Ο γερμανικός τύπος εξακολουθεί να σχολιάζει το τελευταίο νομοθέτημα της Αθήνας και να προβαίνει σε απολογισμούς των τριών πακέτων διάσωσης για την Ελλάδα. Στο επίκεντρο επίσης η μεταρρύθμιση της ευρωζώνης. Με τίτλο «Οι νέοι νόμοι της Αθήνας» η Frankfurter Allgemeine Zeitung σχολιάζει στις οικονομικές της σελίδες το πολυνομοσχέδιο που εγκρίθηκε από την πλειοψηφία της ελληνικής […]
Ο γερμανικός τύπος εξακολουθεί να σχολιάζει το τελευταίο νομοθέτημα της Αθήνας και να προβαίνει σε απολογισμούς των τριών πακέτων διάσωσης για την Ελλάδα. Στο επίκεντρο επίσης η μεταρρύθμιση της ευρωζώνης.
Με τίτλο «Οι νέοι νόμοι της Αθήνας» η Frankfurter Allgemeine Zeitung σχολιάζει στις οικονομικές της σελίδες το πολυνομοσχέδιο που εγκρίθηκε από την πλειοψηφία της ελληνικής βουλής κάνοντας παράλληλα έναν απολογισμό του νομοθετικού έργου που εκούσα άκουσα έχει επιτελέσει η Αθήνα υπό την αιγίδα των πιστωτών της.
«Έχει ακόμα κανένα νόημα να ζητά κανείς από τους Έλληνες άλλα 100 προαπαιτούμενα για το προτελευταίο βήμα του τρίτου πακέτου διάσωσης; Από το 2010 μέχρι σήμερα υπήρξαν τρία τέτοια πακέτα για την Ελλάδα και πριν από την εκταμίευση της κάθε δόσης έπρεπε να προηγηθεί η ψήφιση δεκάδων νόμων. Μετά από όλα αυτά δεν θα ήταν υπερβολική η προσδοκία, η Ελλάδα να έχει κυριολεκτικά αλλάξει πρόσωπο. Και όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική: η Ελλάδα θα είχε σίγουρα το δυναμικό για βιώσιμη ανάπτυξη, αλλά ακόμα και μετά από μια οκταετία με μεταρρυθμιστικά προγράμματα και 232 δις ευρώ πιστώσεις η πτήση στα ουράνια δεν ξεκίνησε.»
«Μήπως οι μεταρρυθμιστικές συνταγές δεν ήταν όσο θα έπρεπε εκτεταμένες ή σκληρές; Η μήπως οι δύο τελευταίες ελληνικές κυβερνήσεις πορεύθηκαν βάσει της αρχής ότι πολλά γράφονται αλλά λίγα εφαρμόζονται; Πολύ συχνά οι κυβερνήσεις του Αντώνη Σαμαρά και του Αλέξη Τσίπρα δεν ενδιαφέρονταν αν από τους νέους νόμους θα εκπορεύονταν πραγματικές αλλαγές. Σε κάθε περίπτωση η δημόσια διοίκηση, που είναι επιφορτισμένη με την εφαρμογή, είναι προπύργιο αντίστασης κατά της αλλαγής. Γι’ αυτό και ήρθε η ώρα για τους χρηματοδότες της Ελλάδας να μην μετράνε άλλο τα προαπαιτούμενα αλλά να δοκιμάζουν τη θέληση για μεταρρυθμίσεις στην πράξη.»
Αίσθηση, εξάλλου, έχει προκαλέσει το μανιφέστο 14 κορυφαίων Γερμανών και Γάλλων οικονομολόγων που προτείνουν λύσεις για να ξεπεραστούν οι δομικές αδυναμίες της ευρωζώνης. Εντύπωση προκαλεί το ότι οι 14 ανήκουν σε διαφορετικές σχολές σκέψης και με τις ιδέες τους προσπαθούν να συγκεράσουν τα συμφέροντα όλων των μελών της ευρωζώνης.
Ζητούν να σπάσει ο φαύλος κύκλος της αλληλεξάρτησης κρατών και τραπεζών, οι κανόνες της ευρωζώνης να γίνουν πιο ευέλικτοι, να υπάρξει πρόνοια για συντεταγμένη αναδιάρθρωση των χρεών μιας χώρας που οδηγείται στη χρεοκοπία, να υπάρξει ένα ταμείο αλληλεγγύης για την περίπτωση που μια χώρα αρχίσει να κλυδωνίζεται, προτείνουν ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, την έκδοση ευρωομολόγων και τη σύσταση ενός ανεξάρτητου σώματος που θα επιτηρεί την πορεία της ευρωζώνης.
«Είναι αξιοπρόσεκτο», σχολιάζει η εφημερίδα Die Welt, «ότι διατυπώνοντας τις προτάσεις τους οι οικονομολόγοι αφήνουν εκτός, όπου μπορούν, την πολιτική. Προτιμούν η επιτήρηση των κανόνων του ευρώ και η διαμόρφωση προγραμμάτων διάσωσης να ανατεθεί όχι σε εκλεγμένους αντιπροσώπους του λαού, αλλά καλύτερα σε γραφειοκράτες. Με άλλα λόγια από τη σκοπιά των ειδικών οι εκλεγμένοι πολιτικοί μάλλον δεν είναι σε θέση η τουλάχιστον όχι για πολύ να βγουν από την εθνική προοπτική και να δράσουν προς το συμφέρον της Ευρώπης συνολικά. Αλλά ακριβώς αυτό το σημείο θα παρεμποδίσει τελικά και την εφαρμογή του μανιφέστου τους. Γιατί ποιος πολιτικός συναινεί με τη θέλησή του στην ίδια του την αποδυνάμωση;»
Λαϊκιστές και επαρχιώτες στην Ευρώπη
Ο αυστριακός καγκελάριος Σεμπάστιαν Κουρτς επισκέφθηκε για πρώτη φορά μετά την ανάληψη των καθηκόντων του το Βερολίνο και την Άγκελα Μέρκελ. Οι διαφωνίες των δύο πολιτικών για τον χειρισμό του προσφυγικού είναι δεδομένες.
«Οι σύνοδοι κορυφής των 28 ακόμα μελών της ΕΕ», σχολιάζει η Handelsblatt, «μοιάζουν με χορούς μεταμφιεσμένων. Όλοι οι συμμετέχοντες παριστάνουν προς τα έξω τους φιλοευρωπαίους. Πίσω από τη μάσκα όμως κρύβεται συχνά μόνο ο εθνικός εγωισμός του καθενός. … Γι’ αυτό και η καγκελάριος Μέρκελ τραβάει καμιά φορά τη μάσκα του ενός ή του άλλου πρωθυπουργού για να δει το αληθινό του πρόσωπο. Έτσι και στην κοινή συνέντευξη τύπου με τον Σεμπάστιαν Κουρτς είπε ότι η νέα, συντηρητική κυβέρνηση στη Βιέννη θα κριθεί από τα έργα της.»
«Η Γερμανία ως η ισχυρότερη οικονομία στο κέντρο της Ευρώπης δεν μπορεί να αφήσει το μέλλον της ΕΕ στα χέρια επιπόλαιων λαϊκιστών και επαρχιωτών εθνικιστών. Στο μέλλον μάλιστα χρειάζεται όχι λιγότερη αλλά περισσότερη Ευρώπη για να μη συνθλιβεί ανάμεσα στις συμπληγάδες της παγκοσμιοποίησης και της ψηφιοποίησης.»
«Την Παρασκευή η καγκελάριος μεταβαίνει στο Παρίσι για συνομιλίες με τον Γάλλο πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν. Οι προοπτικές ενός εκσυγχρονισμού της ΕΕ ήταν σπάνια τόσο καλές όσο σήμερα. Ο Μακρόν διαπνέεται από ευρωπαϊκό πάθος και οικονομικό ρεαλισμό. Και η Μέρκελ θα έχει δίπλα της έναν ακόμα πεπεισμένο Ευρωπαίο, τον Μάρτιν Σουλτς, αν πετύχει ο Μεγάλος Συνασπισμός. Μετά από χρόνια ο γαλλογερμανικός άξονας μπορεί τώρα να ξαναρχίζει να παίρνει στροφές.»
