Κι όμως! Το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή χτυπάει δυνατά την καμπάνα: «Υπάρχει κίνδυνος χρεοκοπίας της χώρας, αν δεν υπάρξει σοβαρή ελάφρυνση χρέους…». Επίσης σημειώνει: «Η φορολογική πολιτική πρέπει να αλλάξει γιατί λειτουργεί ως τροχοπέδη στην ανάπτυξη». Ως προς το χρέος αναφέρει ότι «η ελάφρυνσή του είναι αναγκαία, γιατί η πληρωμή των τόκων μετά […]
Κι όμως! Το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή χτυπάει δυνατά την καμπάνα: «Υπάρχει κίνδυνος χρεοκοπίας της χώρας, αν δεν υπάρξει σοβαρή ελάφρυνση χρέους…».
Επίσης σημειώνει: «Η φορολογική πολιτική πρέπει να αλλάξει γιατί λειτουργεί ως τροχοπέδη στην ανάπτυξη». Ως προς το χρέος αναφέρει ότι «η ελάφρυνσή του είναι αναγκαία, γιατί η πληρωμή των τόκων μετά το 2021 εκτινάσσεται σε δυσθεώρητα ύψη, στο ποσό των 84,3 δισ. ευρώ… Χωρίς σοβαρή ελάφρυνση η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει. Η φορολογική πολιτική που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια στη χώρα -και η οποία στηρίζεται στην αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης- λειτουργεί ως τροχοπέδη για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Η συνέχιση της φοροκεντρικής πολιτικής επιτείνει την κατάσταση “ασφυξίας” της οικονομίας, ενώ σε πρακτικό επίπεδο μεγάλο μέρος των φόρων δεν εισπράττονται».
Ακόμη αναφέρει, ότι «η κατανομή των φορολογικών βαρών στους πολίτες είναι ανισοβαρής, δηλαδή αφενός μεν μεγάλο ποσοστό φορολογουμένων πληρώνουν ελάχιστο φόρο -κάτι που καταδεικνύει τα υψηλά ποσοστά φοροδιαφυγής, αλλά και τα υψηλά ποσοστά φτώχειας- αφετέρου δε σχετικά υψηλά εισοδήματα φορολογούνται υπέρμετρα, δημιουργώντας αντικίνητρα για εργασία».
Η έκθεση τονίζει επίσης: «Ακόμη και μια “καθαρή” έξοδος στις αγορές δεν συνεπάγεται και έξοδο από κάθε επιτήρηση! Επίσης, η πιθανόν αναγκαία προληπτική γραμμή στήριξης και ακόμη περισσότερο τα μέτρα ελάφρυνσης του δημοσίου χρέους θα συνοδεύονται από οικονομική εποπτεία.
Παρά τις βελτιώσεις που σημειώνονται σε μακροεπίπεδο, τα σημάδια της κρίσης είναι εμφανή σε επίπεδο επιχειρήσεων και γι’ αυτό είναι αναγκαίο να βαδίσει η χώρα στο μονοπάτι της εξωστρέφειας και της ανάπτυξης. Διαφορετικά, ο οικονομικός μαρασμός θα προκαλεί περαιτέρω εξασθένηση των θεσμών, ανομία και κοινωνικές εντάσεις που με τη σειρά τους θα καθηλώνουν τη χώρα στη στασιμότητα ή και στην παρακμή».
