπησης των λαϊκών κοινωνικών δυνάμεων της μετεμφυλιακής περιόδου. Ο ριζοσπαστισμός των νέων εργατικών και μικροαστικών στρωμάτων της εποχής που αμφισβητούσαν βαθιά τις δομές του κράτους και της οικονομίας. Η χαρισματική προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου, που συμβόλιζε το αίτημα της αλλαγής και της ρήξης με το τότε κατεστημένο.
Επισημαίνει ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου δέχτηκε τα σφοδρά πυρά του κατεστημένου της εποχής, ως «λαϊκιστής», «λαοπλάνος», «ψεύτης», «επενδυτής σε απάτες και αυταπάτες», για να τονίσει πως η αλήθεια είναι ότι «διέθετε το πολιτικό αισθητήριο να διαγνώσει την ιστορική στιγμή της Μεταπολίτευσης, τα ζητούμενα και τις μεγάλες δυνατότητες που αυτή άνοιγε».
Μιλά για τη σειρά στρατηγικών υποχωρήσεων που αλλοίωναν βαθμιαία το ριζοσπαστικό πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ. «Από το κόμμα της αλλαγής περάσαμε στην αλλαγή του κόμματος», τονίζει.
«Στον Θερμιδόρ του ΠΑΣΟΚ υπήρξαν φαινόμενα αποκέντρωσης της διαφθοράς, εκφυλισμού ιδεών και ανθρώπων, κυνισμού και καταδολίευσης των λαϊκών διαθέσεων», φαινόμενα που, όπως λέει, στην εποχή μετά τον θάνατο του Α. Παπανδρέου προσέλαβαν καθολικό χαρακτήρα «μέχρι να φτάσει το ΠΑΣΟΚ σε αυτό που είναι σήμερα».
«Ανίκανο να αντισταθεί στην ορμή του νεοφιλελεύθερου ρεύματος, που σάρωνε και τα σοσιαλδημοκρατική κόμματα, το νέο ΠΑΣΟΚ, του Κώστα Σημίτη και των λεγόμενων εκσυγχρονιστών, εξελίχθηκε σε αντιπολίτευση μέχρι μηδενισμού του λεγόμενου παλιού ΠΑΣΟΚ», σημειώνει και προσθέτει ότι «το κόμμα πέρασε σε ένα ίδους ‘νεοφιλελευθερισμού με ανθρώπινο πρόσωπο’, για να κατρακυλήσει τελικά σύμμαχος της σκληρής Δεξιάς στην επιβολή του καθεστώτος των μνημονίων».
Ολοκληρώνοντας το άρθρο του, ο πρωθυπουργός αναφέρει ότι «σήμερα είναι πολλοί εκείνοι που κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα-συνέχεια του ΠΑΣΟΚ». Σημειώνει ότι οι διαφορές του με τον ΣΥΡΙΖΑ διακρίνονται δια γυμνού οφθαλμού, για να προσθέσει:
«Ωστόσο, αν καθαρίσει κανείς όλη αυτή την καμπάνια από τη γνωστή λάσπη περί λαϊκισμού, δημαγωγίας, ψέματος, που δήθεν αποτελούν κοινό τόπο μεταξύ του “παλιού” ΠΑΣΟΚ και της νέας Αριστεράς, θα καταλάβει ότι πίσω της κρύβεται οίδιος μεγάλος φόβος. Ο φόβος του κατεστημένου, των επικυρίαρχων, της διαπλοκής και της επιτροπείας: ο φόβος μην τυχόν και επανέλθουν στο προσκήνιο και την επικαιρότητα των λαϊκών αγώνων τα μεγάλα και διαρκή αιτήματα της εθνικής ανεξαρτησίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της δημοκρατίας εκείνης που θα επιτρέπει στον λαό πραγματικά να ασκεί εξουσία».
«Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορείται σήμερα ως το κόμμα που έχει ξαναπιάσει το νήμα αυτών των στόχων, τότε η κατηγορία γίνεται δεκτή. Και με υπερηφάνεια».
