Μια νέα διεθνής έρευνα, η μεγαλύτερη του είδους της μέχρι σήμερα, προχώρησε στην αποκάλυψη ότι περισσότερα από το 90% των μπουκαλιών εμφιαλωμένου νερού περιέχουν μικροσκοπικά κομμάτια πλαστικού, που ο καταναλωτής καταπίνει εν αγνοία του.
Τα μικροπλαστικά αυτά είναι σχεδόν διπλάσια σε ποσότητα σε σχέση με αυτά που έχουν βρεθεί στο νερό της βρύσης και υπάρχουν ακόμη και σε δημοφιλή προϊόντα γνωστών εταιρειών. Οι ερευνητές του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, με επικεφαλής την καθηγήτρια χημείας Σέρι Μέισον, που ακόμη δεν έχουν κάνει κάποια επιστημονική δημοσίευση (πράγμα που αποτελεί αδύνατο σημείο της μελέτης τους), έκαναν την έρευνα για λογαριασμό του δημοσιογραφικού οργανισμού Orb Media, σύμφωνα με το BBC και τη «Γκάρντιαν».
Ανέλυσαν δείγματα από 259 μπουκάλια νερού από εννέα χώρες και 11 διαφορετικές μάρκες, ανακαλύπτοντας κατά μέσο όρο δέκα πλαστικά σωματίδια με πλάτος μεγαλύτερο μιας ανθρώπινης τρίχας, δηλαδή άνω των 100 μικρομέτρων (εκατομμυριοστών του χιλιοστού). Ανιχνεύθηκαν επίσης κατά μέσο όρο 314 μικροσωματίδια πιθανού (αλλά όχι βέβαιου) μικροπλαστικού για κάθε ένα λίτρο νερού, με μέγεθος το κάθε σωματίδιο από 6,5 έως 100 μικρόμετρα.
Σε κάποια μπουκάλια οι συγκεντρώσεις σωματιδίων έφθαναν έως τα 10.000 κομματάκια ανά λίτρο. Από τα 259 μπουκάλια που ελέγχθηκαν, μόνο τα 17 δεν περιείχαν καθόλου ίχνη πλαστικών. Το πιο συχνό είδος πλαστικού μέσα στα εμφιαλωμένα νερά ήταν το πολυπροπυλένιο, αυτό που χρησιμοποιείται και στα πλαστικά καπάκια των μπουκαλιών.
Τα μπουκάλια είχαν αγορασθεί στις εξής χώρες: ΗΠΑ, Κίνα, Βραζιλία, Ινδία, Ινδονησία, Μεξικό, Λίβανο, Κένυα και Ταϊλάνδη.
Οι μάρκες που αναλύθηκαν, ήταν: Aqua (Danone), Aquafina (PepsiCo), Bisleri (Bisleri International), Dasani (Coca-Cola), Epura (PepsiCo), Evian (Danone), Gerolsteiner (Gerolsteiner Brunnen), Minalba (Grupo Edson Queiroz), Nestle Pure Life (Nestle), San Pellegrino (Nestle) και Wahaha (Hangzhou Wahaha Group).
Μια δεύτερη -άσχετη με την πρώτη- μελέτη που έγινε στις ΗΠΑ από την οργάνωση Story of Stuff και η οποία εξέτασε 19 διαφορετικές μάρκες εμφιαλωμένων νερών, βρήκε επίσης μεγάλη παρουσία πλαστικών μικροϊνών. Οι ερευνητές είπαν ότι τα μικροπλαστικά μεταφέρονται και μέσω του αέρα, συνεπώς μπορούν να υπάρχουν στα εργοστάσια εμφιάλωσης και να τρυπώσουν έτσι μέσα στα μπουκάλια.
Οι εταιρείες αντέδρασαν λέγοντας ότι τα προϊόντα τους τηρούν τις υψηλότερες προδιαγραφές ποιότητας και ασφάλειας. Η Nestle επέκρινε τη μεθοδολογία της πρώτης έρευνας, λέγοντας ότι μπορεί να οδηγήσει σε «ψευδώς θετικά» αποτελέσματα, ενώ και η Danone ανέφερε ότι η μελέτη χρησιμοποιεί μια μέθοδο ανάλυσης που είναι «ασαφής».
Προσοχή με τα αναψυκτικά διαίτης – Τι κινδύνους κρύβουν;
Από την άλλη, η Coca Cola επεσήμανε ότι τα μικροπλαστικά είναι πανταχού παρόντα στο περιβάλλον, γι’ αυτό «είναι πιθανό να βρεθούν σε μικροσκοπικά επίπεδα ακόμη και σε προϊόντα υψηλής προστασίας». Και η PepsiCo διαβεβαίωσε ότι τα προϊόντα της είναι «αξιόπιστα ασφαλή».
Η Gerolsteiner δεν απέκλεισε επίσης την ύπαρξη μικροπλαστικών μέσα στα εμφιαλωμένα νερά, τα οποία προέρχονται είτε από τον αέρα είτε από τη διαδικασία εμφιάλωσης. Τόνισε όμως ότι βρίσκονται σε χαμηλότερες συγκεντρώσεις από ό,τι στα φαρμακευτικά προϊόντα.
«Το θέμα δεν είναι να δείξουμε με το δάχτυλο συγκεκριμένες μάρκες, αλλά να αναδείξουμε ότι τα πλαστικά υπάρχουν παντού, έχουν γίνει ένα τόσο διαδεδομένο υλικό στην κοινωνία μας, που διεισδύει και στο νερό, σε όλα αυτά τα προϊόντα που καταναλώνουμε σε πολύ βασικό επίπεδο» δήλωσε η Μέισον.
Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν στοιχεία ότι η κατανάλωση αυτών των μικροπλαστικών από τους ανθρώπους προκαλεί βλάβες, αλλά το θέμα αποτελεί αντικείμενο επιστημονικών μελετών. Προηγούμενες μελέτες έχουν ανακαλύψει μικροπλαστικά στο νερό της βρύσης, αλλά και σε πολλά άλλα προϊόντα, όπως θαλασσινά είδη, αλάτι, μπίρες κ.α.
Η σχέση μεταξύ του δεύτερου δακτύλου (ο δείκτης) και του τέταρτου δακτύλου (παράμεσος) προτάθηκε για να χρησιμοποιείται ως ένδειξη των επιδράσεων των ανδρογόνων στην προγεννητική περίοδο. Συγκεκριμένα θεωρείται ότι ένα σχετικά μεγαλύτερο σε μήκος παράμεσο δάκτυλο είναι δείκτης μεγαλύτερης έκθεσης του ατόμου στην τεστοστερόνη κατά την εμβρυϊκή περίοδο.