από τον Δημήτρη Νάτσιο Μια ελληνική ταινία σε σκηνοθεσία Παντελή Βούλγαρη με τους Αντρέα Κωνσταντίνου, Αντρέ Χένικε, Βασίλη Κουκαλάνι, Μελία Κράιλινγκ και Τάσο Δήμα. Το τελευταίο σημείωμα Ο Κρητικός Μικρασιατικής καταγωγής Ναπολέων Σουκατζίδης (Αντρέας Κωνσταντίνου) είναι φυλακισμένος στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου και εκτελεί χρέη διερμηνέα για τον Γερμανό διοικητή Καρλ Φίσερ (Αντρέ Χένικε). Είναι ένας από […]
από τον Δημήτρη Νάτσιο
Μια ελληνική ταινία σε σκηνοθεσία Παντελή Βούλγαρη με τους Αντρέα Κωνσταντίνου, Αντρέ Χένικε, Βασίλη Κουκαλάνι, Μελία Κράιλινγκ και Τάσο Δήμα.
Το τελευταίο σημείωμα
Ο Κρητικός Μικρασιατικής καταγωγής Ναπολέων Σουκατζίδης (Αντρέας Κωνσταντίνου) είναι φυλακισμένος στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου και εκτελεί χρέη διερμηνέα για τον Γερμανό διοικητή Καρλ Φίσερ (Αντρέ Χένικε). Είναι ένας από τους 200 αγωνιστές, που εκτελέστηκαν στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944.
Ο Παντελής Βούλγαρης καταπιάνεται για άλλη μια φορά (4η συνεχής ταινία) με τη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Αυτή τη φορά παρουσιάζει μια αληθινή ιστορία ενός κομμουνιστή συνδικαλιστή, ο οποίος παραμένει φυλακισμένος από την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά. Το 1944 βρίσκεται στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου, όπου ασκεί χρέη διερμηνέα για τον διοικητή του, τον υπολοχαγό των SS Καρλ Φίσερ.
Η σχέση των δύο ανδρών, που εκπροσωπούν δύο λαούς, δύο ιδεολογίες και δύο πολιτισμούς, βρίσκεται στο κέντρο του σεναρίου της Ιωάννας Καρυστιάνη και του Παντελή Βούλγαρη. Ο Ανδρέας Κωνσταντίνου είναι εξαιρετικός στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Με τη δωρικότητα και πραότητά του δημιουργεί ένα πολύ ενδιαφέρον πρότυπο ήρωα, ο οποίος πιέζεται από την αίσθηση αντικρουόμενων καθηκόντων και επιθυμιών, αλλά επιλέγει τον δρόμο της θυσίας.
Από την άλλη πλευρά ο Αντρέ Χένικε είναι επίσης πολύ καλός στον ρόλο του Γερμανού αξιωματικού, που παρουσιάζεται επίσης εσωτερικά ταραγμένος, καθώς έλκεται και εξαρτάται από τον διερμηνέα του, αλλά ταυτόχρονα τον τιμωρεί όταν σηκώνει κεφάλι.
Έχουν ήδη γραφτεί πολλά για αυτή την ταινία, που ξεπερνούν τις κινηματογραφικές στήλες των Μέσων. Πρόκειται για μια ρεαλιστική περιγραφή μιας πραγματικής ιστορίας, στα υψηλά στάνταρντς του Παντελή Βούλγαρη και με πιο ενδιαφέρουσα σκηνή το ελληνικό γλέντι που προηγείται της εκτέλεσης. Η ίδια η εκτέλεση μοιάζει πολύ περισσότερο χολιγουντιανή και υπερβολικά δραματική σε σχέση με την υπόλοιπη ταινία, που κινείται σε αργούς τόνους, αλλά αποφεύγει το μελό.
Η φωτογραφία του Σίμου Σαρκετζή και η μουσική του The Boy είναι μια σύγχρονη προσθήκη στο ιστορικό βάρος της υπόθεσης, αλλά και του ιδίου του Βούλγαρη.
Αξίζει να τη δείτε.
