Ο Αντώνης Καφετζόπουλος μίλησε στο Down Town για την περίοδο που πάλευε με την κατάθλιψη. Ο γνωστός ηθοποιός, μάλιστα, αποκάλυψε και την άγνωστη ιστορία με τον παππού του, για τον οποίο, όπως τόνισε, εικάζεται ότι αυτοκτόνησε πηδώντας στη θάλασσα. Επίσης είχες μιλήσει για την κατάθλιψη που πέρασες. «Κοίτα, δεν είμαι της άποψης ότι πρέπει ο […]
Ο Αντώνης Καφετζόπουλος μίλησε στο Down Town για την περίοδο που πάλευε με την κατάθλιψη.
Ο γνωστός ηθοποιός, μάλιστα, αποκάλυψε και την άγνωστη ιστορία με τον παππού του, για τον οποίο, όπως τόνισε, εικάζεται ότι αυτοκτόνησε πηδώντας στη θάλασσα.
Επίσης είχες μιλήσει για την κατάθλιψη που πέρασες.
«Κοίτα, δεν είμαι της άποψης ότι πρέπει ο καθένας να μοιράζεται τα πάντα με όλους, αλλά θεώρησα ότι έπρεπε να τα πω για να βοηθήσω κάποιους ανθρώπους να ζητήσουν βοήθεια. Να δουν το δικό μου παράδειγμα και να τους δώσω το μήνυμα ότι υπάρχει λύση. Γιατί πολλοί διστάζουν. Γιατί είναι θανατηφόρα πάθηση, αφού οι καταθλιπτικοί είναι δυνάμει αυτόχειρες.
Πέρασα δύο χρόνια νιώθοντας τρομερή αίσθηση ματαιότητας για όλα και ενοχές για τα πάντα. Πατούσε ένα αυτοκίνητο ένα γατί και ένιωθα ότι έφταιγα εγώ. Ένιωθα ότι εγώ έφταιγα για όλα. Τελικά, πήγα στον ψυχίατρο και διαφωτίστηκα. Κατάλαβα.
Ότι δεν είχα τρελαθεί μόνο εγώ, ότι συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους, ότι είναι ασθένεια και απαιτεί θεραπεία και χάπια, αλλιώς δεν βγαίνει. Το κουβεντιάζω γιατί θεωρώ ότι είναι χρήσιμο. Μαθαίνεις να εκτιμάς αν τα πράγματα είναι καλά ή κακά, γιατί η κατάθλιψη σε κάνει να τα βλέπεις όλα μαύρα. Είναι ασθένεια και πολλές φορές είναι κληρονομική.
Υπάρχει κάποιος στην οικογένειά σου που υπέφερε από αυτό;
Ο παππούς μου είχε κατάθλιψη. Μπήκε σε ένα καράβι από την Κωνσταντινούπολη να επισκεφτεί τον Πειραιά, το χωριό των προγόνων του, και δεν έφτασε ποτέ. Και εικάζεται ότι αυτοκτόνησε πηδώντας στη θάλασσα.
Είχε και πολλή αναρχία ένα κομμάτι της ζωής σου. Εξάρχεια, Αριστερά και Κατερίνα Γώγου. Τι θυμάσαι από ‘κείνη;
Η Κατερίνα ήταν η μεγαλύτερη τότε στην παρέα και νέα μητέρα. Στην παρέα ήμασταν γύρω στα 17 και εκείνη 22 και παντρεμένη με τον σκηνοθέτη Παύλο Τάσσιο. Ζούσαμε με έναν εντελώς αναρχικό τρόπο σκέψης. Με την Κατερίνα συναντηθήκαμε σε μια παράσταση που δουλέψαμε μαζί, στον θίασο της Λαμπέτη, και δέσαμε. Μου έδειχνε φοβερή εμπιστοσύνη και αγάπη, νομίζω ότι εκείνη έπεισε τον Τάσσιο να με πάρει να παίξω στην Παραγγελιά, την πρώτη μου ταινία.
Θυμάσαι κάποια συμβουλή ή κάποιο μότο που υιοθέτησες από ‘κείνη στη ζωή σου;
Με τους ανθρώπους που έχεις καθημερινή επαφή δεν έχεις κάποιο τσιτάτο να θυμηθείς, πιο πολύ αντλείς το παράδειγμα από τη συμπεριφορά τους. Αυτό σου μένει και αυτό σου λείπει. Το «πάνω κάτω η Πατησίων», που γράφει σε ένα ποίημα, ήταν ένα αστείο της παρέας. Τότε όλοι μέναμε στην περιοχή και λέγαμε: «Τι θα κάνεις απόψε; Τα γνωστά, πάνω κάτω την Πατησίων;».
Πώς βίωσες την απώλειά της;
Η απώλεια της Κατερίνας υπήρξε πριν πεθάνει. Είχε ξεκόψει από όλους μας, τα ναρκωτικά της είχαν επιβληθεί, την τελευταία φορά που την είδα στο δρόμο σχεδόν δεν με αναγνώρισε. Στεναχωρήθηκα, αλλά το περιμέναμε.
Δεν πιστεύεις στον Θεό, πιστεύεις ότι ζούμε και τέλος;
Ναι, πιστεύω ότι εδώ ζούμε, πεθαίνουμε και τελειώνουμε. Πίστευα στα τυχαία γεγονότα, αλλά όχι στην κακή και στην καλή τύχη. Αλλά το τυχαίο παίζει τρομακτικό ρόλο.
Και το ότι γεννήθηκα τυχαίο γεγονός είναι, από τυχαία ωάρια της μητέρας μου και σπερματοζωάρια του πατέρα μου που ενεργοποιήθηκαν ένα συγκεκριμένο βράδυ.
Για το τι θα γίνει μετά, είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι δεν θα γίνει τίποτα. Εδώ μεταξύ σοβαρού και αστείου λέω στους φίλους μου, και ξέρω ότι ακούγεται μακάβριο και ανθυγιεινό, όταν πεθάνω, ας κόψουν τα κομμάτια μου, να με βάλουν σε σακούλες και να πετάξουν το πτώμα μου στα σκουπίδια.
Δεν θέλω καθόλου να πεθάνω αλλά, όταν συμβεί (ελπίζω να συμβεί πολύ αργά), δεν με ενδιαφέρει πού θα καταλήξει το σώμα μου. Άσε που θα γλιτώσουν και τα έξοδα.
