Από την Ευτυχία Παπούλια Νωρίς στη ζωή μου έπρεπε να επιλέξω ανάμεσα στην ειλικρινή υπεροψία και στην υποκριτική μετριοφροσύνη. Διάλεξα την ειλικρινή υπεροψία και δεν έχω βρει κανένα λόγο για να αλλάξω. Frank Lloyd Wright Με τα πράγματα στην κοινωνία μας να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο και τους πολιτικούς είτε να κάνουν ανόητα […]
Από την Ευτυχία Παπούλια
Νωρίς στη ζωή μου έπρεπε να επιλέξω ανάμεσα στην ειλικρινή υπεροψία και στην υποκριτική μετριοφροσύνη. Διάλεξα την ειλικρινή υπεροψία και δεν έχω βρει κανένα λόγο για να αλλάξω.
Frank Lloyd Wright
Με τα πράγματα στην κοινωνία μας να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο και τους πολιτικούς είτε να κάνουν ανόητα αστεία , είτε να βγάζουν λόγο σε πολίτες που κάθονται στο σανό, ο ψηφοφόρος δεν ξέρει ποιος να… σταυρώσει.
Κι αυτό που σίγουρα τον ξεγελά παροδικά, είναι αυτή η αντίληψη όσων αναδεικνύονται ή αναρριχώνται στην κορυφή μιας πυραμίδας, είτε ως αρχηγοί μιας μικρής κοινότητας είτε ως αρχηγοί κρατών, πως όταν κατεβαίνουν στη βάση που τους ανέδειξε, όταν επικοινωνούν απευθείας με το λαό, γίνονται πιο οικείοι, δείχνουν το ανθρώπινο πρόσωπό τους, βελτιώνουν ακόμη περισσότερο το προσωπικό τους image.
Αν και σε πολλούς αρχηγούς, αυτή η εικόνα του προσιτού έχει κοστίσει ακόμη και την ίδια τους τη ζωή, η τελείως λαθεμένη αυτή αντίληψη εξακολουθεί να καταδιώκει την πλειοψηφία των πολιτικών.
Τα είδωλα και οι ηγέτες περιβάλλονται από ένα μύθο, μία αίγλη ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι.
Όμως τα είδωλα παραμένουν είδωλα όσο βρίσκονται και παραμένουν σε απόσπαση από τη βάση, από το λαό, από τη μάζα. Όσο παραμένουν απρόσιτοι.
Πόσο είδωλο θα ήταν η Lady Gaga αν κυκλοφορούσε ανάμεσά μας, αν ήταν αυτό που λέμε ”το κορίτσι της διπλανής πόρτας”;
Ποιος θα πήγαινε σε μια συναυλία της αν ήταν τόσο προσιτή, τόσο φιλική, τόσο ανθρώπινη;
Πρωθυπουργοί, αρχηγοί κομμάτων, δήμαρχοι, περιφερειάρχες επισκέπτονται καφενεία, εργοτάξια, χώρους συνάθροισης για να δείξουν το ανθρώπινο πρόσωπό τους και για να ”πιάσουν οι ίδιοι το σφυγμό του λαού της βάσης”.
Μοιάζουν σαν να μην έχουν εμπιστοσύνη στους συνεργάτες τους, που είναι εξειδικευμένοι και εντεταγμένοι γι αυτό το σκοπό απαξιώνονται από αυτούς τους ίδιους που τους ανέδειξαν ως λαϊκιστές, ως επαίτες της άνευ όρων εκτίμησής τους.
Δεν μπορεί ο ηγέτης να είναι και να επιδιώκει να είναι λαοφιλής. Δεν μπορεί να είναι προσιτός. Δεν μπορεί να κατασκευάζει το προσωπικό του προφίλ. Πρέπει να είναι απομονωμένος και να καταστρώνει σχέδια., να αναζητεί ιδέες για το καλύτερο αύριο των πολιτών.
Ο εργοδότης πρέπει να διατηρεί μία απόσταση από τους εργαζόμενους αν θέλει να έχει τον έλεγχο της επιχείρησής του. Ο προϊστάμενος πρέπει να διατηρεί μία απόσταση από τους υπαλλήλους του, ο δάσκαλος από τους μαθητές του, οι γονείς από τα παιδιά τους, ο ηγέτης τελικά από το λαό του.
Απόσταση πραγματική, συναισθηματική αλλά και συμβολική.
Γιατί στην ουσία, αυτή η αμεσότητα με τον λαό την ώρα που σε περικυκλώνουν αμέτρητοι άντρες έτοιμοι να βγάλουν τα όπλα, είναι κάπως οξύμωρη.
