Γεμάτη συμβολισμούς η παγκόσμια πρεμιέρα του Akram Khan με το ΧE N O S. Τέσσερα γράμματα να στέκονται τόσο ξένα και συνάμα τόσο οικεία, απειλητικά για οποιονδήποτε πασχίζει να αποκτήσει ταυτότητα: όνομα, θέση, αξίωμα, εξασφάλιση σε έναν σίγουρο κόσμο και ορίζοντα. Προφανώς πλανάται οικτρά όποιος το πίστεψε γιατί δεν θυμάται πως πρώτα από όλα υπήρξε […]
Γεμάτη συμβολισμούς η παγκόσμια πρεμιέρα του Akram Khan με το ΧE N O S. Τέσσερα γράμματα να στέκονται τόσο ξένα και συνάμα τόσο οικεία, απειλητικά για οποιονδήποτε πασχίζει να αποκτήσει ταυτότητα: όνομα, θέση, αξίωμα, εξασφάλιση σε έναν σίγουρο κόσμο και ορίζοντα. Προφανώς πλανάται οικτρά όποιος το πίστεψε γιατί δεν θυμάται πως πρώτα από όλα υπήρξε ένας ξένος.
Αυτό δείχνει τουλάχιστον να έχει στο νου το ο Άκραμ Καν, ειδικά τώρα που ολοκληρώνει τον κύκλο του με αυτή την απαράμιλλη χορευτική ελεγεία-σπουδή πάνω στη διαμόρφωση ταυτότητας και την έννοια του ξένου.
Ο Άκραμ Καν ξεκινώντας την τελευταία, ίσως, σόλο παράσταση της ζωής μεταλαμπαδεύει με τη δύναμη της έκφρασης του τα μυστικά του στον κόσμο.
Στήνοντας μια παράσταση για τον θάνατο-για την ακρίβεια για τη σφαγή των αγνώστων στρατιωτών στα χαρακώματα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου-, έφτιαξε ένα εικαστικό, χορευτικό, σκηνοθετικό, θεατρικό αριστούργημα για το πως ορίζεται η φτιαγμένη από χώμα, συμβολισμούς, σώμα και αίμα τέχνη του μέλλοντος. Ουσιαστικά όλη η παράσταση μίλησε για το μοναδικό πράγμα που ξέρει ένας μεγάλος δημιουργός όσο ζει: την τέχνη και τον θάνατο.
