του κ. Φώτη Κωτσή Τον Ιούλιο ανακοίνωσα την απόφασή μου να είμαι υποψήφιος Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, στηριζόμενος σε μια ομάδα άξιων συνεργατών με πολυετή εμπειρία στα συνδικαλιστικά του Συλλόγου, φρέσκιες ιδέες και τεχνογνωσία. Δεν θα το είχα κάνει, αν δεν πίστευα ότι ο Σύλλογος χρειάζεται πρωτίστως πολιτική αλλαγή – και όχι (μόνο) διαχειριστική. […]
του κ. Φώτη Κωτσή
Τον Ιούλιο ανακοίνωσα την απόφασή μου να είμαι υποψήφιος Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, στηριζόμενος σε μια ομάδα άξιων συνεργατών με πολυετή εμπειρία στα συνδικαλιστικά του Συλλόγου, φρέσκιες ιδέες και τεχνογνωσία. Δεν θα το είχα κάνει, αν δεν πίστευα ότι ο Σύλλογος χρειάζεται πρωτίστως πολιτική αλλαγή – και όχι (μόνο) διαχειριστική.
Χρειάζεται μία πολιτική αλλαγή στην κουλτούρα συνεργασίας και συνεννόησης στα όργανα συνδικαλιστικής εκπροσώπησης. Μία πολιτική αλλαγή που θα επιτρέψει ένα γόνιμο και ψύχραιμο διάλογο πάνω στις σημαντικές προκλήσεις του δικηγορικού λειτουργήματος. Στη βάση μιας προγραμματικής συμφωνίας με ρεαλιστικό σχέδιο και, κυρίως, με ρεαλιστικούς στόχους, πέρα και πάνω από μικροσυνδικαλιστικές σκοπιμότητες και προσωπικές φιλοδοξίες.
Η πολιτική αλλαγή που μόλις περιέγραψα προϋποθέτει ενότητα – στα όργανα της Διοίκησης, στη συνδικαλιστική εκπροσώπηση, στους Δικηγόρους – για να περιφρουρήσουμε αποτελεσματικά τα κεκτημένα και τη θεσμική αξιοπιστία του Συλλόγου και το κυριότερο, να σταθούμε όρθιοι στις αυριανές προκλήσεις και να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε και να κερδίσουμε μία καλύτερη λύση στα αιτήματά μας.
Αυτός είναι ο στόχος μου για το αμέσως επόμενο διάστημα, να αναπτύξω και να εξειδικεύσω τις προγραμματικές μου θέσεις με την ομάδα συνεργατών μου για το αύριο της δικηγορίας. Κοστολογημένα και ρεαλιστικά, χωρίς ευχολόγια και κοινοτοπίες.
Πάγια θέση μου είναι ότι η Εμπιστοσύνη αποτελεί τον θεμέλιο λίθο για κάθε πολιτική αλλαγή αλλά και για κάθε συνεργασία και κοινό εγχείρημα. Για το λόγο αυτό, θέτω εξαρχής το πολιτικό πλαίσιο που ορίζει την κοινή μας προσπάθεια. Θα επιχειρήσω να το θέσω εξ αντιδιαστολής:
– Δεν νοείται πολιτικό εγχείρημα χωρίς ιδεολογική αφετηρία. Για να επιτύχει κανείς μια εκλογική νίκη δεν πρέπει να απαρνηθεί την ιδεολογία του. Οι συγκλίσεις επιβάλλεται να μην είναι αποτέλεσμα ιδεολογικής ένδειας, αλλά αναγκαίας πολιτικής κουλτούρας και συνεργασίας. Θα τις επιδιώξουμε και προεκλογικά, αλλά και μετεκλογικά, ιδιαίτερα αν η προσπάθειά μας ευδοκιμήσει. Η ιδεολογική αναφορά μου είναι γνωστή και δεν την έχω αποποιηθεί ποτέ. Αυτό όμως δεν δεσμεύει τους συνεργάτες μου ούτε και όλους όσοι μας εμπιστευθούν. Δεν είμαι υποψήφιος κανενός κόμματος, δεν διεκδικώ «χρίσμα» (και καλό θα είναι για όλους κανένα κόμμα να μην δώσει) και δεν θα βάλω κανένα κόμμα πάνω από τη δικηγορία. Θα συνεργαστούμε με όποια Κυβέρνηση διαχειρίζεται τις τύχες του τόπου, επιδιώκοντας με ρεαλιστικό σχέδιο και στόχους την εποικοδομητική παρέμβαση στη νομοθετική πρωτοβουλία αλλά και στην εκτελεστική εξουσία.
– Δεν νοείται δικηγορία εκτός κοινωνίας. Το επάγγελμά μας είναι – και πρέπει να είναι – εξωστρεφές και τροφοδοτείται από τη ρύθμιση κοινωνικών σχέσεων. Είναι άτοπο να επιθυμούμε ωφέλειες εκτός κοινωνικής πραγματικότητας. Είναι όμως ακόμη πιο άτοπο να μας επισωρεύονται βάρη εκτός κοινωνικής λογικής. Ξεκαθαρίζω εξ αρχής ότι, αν και πιστεύω βαθιά στις συνέργειες με άλλους επιστημονικούς φορείς και θα τις επιδιώξω, δεν είμαι διατεθειμένος να καταστήσω τον Σύλλογο και τους Δικηγόρους ένα μόνιμο κρίκο ατελέσφορης «απεργιακής αλυσίδας», παρακωλύοντας την απονομή της Δικαιοσύνης, και στέλνοντας ουσιαστικά ένα λανθασμένο μήνυμα στην κοινωνία.
– Δεν νοείται δικηγορία (αλλά και Ελλάδα) εκτός Ευρώπης. Δεν είναι δυνατό ο ρόλος της Δικηγορίας να αυτό-περιοριστεί σε ένα επάγγελμα αποκομμένο από τις διεθνείς εξελίξεις, την ευρωπαϊκή νομοθεσία, τις εξελίξεις στη Δικηγορία σε ευρωπαϊκό επίπεδο και ασφαλώς τα ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων. Η Ευρώπη είναι χώρος κοινών αξιών, ελευθερίας και δικαιωμάτων, οι περισσότερες από τις οποίες εμπνέουν το νομικό πολιτισμό μας. Αν και σε προσωπικό επίπεδο, συμμερίζομαι θεμιτούς δικαιοπολιτικούς προβληματισμούς για το θεσμικό οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ωστόσο, πιστεύω σε αλλαγές εντός και όχι εκτός αυτής, πάντοτε με τα εργαλεία που παρέχει το θεσμικό πλαίσιό της.
– Δεν νοείται Σύλλογος χωρίς οργανωτική αυτοδυναμία. Χωρίς πραγματικά ανταποδοτικές υπηρεσίες στα μέλη του. Που δεν έχει ως πρώτη προτεραιότητά του την εξυπηρέτηση των μελών του. Δεδομένων των πόρων που διατίθενται για τη λειτουργία του είναι αδιανόητο να μην είναι σήμερα έστω ικανοποιητικά αποδοτική η λειτουργία του Συλλόγου. Δεσμεύομαι να εργαστώ για την εκ βάθρων αναδιοργάνωση της λειτουργίας του Συλλόγου και την μετάβασή του στην ψηφιακή εποχή ως κύριο μέσο για την παροχή ουσιαστικών και ανταποδοτικών υπηρεσιών στα μέλη μας.
Η πρότασή μου για τον Δικηγορικό Σύλλογο είναι μια ριζική πολιτική αλλαγή. Δεν είναι θέμα κομματικής ή συνδικαλιστικής εναλλαγής, ούτε κατ’ ανάγκην και ηλικιακής γενιάς, αλλά πρωτίστως αλλαγής νοοτροπίας και πρακτικών. Η πρότασή μου διαφέρει τόσο από την αποπολιτικοποιημένη μικροδιαχείριση, όσο και από τις πολιτικές σκοπιμότητες που εξαντλούνται στην καταγραφή ενός κομματικού αποτελέσματος με προσωπικές και πολιτικές φορτίσεις που μας ζημιώνουν όλους. Στόχος της υποψηφιότητάς μου είναι μία πολιτική αλλαγή που θα αναστρέψει την πορεία πλήρους απαξίωσης του Συλλόγου και υποβάθμισης του επαγγέλματος και ταυτόχρονα θα αποτελέσει μία προγραμματική συμφωνία για το αύριο της Δικηγορίας.
Το ζητάμε όλοι, θα το τολμήσουμε μαζί;
Πηγή: Καθημερινή
