«Γροθιά στο στομάχι» για την ελληνική κυβέρνηση είναι το άρθρο του Χιούγκο Ντίξον, που δημοσιεύει το πρακτορείο Reuters. «Η ολοκληρωτική έξοδος από την επιτροπεία μετά το τέλος του Μνημονίου δεν είναι ρεαλιστική – και ο Τσίπρας πιθανότατα το γνωρίζει αυτό, μολονότι λέει άλλα στον ελληνικό λαό. Διακυβεύονται πολλά χρήματα για να αφήσουν την Ελλάδα να αυτενεργεί» σημειώνει ο […]
«Γροθιά στο στομάχι» για την ελληνική κυβέρνηση είναι το άρθρο του Χιούγκο Ντίξον, που δημοσιεύει το πρακτορείο Reuters.
«Η ολοκληρωτική έξοδος από την επιτροπεία μετά το τέλος του Μνημονίου δεν είναι ρεαλιστική – και ο Τσίπρας πιθανότατα το γνωρίζει αυτό, μολονότι λέει άλλα στον ελληνικό λαό. Διακυβεύονται πολλά χρήματα για να αφήσουν την Ελλάδα να αυτενεργεί» σημειώνει ο γνωστός για τις οικονομικές αναλύσεις του δημοσιογράφος, σε ανταπόκρισή του από την Τήνο.
Σύμφωνα με τον Ντίξον, η «καθαρή έξοδος» από το τρίτο Μνημόνιο των 86 δισ. ευρώ είναι «μια καλή ιστορία για να έχει λέει ο Τσίπρας ενόψει των εκλογών που δεν μπορεί να πραγματοποιήσει πριν τον Σεπτέμβριο του 2019» στη σκιά των δημοσκοπήσεων που φέρνουν τον ΣΥΡΙΖΑ στη δεύτερη θέση πίσω από τη Νέα Δημοκρατία «λόγω μιας σειράς υποσχέσεων που αθέτησε και λαθών που έβλαψαν την οικονομία».
Όπως επισημαίνει η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει 15 δισ. ευρώ σε δόσεις και θα είναι πολύ δύσκολο να το κάνει χωρίς τη βοήθεια της ευρωζώνης παρά το γεγονός ότι βγήκε στις αγορές για 3 δισ. τον Ιούλιο, κίνηση που ίσως να καταφέρει να επαναλάβει μια ή δύο φορές μέχρι το τέλος του τρέχοντος προγράμματος.
Σε άλλο σημείο του άρθρο του χαρακτηριστικά σημειώνει ότι «η καλύτερη ελπίδα του Τσίπρα είναι ότι η Αθήνα θα μετακινηθεί από την υψίστης ασφαλείας φυλακή σε μια ανοιχτή – και αυτό θα συμβεί μόνο αν συμπεριφερθεί καλά».
Κατά τον Ντίξον η Αθήνα θα χρειαστεί μια προληπτική πιστωτική γραμμή αλλά ένα τέτοιο «δίχτυ ασφαλείας» έρχεται με προϋποθέσεις και επιτροπεία. Σε αυτή την περίπτωση, σύμφωνα με τον αρθρογράφο του Reuters, ο Αλέξης Τσίπρας έχει τρεις επιλογές:
Η πρώτη είναι η συνεργασία με τους πιστωτές τους επόμενους μήνες και η γρήγορη ολοκλήρωση της αξιολόγησης. «Παρότι η αξιολόγηση είναι λιγότερο πολιτικά φορτισμένη από αυτή που ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο, ο Τσίπρας θα πρέπει να πιει μερικά πικρά ποτήρια -για παράδειγμα, να κάνει πιο δύσκολες τις απεργίες των εργαζομένων», λέει ο Ντίξον, εξηγώντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα πάρει την επόμενη δόση και θα κερδίσει επαίνους από τους δανειστές.
«Το Σαββατοκύριακο, ο Τσίπρας είπε ότι η αξιολόγηση θα ολοκληρωθεί ταχύτατα. Αυτή, όμως, δεν είναι η συνηθισμένη πρακτική του Τσίπρα, που τείνει να καθυστερεί τις διαπραγματεύσεις αντί να πηγαίνει για τη γρήγορη νίκη», λέει ο Ντίξον, παρουσιάζοντας τη δεύτερη επιλογή του πρωθυπουργού.
Και συνεχίζει: «Αν το κάνει αυτό, η Ελλάδα θα συνεχίσει να κουτσαίνει, αλλά χωρίς να παράγει καλή θέληση. Θα χρειάζεται επίσης έντονο έλεγχο μόλις ολοκληρωθεί το μνημόνιο».
Η τελευταία ευκαιρία του Τσίπρα, πάντα κατά τον αρθρογράφο, είναι ένα σπριντ προς την ελευθερία. Και τι θα σήμαινε αυτό; Πρόωρες εκλογές μόλις ολοκληρωθεί το πρόγραμμα, αλλά χωρίς να έχει ακόμη στα χέρια του συμφωνία για το χρέος ή μια προληπτική πιστωτική γραμμή.
«Ο Τσίπρας θα μπορούσε να πει στους ψηφοφόρους ότι βγήκε από τη φυλακή και ότι η εποπτεία από τους ξένους τελείωσε. Αλλά αυτή η ελευθερία δεν θα κρατήσει για πολύ. Μόλις έρθει το 2019, η Ελλάδα θα επιστρέψει στην πτέρυγα υψίστης ασφαλείας των φυλακών. Και ο Τσίπρας τότε δεν θα είναι πρωθυπουργός, αλλά θα έχει δώσει στην αντιπολίτευση ένα δηλητηριασμένο δισκοπότηρο. Μια τέτοια στρατηγική για την Ελλάδα δεν είναι το Plan A του Τσίπρα. Αλλά δυστυχώς είναι ένα σενάριο που δεν μπορεί να απορριφθεί», καταλήγει.
