από τον Μίμη Νάτσιο
Δουνκέρκη (Dunkirk)
Πολεμική 106’, Αγλλο-ολλανδο-γαλλο-αμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Κρίστοφερ Νόλαν με τους: Φιόν Γουάιτχεντ, Μπάρι Κέογκαν, Μαρκ Ράιλανς, Τομ Χάρντι, Κίλιαν Μέρφι
Περιγραφή
Περικυκλωμένοι από τον εχθρό Βρετανοί, Γάλλοι και Βέλγοι στρατιώτες στη Δουνκέρκη τον Μάιο του 1940 αναζητούν τρόπους να περάσουν στην Μεγάλη Βρετανία, ενώ η γερμανική αεροπορία βομβαρδίζει τους ίδιους και τα πολεμικά πλοία που έρχονται για να τους μεταφέρουν. Οι περισσότεροι διασώζονται χάρη στη γενναιότητα των Άγγλων πολιτών, που θα διαθέσουν πάσης φύσεως πλεούμενα και θα τους μεταφέρουν στην άλλη πλευρά της Μάγχης.
Άποψη
Ο κινηματογράφος χρειάζεται ήρωες. Ο πόλεμος είναι αυτός που μπορεί να τους παρέχει σε αφθονία. Η «Δουνκέρκη» δεν μοιάζει με καμία άλλη πολεμική ταινία για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Διότι δεν περιγράφει μια νίκη και τους συντελεστές της, αλλά μια υποχώρηση μετά από ήττα. Ο Κρίστοφερ Νόλαν εμπνέεται από αυτή τη στιγμή της ιστορίας για να διηγηθεί μια δική του ιστορία, που δεν παρουσιάζει έναν μεγάλο ήρωα, αλλά χιλιάδες μικρούς.
Είναι οι στρατιώτες που ηττημένοι στο πεδίο της μάχης παλεύουν για μια θέση στο πλοίο, που θα τους οδηγήσει μακριά από τα εχθρικά πυρά. Είναι οι πιλότοι που προσπαθούν να αναχαιτίσουν την εχθρική αεροπορία. Και είναι κυρίως οι πολίτες των ακτών της Μεγάλης Βρετανίας που με τα σκάφη τους έρχονται να διασώσουν τους στρατιώτες. Η επιβίωση ενώνει τους ανθρώπους, αλλά οι στιγμές αλτρουισμού, εναλλάσσονται με στιγμές που το ένστικτο της αυτοσυντήρησης οδηγεί σε καταστάσεις «ο θάνατός σου η ζωή μου».
Ο Νόλαν, όπως συνηθίζει στις ταινίες του, δεν ακολουθεί γραμμική αφήγηση. Η διαδοχή των ιστοριών σε στεριά, θάλασσα και αέρα μπορεί να μπερδέψει τον θεατή, που έχει μάθει να του τα σερβίρουν όλα έτοιμα. Αυτό που βοηθά είναι ότι βλέπουμε μόνο τη μια πλευρά, καθώς ο εχθρός εμφανίζεται μόνο έμμεσα. Ο κίνδυνος δεν έχει ανθρώπινο πρόσωπο. Κάθε στιγμή της ταινίας, όμως, συνθέτει μια μοναδική κινηματογραφική εμπειρία. Πρόκειται για μια άρτια από κάθε άποψη προσπάθεια, ενώ η σκηνοθεσία αποτελεί πιθανότατα την καλύτερη στιγμή του Κρίστοφερ Νόλαν.
Οι ηθοποιοί; Και ο Μαρκ Ράιλανς στον ρόλο του καπετάνιου σκάφους αναψυχής και ο Φιον Γουάιτχεντ στο κινηματογραφικό του ντεμπούτο είναι εξαιρετικοί, όπως και οι περισσότεροι που εμφανίζονται στην ταινία. Αλλά πρωταγωνιστής είναι, όπως είπαμε η έλλειψη κεντρικού ήρωα. Η «Δουνκέρκη» από εκείνα τα κινηματογραφικά επιτεύγματα, που δεν χάνονται.