Μπορεί οι Έλληνες να ταλαιπωρούνται και να αγωνιούν, καθώς δεν καταλαβαίνουν από νούμερα, αλλά στην κυβέρνηση επιμένουν πως όλα είναι πολύ καλά.
Μετά τον Αλέξη Τσίπρα που βλέπει τη στεριά πολύ κοντά, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος υποστηρίζει πως η ελληνική οικονομία ανακάμπτει και υπάρχει πολιτική βούληση από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης και του Eurogroup για να εξέλθει η χώρα από το πρόγραμμα διάσωσης χωρίς να υπάρξει ανάγκη για άλλο πρόγραμμα.
Μιλώντας στο Πορτογαλικό Πρακτορείο Ειδήσεων Lusa, ο υπουργός Οικονομικών εξέφρασε την άποψη πως «είναι πολύ καλή είδηση» το γεγονός ότι τα ομόλογα της Πορτογαλίας έπαψαν πλέον να αξιολογούνται ως «ομόλογα υψηλού κινδύνου -σκουπίδια», υπογραμμίζοντας πως αποδεικνύεται ότι «είναι δυνατόν να φθάσουμε σε μία τέτοια επιτυχία ακολουθώντας μία προοδευτική ατζέντα».
«Αυτό που είναι αισιόδοξο ωστόσο, όχι μόνο για την Πορτογαλία, αλλά και για την υπόλοιπη Ευρώπη, είναι ότι μπορεί να υπάρξει μια τέτοια επιτυχία, ακόμη και όταν ακολουθείται μια προοδευτική ατζέντα».
Ο κ. Τσακαλώτος υποστήριξε ότι η ελληνική οικονομία «ανακάμπτει» και πως «υπήρξε ένα πρώτο σημάδι από τις αγορές τον περασμένο Ιούλιο» και πως «υπάρχει πολιτική βούληση τόσο από την ελληνική κυβέρνηση, όσο και από το Eurogroup» για να εξέλθει η Ελλάδα από το πρόγραμμα διάσωσης «χωρίς να υπάρχει ανάγκη νέου προγράμματος».
«Ταυτόχρονα, η ελληνική κυβέρνηση έκανε τα πάντα για να προστατεύσει τους πιο ευάλωτους, να υποστηρίξει το εθνικό σύστημα υγείας και να προωθήσει ένα ανθρωπιστικό πλαίσιο για την προσφυγική κρίση».
Ο υπουργός Οικονομικών αναγνωρίζει στη συνέντευξή του πως «οι περιορισμοί που έχει η ελληνική κυβέρνηση, φυσικά, δεν προέρχονται μόνο από τις χρηματοπιστωτικές αγορές αλλά και από το πρόγραμμα με τους πιστωτές μας», αλλά επεσήμανε ότι «ωστόσο, επιτέλους υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ».
«Τα παραδείγματα της Πορτογαλίας και της Ελλάδας ελπίζουμε ότι θα εμπνεύσουν άλλους και θα ενισχύσουν τις δυνάμεις εκείνες που αναζητούν μια ευρωπαϊκή οικονομική και χρηματοπιστωτική αρχιτεκτονική τέτοια που να μπορεί να απαντήσει στο πρόβλημα όχι μόνο των κοινωνικών και περιφερειακών ανισοτήτων αλλά και στην αίσθηση των απλών ανθρώπων ότι δεν είναι σε θέση να επηρεάσουν αποφάσεις που αφορούν τη ζωή τους», καταλήγει.