Το απόγευμα (20 Μαρτίου, στις 18:15 ώρα Ελλάδας) θα υπάρξει εαρινή ισημερία και θα αρχίσει έτσι και επίσημα η ‘Ανοιξη του 2018 στην Ελλάδα και γενικότερα στο βόρειο ημισφαίριο, στο οποίο ανήκει και η χώρα μας. Αντίστροφα, στο νότιο ημισφαίριο θα ξεκινήσει το φθινόπωρο. Σήμερα Τρίτη, ο Ήλιος θα λάμπει κάθετα πάνω από τον Ισημερινό […]
Το απόγευμα (20 Μαρτίου, στις 18:15 ώρα Ελλάδας) θα υπάρξει εαρινή ισημερία και θα αρχίσει έτσι και επίσημα η ‘Ανοιξη του 2018 στην Ελλάδα και γενικότερα στο βόρειο ημισφαίριο, στο οποίο ανήκει και η χώρα μας. Αντίστροφα, στο νότιο ημισφαίριο θα ξεκινήσει το φθινόπωρο.
Σήμερα Τρίτη, ο Ήλιος θα λάμπει κάθετα πάνω από τον Ισημερινό της Γης και η διάρκεια της μέρας και της νύχτας θα είναι περίπου ίδια. Μετά τις 20 Μαρτίου, η μέρα θα μεγαλώνει συνεχώς σε βάρος της νύχτας έως το θερινό ηλιοστάσιο, ενώ το αντίστροφο θα συμβαίνει στο νότιο ημισφαίριο.
Οι ισημερίες –η εαρινή και η φθινοπωρινή– καθορίζουν την έναρξη της άνοιξης και του φθινοπώρου, ενώ τα ηλιοστάσια -το θερινό και το χειμερινό- προσδιορίζουν την έναρξη του καλοκαιριού και του χειμώνα αντίστοιχα. Η άνοιξη δεν έχει σταθερή ημερομηνία έναρξης και η πρώτη μέρα της ποικίλει ανάμεσα στις 19 (πιο σπάνια), στις 20 (συνήθως) και στις 21 Μαρτίου, ανάλογα με το έτος.
Αλλάζουμε τα ρολόγια – Η θερινή ώρα ξεκινά!
Για μια ακόμη χρονιά φέτος θα συνεχιστεί η ανεπαίσθητη συρρίκνωση της διάρκειας της ‘Ανοιξης, η οποία θα είναι πιο σύντομη κατά σχεδόν ένα λεπτό της ώρας σε σχέση με πέρυσι. Εδώ και χιλιάδες χρόνια, η ‘Ανοιξη μικραίνει στο βόρειο ημισφαίριο και ό,τι χάνει, το κερδίζει σε διάρκεια το καλοκαίρι.
Η διάρκεια της άνοιξης μειώνεται περίπου ένα λεπτό της ώρας κάθε χρόνο, ενώ ο χειμώνας μειώνεται σχεδόν κατά μισό λεπτό ετησίως. Αντίστροφα, η διάρκεια του καλοκαιριού μεγαλώνει με ετήσιο ρυθμό ενός λεπτού (που χάνει η άνοιξη), ενώ του φθινοπώρου αυξάνει κατά μισό λεπτό (που χάνει ο χειμώνας). Έτσι, όσο περνάνε τα χρόνια, το καλοκαίρι μεγαλώνει σε βάρος της άνοιξης και το φθινόπωρο σε βάρος του χειμώνα.
Όταν μειώνουμε την κατανάλωση του εισπνεόμενου αέρα, ακόμα και με μια μικρή προσπάθεια, έχουμε αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα (CO2) στις φυσιολογικές του τιμές (47mm Hg). Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται η διάνοιξη πολλών τριχοειδών αγγείων που οδηγεί στην βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος και στην καλύτερη οξυγόνωση του οργανισμού.
