Δεν είναι καταχρηστικές οι αξιώσεις εργαζομένων για διαφορές αποδοχών τους υπερωριών και απασχόλησης Κυριακών, ακόμη και αν έχει περάσει χρονικό διάστημα τριών ετών από την ημέρα απόλυσης ακόμα και αν ο εργαζόμενος δεν έχει διαμαρτυρηθεί ποτέ για τη μη καταβολή τους. Αυτή ήταν η απόφαση του Β’ Τμήματος του Αρείου Πάγου, με την οποία αναιρέθηκε εφετειακή […]
Δεν είναι καταχρηστικές οι αξιώσεις εργαζομένων για διαφορές αποδοχών τους υπερωριών και απασχόλησης Κυριακών, ακόμη και αν έχει περάσει χρονικό διάστημα τριών ετών από την ημέρα απόλυσης ακόμα και αν ο εργαζόμενος δεν έχει διαμαρτυρηθεί ποτέ για τη μη καταβολή τους.
Αυτή ήταν η απόφαση του Β’ Τμήματος του Αρείου Πάγου, με την οποία αναιρέθηκε εφετειακή απόφαση κρίνοντας ότι θα πρέπει να καταβληθεί στον εργαζόμενο το ποσό των 250.479 ευρώ από μη καταβληθείσες αποδοχές.
Στο σκεπτικό τους οι δικαστές σημειώνουν ότι η έλλειψη διαμαρτυρίας από την πλευρά των εργαζομένων για την μη καταβολή οφειλομένων αποδοχών δεν δικαιολογεί την δημιουργεί εύλογης πεποίθησης στον εργοδότη ότι δεν προτίθεται να τα διεκδικήσει.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο προσφεύγων προσελήφθη τον Απρίλιο του 2003 ως χειριστής τσάπας σε έργα κατασκευής της Εγνατίας Οδού και απολύθηκε τον Σεπτέμβριο του 2005.
Τρία χρόνια μετά διεκδίκησε το επίμαχο ποσό που προκύπτει από διαφορές αποδοχών, επιδομάτων, αδείας, επιδομάτων εορτών και μη καταβολή προσαύξησης 75% για εργασία την Κυριακή καθ’ όλο το διάστημα εργασίας του στην εταιρία.
Πρωτοδικείο και Εφετείο έκριναν ότι η αγωγή του εργαζόμενου, τρία χρόνια μετά την απόλυση του, είχε δημιουργήσει την πεποίθηση ότι δεν θα αξιώσει τα οφειλόμενα και πως η συμπεριφορά του εργαζόμενου ήταν καταχρηστική.
Ο Άρειος Πάγος αποφάνθηκε, μεταξύ των άλλων, ότι το Εφετείο εσφαλμένα έκρινε και εφάρμοσε το άρθρο 281 Α.Κ., καθόσον αρκέστηκε σε λιγότερα στοιχεία από όσα απαιτεί και αναίρεσε την εφετειακή απόφαση και ανέπεμψε την υπόθεση στο Εφετείο Αθηνών για νέα εκδίκαση, από άλλους δικαστές και όχι από αυτούς που δίκασαν την πρώτη φορά.
