Ένα χρυσό κλαδί ελιάς, σημαίες, πέντε ρόβερ, απομεινάρια δορυφόρων και ουκ ολίγα συντρίμμια άλλων διαστημοσυσκευών, ακόμη και ένα σφυρί κι ένα φτερό γερακιού (που είχαν χρησιμοποιηθεί σε ένα πείραμα του 1971 για να επιβεβαιωθεί ότι τα αντικείμενα πέφτουν με την ίδια ταχύτητα ανεξάρτητα από τη μάζα τους) είναι ανάμεσα στα διάφορα απορρίμματα που βρίσκονται διασκορπισμένα […]
Ένα χρυσό κλαδί ελιάς, σημαίες, πέντε ρόβερ, απομεινάρια δορυφόρων και ουκ ολίγα συντρίμμια άλλων διαστημοσυσκευών, ακόμη και ένα σφυρί κι ένα φτερό γερακιού (που είχαν χρησιμοποιηθεί σε ένα πείραμα του 1971 για να επιβεβαιωθεί ότι τα αντικείμενα πέφτουν με την ίδια ταχύτητα ανεξάρτητα από τη μάζα τους) είναι ανάμεσα στα διάφορα απορρίμματα που βρίσκονται διασκορπισμένα στην επιφάνεια του φεγγαριού.
Το βάρος των σεληνιακών «σκουπιδιών», πάντα με βάση το βάρος τους στη Γη, υπολογίζεται πως ζυγίζουν περίπου 181 τόνους. Τα περισσότερα «σκουπίδια» δημιουργήθηκαν από τις διαδοχικές αμερικανικές αποστολές «Απόλλων» μεταξύ 1969-1972. Πέραν αυτών, έχουν βάλει το «χεράκι» τους και οι άλλες μη επανδρωμένες αποστολές από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Ιαπωνία, την Ινδία και την Ευρώπη, σύμφωνα με τον επικεφαλής ιστορικό της NASA Ουίλιαμ Μπάρι.
‘Αλλες διαστημοσυσκευές, όπως ο σεληνιακός δορυφόρος LCROSS, στάλθηκαν για να μελετήσουν αν το φεγγάρι έχει υδρογόνο και νερό. Μετά τη λήξη της αποστολής τους, συνετρίβησαν στη Σελήνη. Και βέβαια, οι Aμερικανοί αστροναύτες που πάτησαν το πόδι τους στο φεγγάρι, δεν είχαν μεγάλο δισταγμό να αφήσουν οτιδήποτε εκεί, αντί να το κουβαλάνε πίσω στη Γη, κάτι που θα τους ανάγκαζε να χαλάσουν περισσότερα πολύτιμα καύσιμα για το ταξίδι της επιστροφής τους.
Όπως είπε ο Μπάρι στο Live Science, «η πραγματική έγνοια ήταν: Μπορούμε να στείλουμε τους αστροναύτες μας με ασφάλεια στη Σελήνη, να πάρουμε τα δείγματα που χρειαζόμαστε και να τους επαναφέρουμε σώους και αβλαβείς;». Κάπως έτσι, η χωματερή της Σελήνης άρχισε να μεγαλώνει.
Η NASA, όπως είπε ο Μπάρι, προκειμένου να μετριάσει τις αρνητικές εντυπώσεις από τον όρο «σκουπίδια», θέλει να βλέπει και μια θετική πλευρά στο ζήτημα, μελετώντας τα υλικά των απορριμμάτων αυτών πόσο γρήγορα αποσυντίθενται από την ακτινοβολία και τις συνθήκες στην επιφάνεια του φεγγαριού.
Μερικά αντικείμενα στη Σελήνη τυπικά δεν ανήκουν στην κατηγορία των σκουπιδιών, καθώς χρησιμοποιούνται ακόμη, όπως ένας ανακλαστήρας ακτίνων λέιζερ, που τοποθέτησε το πλήρωμα του «Απόλλων 11». Οι επιστήμονες στη Γη σημαδεύουν με λέιζερ αυτόν τον ανακλαστήρα και, όταν η ακτίνα επιστρέφει στον πλανήτη μας, μπορούν να υπολογίσουν την απόσταση ανάμεσα στη Γη και στη Σελήνη. Με αυτό τον τρόπο, επιβεβαίωσαν ότι ο δορυφόρος μας απομακρύνεται από το πλανήτη μας με ρυθμό 3,8 εκατοστών κάθε χρόνο.
Aπό την άλλη, εκτός από την επιστημονική χρησιμότητα ορισμένων αντικειμένων στη Σελήνη, πολλά άλλα θα έχουν αρχαιολογική αξία, όταν κάποτε οι άνθρωποι στήσουν μια μόνιμη βάση εκεί και πηγαινοέρχονται επισκέπτες. Ποιoς δεν θα ήθελε να δει τα ιστορικά απομεινάρια των πρώτων διαστημικών αποστολών;
