Υπέρ της αυτονομίας τάχθηκαν οι κάτοικοι των περιφερειών του Βένετο και της Λομβαρδίας στο δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή, με τους περιφερειάρχες να έχουν πλέον το δικαίωμα να διαπραγματευθούν με τη Ρώμη.
Υπέρ του δημοψηφίσματος τάχθηκε το 95% των ψηφοφόρων στη Λομβαρδία και το 98% στο Βένετο. Η συμμετοχή εκτιμάται ότι ανήλθε στο 40% και στο 57% αντίστοιχα.
Στο Βένετο, μια πλούσια περιφέρεια, έδρα πολλών επιχειρήσεων, ο τοπικισμός είναι έντονος, ειδικά γύρω από τη Βενετία, που υπήρξε ανεξάρτητη πόλη-κράτος για μια χιλιετία. Σε αυτή την περιφέρεια η δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων καθυστέρησε εξαιτίας μιας επίθεσης που εξαπέλυσαν χάκερ.
Στη Λομβαρδία αντίθετα, όπου μπορούσε κανείς για πρώτη φορά να ψηφίσει χρησιμοποιώντας ταμπλέτες, ο περιφερειάρχης Ρομπέρτο Μαρόνι διαβεβαίωσε ότι το σύστημα λειτούργησε χωρίς προβλήματα.
Οι ψηφοφόροι εξέφρασαν την επιθυμία τους η περιφέρεια να αποκτήσει «επιπρόσθετες μορφές και ιδιαίτερους όρους αυτονομίας», βάσει μιας διατύπωσης που είναι εγγεγραμμένη στο ιταλικό Σύνταγμα. Η φύση και το εύρος αυτής της αυτονομίας θα αποτελέσει πλέον αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τη Ρώμη· εφόσον υπάρξει συμφωνία, θα πρέπει να επικυρωθεί από το ιταλικν εξουσία στις δύο περιφέρειες και προώθησε ενεργά το δημοψήφισμα, συνεχάρη τα εκατομμύρια πολίτες που κατ’ αυτόν απαίτησαν μια «αποτελεσματικότερη» πολιτική, λιγότερη «γραφειοκρατία» και «ανακατωσούρα».
Υπέρ του «ναι» είχαν ταχθεί το κεντροδεξιό κόμμα Φόρτσα Ιτάλια του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, το λαϊκιστικό Κίνημα Πέντε Αστέρων καθώς και πολλά συνδικάτα και οργανώσεις εργοδοτών. Το κεντροδεξιό κυβερνών Δημοκρατικό Κόμμα δεν πήρε θέση.
Η Λομβαρδία και το Βένετο είναι ανάμεσα στις πλουσιότερες περιφέρειες της Ιταλίας και συνεισφέρουν πάνω από το 30% του ΑΕΠ της χώρας.
Συγκαταλέγονται στις πιο «ενάρετες» όσον αφορά το χρέος, τις κατά κεφαλή δημόσιες δαπάνες, τη λειτουργία του συστήματος υγείας ενώ δίνουν στα κρατικά ταμεία περίπου 70 δισ. ευρώ τον χρόνο σε φόρους.
Από αυτό το τεράστιο ποσό, οι Μαρόνι και Τζάια σκοπεύουν να απαιτήσουν το μισό από τη Ρώμη, για την αύξηση των δημοσίων δαπανών στις περιφέρειές τους για τις υποδομές, την υγεία και την παιδεία.
Καταγγέλλουν κακοδιαχείριση από το κεντρικό κράτος και θέλουν αποτελεσματικότερη αξιοποίηση των δημοσίων πόρων μέσω της σύναψης πολύ διαφορετικών σχέσεων και συνεργειών ανάμεσα σε περιφέρειες κι ανάμεσα στις περιφέρειες και την κεντρική κυβέρνηση.