Σύμφωνα με τα ποσοστά, οι περισσότεροι άνθρωποι φαίνεται να αναζητούν στις μηχανές αναζήτησης υλικό πορνογραφίας ακόμα περισσότερο και από τον καιρό. Η συντριπτική παρουσία του πορνό έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των πολιτισμικών αντιλήψεων σχετικά με την σεξουαλικότητα αλλά βέβαια, ακόμα κι έτσι, το φαινόμενο παραμένει κοινωνικό ταμπού. Το τοπίο αυτό φιλοδοξεί να ανατρέψει […]
Σύμφωνα με τα ποσοστά, οι περισσότεροι άνθρωποι φαίνεται να αναζητούν στις μηχανές αναζήτησης υλικό πορνογραφίας ακόμα περισσότερο και από τον καιρό.
Η συντριπτική παρουσία του πορνό έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των πολιτισμικών αντιλήψεων σχετικά με την σεξουαλικότητα αλλά βέβαια, ακόμα κι έτσι, το φαινόμενο παραμένει κοινωνικό ταμπού.
Το τοπίο αυτό φιλοδοξεί να ανατρέψει το «Pornceptual», ένα διαδικτυακό περιοδικό αποκλειστικά αφιερωμένο στη σεξουαλική τέχνη που εξετάζει και αμφισβητεί τους καθιερωμένους ρόλους της πορνογραφίας στην κοινωνία μέσα από την ερωτική φωτογραφία και άλλα δημιουργικά μέσα.
Η ομάδα του Pornceptual προσπαθεί να ανατρέψει τους ρηχούς ορισμούς της πορνογραφίας: «Υπάρχει μια μεγάλη απροθυμία ως προς το να αναγνωριστεί η πορνογραφία σαν νόμιμη καλλιτεχνική έκφραση. Το Pornceptual στοχεύει να αμφισβητήσει αυτές τις παρανοήσεις και να προτείνει μια διαφορετική, εναλλακτική λύση».
Παρουσιάζοντας καλλιτέχνες όπως η Erika Lust και η Cocoapix, το περιοδικό σκοπεύει να αμφισβητήσει τους παραδοσιακούς ορισμούς της πορνογραφίας και υποστηρίζει την ιδέα ότι η ερωτική τέχνη έχει τη δυνατότητα να ρίξει τους προβολείς στις διαφορετικές σεξουαλικότητες.
Το τρίτο τεύχος του Pornceptual εστιάζει στην εξής ερώτηση: Μπορεί η πορνογραφία να γίνει όπλο κοινωνικής δικαιοσύνης; Με σχετικά άρθρα και τίτλους όπως το «Fuck the Fascism» και «Messy Brexit» συνοδευόμενα από γλαφυρές αλλά καλλιτεχνικές σεξουαλικές εικόνες, το περιοδικό δείχνει πώς η πορνογραφία και η πολιτική είναι αναμφισβήτητα αλληλένδετες.
“Η ερωτική απεικόνιση που επιδιώκουμε διαταράσσει τις κυρίαρχες δομές εξουσίας και αποτελεί μια μορφή αντίστασης για τις σεξουαλικές μειονότητες γενικά” εξηγεί η συντακτική ομάδα.
Ένα παράδειγμα είναι οι φωτογραφίες του Andrés Rangl, με τις οποίες θέλησε να γελοιοποιήσει τον Donald Trump και τις ομιλίες μίσους που απευθύνει στις γυναίκες και στους έγχρωμους. «Είναι πια καιρος να σταματήσουμε να αντιμετωπίζουμε τις γυναίκες ως αδύναμα θύματα της φαλλικής δύναμης και να καταλάβουμε ότι η πορνογραφία που δημιουργούν γυναίκες μπορεί να είναι απελευθερωτική.
Οι γυναίκες μπορούν και να δημιουργούν και να καταναλώνουν πορνογραφία, θέτοντας ως προτεραιότητα κυρίως τη δική τους ευχαρίστηση» υποστηρίζουν οι συντάκτες. Το περιοδικό έχει ένα σαφές όραμα: την ενδυνάμωση του γυναικείου φύλου και την κοινωνική αλλαγή μέσω του σεξ.
