– του Αντώνη Γεωργακόπουλου Πέρασαν 22 ημέρες από τον θάνατο του πολυαγαπημένου πατέρα του. Ο Τσαρλς Αντετοκούνμπο άφησε την τελευταία πνοή του σε ηλικία 53 ετών στις 30 Σεπτεμβρίου. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο πενθεί έκτοτε σιωπηρά, την ώρα που στα παρκέ του ΝΒΑ κάνει τους θεατές να παραμιλούν με τις εμφανίσεις του. Ο “Greek Freak” μίλησε […]
– του Αντώνη Γεωργακόπουλου
Πέρασαν 22 ημέρες από τον θάνατο του πολυαγαπημένου πατέρα του.
Ο Τσαρλς Αντετοκούνμπο άφησε την τελευταία πνοή του σε ηλικία 53 ετών στις 30 Σεπτεμβρίου. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο πενθεί έκτοτε σιωπηρά, την ώρα που στα παρκέ του ΝΒΑ κάνει τους θεατές να παραμιλούν με τις εμφανίσεις του.
Ο “Greek Freak” μίλησε για πρώτη φορά, μετά τη μεγάλη απώλεια, για το πως βιώνει το θάνατο του πατέρα του, για το τί σήμαινε ο Τσαρλς Αντετοκούνμπο για τον ίδιο, επιλέγοντας την επίσημη ιστοσελίδα του ΝΒΑ για να ανοίξει την καρδιά του:
«Να κάνω για τα παιδιά μου ό,τι έκανε ο πατέρας μου για εμάς,» ονειρεύεται ο Γιάννης τώρα που δεν τον έχει πια κοντά του.
Ο 22χρονος πόιντ φόργουορντ των Μιλγουόκι Μπακς θυμήθηκε αρχικά:
«Το μόνο πράγμα που ήθελε από εμάς είναι να είμαστε χαρούμενοι. Αυτό είναι όλο. Δεν τον ενδιέφερε τίποτα άλλο! Κανένα υλικό αγαθό. Πέρυσι προσπάθησα να αγοράσω στους γονείς μου ένα αυτοκίνητο. Μου εξήγησε πως “όχι, δεν θέλω αυτοκίνητο”. Δεν ζήτησε ποτέ του κάτι.
Ήταν χαρούμενος απλώς και μόνο που με έβλεπε να παίζω στο All Star Game, βλέποντας τον μεγαλύτερο αδελφό μου, Θανάση, να παίζει στο Ευρωμπάσκετ και βλέποντας τα μικρότερα αδέλφια μου να μεγαλώνουν! Όλα αυτά τον γέμιζαν χαρά».
Και συνέχισε:
«Δεν υπήρξε μέρα στη ζωή μου που να μην τον χρειαστώ και να μην σταθεί στο πλευρό μου. Μπορούσα να τεμπελιάζω στον καναπέ και να του ζητούσα να μου φέρει λίγο φαγητό. Πάντα ήταν πρόθυμος να το κάνει! “Ναι παιδί μου, ναι θα σου φέρω.” Ερχόταν σε όλα τα παιχνίδια μου, δεν είχε χάσει ούτε ένα ματς από την πρώτη ημέρα που βρέθηκα στο ΝΒΑ. Ήταν πραγματικά χαρούμενος για όλα του τα παιδιά».
Ο άσος των Μπακς, Γιάννης Αντετοκούνμπο, κατέληξε λέγοντας:
«Είναι δύσκολο. Το να χάνεις έναν άνθρωπο που αγαπάς είναι πραγματικά δύσκολο. Κάποιον που σου στάθηκε από την πρώτη στιγμή. Ειδικά για την οικογένειά μου, αφού είμαστε όλοι μας τόσο κοντά. Μέρα με την ημέρα είμαστε καλύτερα. Αγαπούσαμε τον πατέρα μας. Η μητέρα μου αγαπούσε τον σύζυγό της. Στο τέλος της ημέρας καταλαβαίνεις πως έκανε ό,τι ήταν προορισμένος να κάνει σε αυτόν τον κόσμο. Είχε πέντε παιδιά και τα μεγάλωσε με αξίες. Αυτό, ακριβώς, είναι το πιο σημαντικό! Ελπίζω μια μέρα, όταν φύγω από αυτόν τον κόσμο, να κάνω για τα παιδιά μου ό,τι έκανε ο πατέρας μου για εμάς».
