Συγκινεί το κείμενο της δημοσιογράφου Δήμητρας Δάρδα για τη Νανά Καραγιάννη. Οι δυο γυναίκες ήταν φίλες κολλητές και η δημοσιογράφος ήταν από τους ελάχιστους ανθρώπους που έμειναν στο πλάι της Νανάς μέχρι την τελευταία στιγμή.
Διαβάστε τι έγραψε η ίδια τέσσερις μήνες μετά το θάνατο της παρουσιάστριας.
«Τέσσερις μήνες πέρασαν από την ημέρα που τα γαλάζια ζωηρά μάτια της Νανάς Καραγιάννη βυθίστηκαν στο σκοτάδι. Τώρα που επικρατεί σιωπή και η μνήμη της ξεχάστηκε από τον όχλο θα εκπληρώσω την επιθυμία της.
Την τελευταία πενταετία πίναμε συχνά καφέδες, αλλά κουβέντες για την ανορεξία δεν κάναμε. Πήγαινα με τα νερά της και λέγαμε για χίλια δυο άλλα όσο εκείνη μασουλούσε κουλουράκια, τυρόπιτες, cupcakes, ύστερα εξαφανιζόταν για λίγο στο wc και επέστρεφε. Στην τελευταία μας συνάντηση, τον περασμένο Μάιο, μου εξομολογήθηκε ότι δεν ένιωθε καλά και το ρίξαμε στα αστεία για τους ψεκασμούς των πληθυσμών. Την επομένη, όμως, μεταφέρθηκε στην «Αγία Ολγα», όπου διαγνώστηκε με λοίμωξη του αναπνευστικού.
Είχε προηγηθεί εκείνο το πρωινό ένα απεγνωσμένο τηλεφώνημα της: «Ελα, πάρε με. Δεν είμαι καλά, δεν έχω κανέναν άλλον να με πάει στο νοσοκομείο» μου είπε ξέπνοα και το έκλεισε. Κοκάλωσα. Δεν γνώριζα τη διεύθυνση του σπιτιού της και σε μια από τις πολλές κλήσεις αγωνίας μου κάποια στιγμή απάντησε: «Είμαι με τον πατέρα μου και πάμε στο νοσοκομείο. Πάρε τον διοικητή και πες του να με περιμένουν. Σβήνω».
Εκανα ό,τι μου είπε και όντως την περίμεναν οι θεράποντες γιατροί στα επείγοντα, όπως στις κινηματογραφικές ταινίες. Αυτό μου εξομολογήθηκε αργότερα, όταν πήρε εξιτήριο. «Αυτή η κλινική είναι το γούρι μου! Πάω τέζα, βγαίνω καινούργια» έλεγε και γελούσε. «Δεν έχω πει ευχαριστώ στον διοικητή. Σε παρακαλώ, με την πρώτη ευκαιρία να το πεις ή ακόμη και να το γράψεις, μην το ξεχάσεις» .
Δεν το ξέχασα, λίγο μόνο καθυστέρησα, Νανά. Συγγνώμη», γράφει σε κείμενο της στην εφημερίδα espresso.