Ο Πάμπλο Γκαρσία αποφάσισε να μιλήσει για την χρονιά που πέρασε στο επίσημο κανάλι του ΠΑΟΚ.
Η κουβέντα τα είχε όλα. Από τη ζωή στην Θεσσαλονίκη, 10 χρόνια μετά την άφιξη του, την προπονητική του καριέρα, το πρωτάθλημα με την Κ20, τη φιλοσοφία που προσπαθεί να περάσει στα… παιδιά του, μέχρι την πολιτική κατάσταση της Ελλάδας, την πορεία του Δικεφάλου την φετινή σεζόν, το ελληνικό ποδόσφαιρο, τις απόψεις του για το αναπτυξιακό ποδόσφαιρο και τον… Φρανκ Σινάτρα.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
– Γιατί μιλάς σπάνια σε συνεντεύξεις;
“Δεν είναι ότι δεν μου αρέσει να μιλάω. Δεν μιλάω καλά (ελληνικά), γι’ αυτό. Αλλά, μου αρέσει να μιλάμε για το ποδόσφαιρο. Αλλά, μερικά πράγματα δεν μπορώ να τα πω καλά. Έκανα ένα μήνα μαθήματα, αλλά έκανα λάθος. Όταν ήμουν εδώ με τον Βιεϊρίνια, τον Κοντρέρας, τον Βερόν, μιλούσαμε μόνο ισπανικά και δεν πήγαμε για να μάθουμε. Είναι σημαντικό. Τα παιδιά που θα έρθουν τώρα στον ΠΑΟΚ, θα πρέπει να μαθαίνουν ελληνικά. Όπως γίνεται στη Γερμανία, την Αγγλία. Πρέπει να μαθαίνουν τη γλώσσα, της χώρας που μένουν”.
– Περίμενες ότι δέκα χρόνια μετά την άφιξή σου, θα είσαι ακόμη στην Ελλάδα;
“Όχι, ήμουν στην Ουρουγουάη. Σκέφτηκα να σταματήσω το ποδόσφαιρο. Ήμουν μικρός, αλλά έχασα το πάθος. Ήλθα εδώ για 2 χρόνια. Πήγα στο αεροδρόμιο, σταμάτησε το αεροπλάνο κι όλοι οι οπαδοί μπήκαν μέσα. Τι είναι αυτό, είπα. Πού ήρθα; Μετά είδα τον κόσμο μέσα. Πω… (δείχνει το χέρι του) η τρίχα μου σηκώνεται. Εκεί, μέσα μου κάτι έγινε. Είπα πρέπει να παίξω μπάλα τώρα. Θέλω να παίξω. Μετά κάθε χρόνο, μέχρι τώρα που είμαι 10 χρόνια είναι εκπληκτικά εδώ”.
– Γιατί αποφάσισες να μείνεις στην Ελλάδα ακόμη κι όταν σταμάτησες το ποδόσφαιρο;
“Πολλά είναι. Έχω παιδιά, έχουν φίλους. Μου αρέσει πολύ η Θεσσαλονίκη. Ο Έλληνας σε βλέπει, θα σε σταματήσει, έχει το πάθος μέσα του. Είναι περισσότερο θερμός ο κόσμος από την Ουρουγουάη. Μου αρέσει πολύ αυτό. Μένουμε Θεσσαλονίκη, έχουμε ηρεμία. Πηγαίνουμε μερικές φορές στην Ουρουγουάη και δεν μπορείς να πας ούτε δύο χιλιόμετρα, γιατί είναι όλα επικίνδυνα. Μπορεί να σταματήσεις σε ένα φανάρι και δεν μπορείς γιατί σε κλέβουν. Πρέπει να περνάς με κόκκινο (!), είναι επικίνδυνα το βράδυ. Τα παιδιά πάνε στο κέντρο και δεν έχω πρόβλημα, κοιμάμαι καλά. Εδώ στην Ελλάδα είναι παράδεισος. Παντού είναι το πρόβλημα στην πολιτική. Παντού είναι τα ίδια. Δεν έχει αριστερά, δεν έχει δεξιά. Όλοι κλέβουν. Είναι κρίμα, γιατί εδώ είναι ο παράδεισος”.
– Είσαι αισιόδοξος ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα;
“Δεν ξέρω. Θέλω να πιστεύω ότι θα πάνε καλύτερα, να έχει ο κόσμος δουλειά, να μην έχουμε πρόβλημα στο δρόμο. Τώρα βάζουν διόδια. Πόσα διόδια θα έχει αυτή η Ελλάδα; Δεν φτιάχνουν το δρόμο και βάζουν διόδια. Πρώτα φτιάχνεις το δρόμο και μετά βάζεις διόδια. Είναι παρόμοια με την Ουρουγουάη. Περίπου τα ίδια. Εκεί έχει πολύ… gangster. Δεν είναι μόνο ότι σε κλέβουν, σε σκοτώνουν κιόλας. Δεν έχουν αρχές. Παλιά σε έκλεβαν και… γεια σου. Τώρα… μπαμ. Δεν είναι μόνο στην Ουρουγουάη. Βραζιλία, Αργεντινή, όλα είναι καταστροφή”.
– Γιατί πιστεύεις ότι ο κόσμος σε αγάπησε τόσο;
“Δεν ξέρω. Πάντα έδωσα πάντα. Από μικρός είμαι Νασιονάλ. Πήγα στην Πενιαρόλ. Τους είπα ότι είμαι οπαδός της Νασιονάλ. Εδώ, έδωσα τα πάντα. Όταν μπαίνω στο γήπεδο, τα δίνω όλα. Μου αρέσει ο κόσμος όταν πάει σπίτι του, να πάει ευχαριστημένος. Μου αρέσει να έχει κάτι ο κόσμος ως δώρο, να είναι χαρούμενος. Δεν είμαι σίγουρος γιατί με αγάπησε”.
Πίσω στο «θρόνο» η ομάδα του Πάμπλο Λάσο
– Όταν τελείωσες το ποδόσφαιρο, ήξερες ότι θα γίνεις προπονητής;
“Ήμουν πρώτα βοηθός στην Κ17. Πέρυσι ήμουν πρώτος προπονητής. Σιγά-σιγά είδα ότι μου αρέσει. Το είχα στο μυαλό, αλλά τώρα σιγά-σιγά μου αρέσει πολύ. Φέτος νιώθω για πρώτη φορά ότι είμαι πρώτος προπονητής. Πέρυσι δεν ήταν όλα οργανωμένα. Πάντα μαθαίνεις πράγματα. Δεν είναι να διαβάσεις ένα βιβλίο, είναι εμπειρία. Είναι να καταλαβαίνεις τι παιδιά έχεις, τι χρειάζονται, τι σκέφτονται”
– Πιο δύσκολο παίκτης ή προπονητής;
“Πιο δύσκολο προπονητής. Δουλεύεις όλη την εβδομάδα και την Κυριακή πρέπει να τους αφήνεις να παίξουν μπάλα ελεύθερα. Λες κάποια πράγματα, αλλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Μόνο κοιτάς, κάνεις κάποιες αλλαγές. Να μην έχουν πολύ άγχος τα παιδιά. Υπάρχουν προπονητές που είναι πολύ ήρεμοι. Κι αυτό δεν μ’ αρέσει. Καθένας είναι διαφορετικός. Βλέπεις τον Σιμεόνε, φωνάζει. Ο Ζιντάν δεν μιλάει, είναι πολύ ήρεμος”.
– Πώς κατάφερε η Κ20 να κάνει 16 νίκες και 1 ισοπαλία στα τελευταία 17 ματς;
“Κάναμε καλή δουλειά στη προετοιμασία. Ήλθε ο Δανιηλίδης, ο οποίος έχει εμπειρία. Είναι δουλευταράς. Μετά ήλθε ο Σνάουτσνερ, τον ξέρω και είναι πολύ καλό παιδί. Δεν είναι μόνο να ξέρεις μπάλα, είναι η χημεία. Μπορεί να δείξεις video, ανάλυση της αντίπαλης ομάδας, αλλά εάν δεν κάνεις καλή σέντρα… γεια σας. Είχαμε μικρά παιδιά. Κάναμε πολλή δουλειά. Πρέπει να ξέρουμε τι θέλουμε, ποιος είναι ο στόχος. Το Δεκέμβριο κάναμε αλλαγές σε παιδιά, βάλαμε τους μικρούς. Χρειαζόταν χρόνο. Στην ακαδημία του ΠΑΟΚ θέλει πολύ δουλειά. Στην πρώτη ομάδα, τα παιδιά είναι έτοιμα. Από πίσω είναι όλοι οι μάνατζερ κι αυτό είναι καταστροφή. Υπάρχουν καλοί μάνατζερ, αλλά οι περισσότεροι δεν είναι καλοί. Τρελαίνουν τα παιδιά. Θέλουν να παίρνουν λεφτά, μόνο αυτό θέλουν. Θέλουν να παίρνουν λεφτά, να κάνουν συμβόλαιο. Πρώτα πρέπει να παίξεις μπάλα. Και η οικογένεια. Γιατί δεν παίζει ο γιος μου… είναι καταστροφή αυτό. Δεν είναι εδώ μόνο, είναι στην Ισπανία, είναι στην Ουρουγουάη. Παντού. Εγώ θέλω να μιλάμε συνέχεια για το τι είναι το ποδόσφαιρο. Εσύ παίζεις μπάλα, όχι η οικογένειά σου”.
– Η άποψή σου για τον Ιβάν Σαββίδη;
“Μίλησα μερικές φορές και τον βλέπω αληθινό. Έχει λεφτά και βοηθά πάρα πολύ. Έτσι είναι όλοι οι πρόεδροι. Ο πρόεδρος της Ρεάλ, έχει πολλά λεφτά. Μας έδωσε ζωή, αλλά δίνει δουλειά στην Ελλάδα. Δεν πρέπει να τον αγκαλιάσουμε όλοι και να τον προσέχουμε. Να κάνουμε κάτι καλό για τον ΠΑΟΚ. Τα έχουμε όλα, αλλά να τα κάνουμε καλύτερα”.
– Ζήλεψες τον Μαλεζά και τον Βιεϊρίνια που σήκωσαν μαζί το Κύπελλο;
“Αν παίρνει πριμ ο Μαλεζάς, πρέπει να μου δίνει και μένα (γέλια). Όταν ήταν εδώ αυτός ο Φρανκ Σινάτρα, όχι Σινάτρα… Άρνεσεν του είπα ότι έχουμε τον Μαλεζά που ξέρει τον ΠΑΟΚ. Ξέρει την ομάδα, τον κόσμο, το γήπεδο, να τον πάρεις εδώ. Πρέπει ο Μαλεζάς να μου δίνει το 10%… (γέλια). Είναι καλό παιδί. Εγώ δεν πήρα τίποτα. Μας έκλεψαν στον Άρη, αυτό το ξέρουμε όλοι. Όταν βλέπουμε τον κόσμο πώς πανηγυρίζει, τον Βιεϊρίνια και τον Μαλεζά που τους ξέρω, είμαι πολύ χαρούμενος. Έκανα πολλούς φίλους στην Ελλάδα. Είναι το πιο ωραίο”.
Βρήκε χρήματα ο Παναθηναϊκός
– Έχεις ξαναδεί αυτά που έγιναν στα ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ – ΑΕΚ;
“Όλα αυτά που έγιναν, έγιναν μόνο στην Ελλάδα. Είναι κρίμα, όλο αυτό με τα χαρτιά. Εάν ήμουν οπαδός του Ολυμπιακού, θα έλεγα ότι αυτό που έκανε ο Γκαρθία είναι το πιο άσχημο που υπάρχει. Είδα, στον Αναστασιάδη πετούσαν. Κάνεις έτσι και συνεχίζεις. Τι να κάνεις; Στην Κ20 είδα καλούς διαιτητές. Δεν είναι το πρόβλημα εάν έχουμε καλούς διαιτητές. Έχουμε καλούς διαιτητές. Είναι τι γίνεται από… πίσω. Εάν ο διαιτητής έχει οικογένεια και σου πουν πρόσεχε γιατί έχεις οικογένεια, τι θα κάνουν τα παιδιά.
Είναι δύσκολα. Είναι η μαφία που είναι από πίσω. Δεν μπορείς να χαρείς ένα τίτλο με αυτόν τον τρόπο.
Δεν θα έκανα ποτέ, αυτό που έκανε ο Γκαρθία. Στη Λατινική Αμερική, δεν υπάρχει το -3, το -6 (αφαίρεση βαθμών). Μετά πάω εγώ έξω να παίξω, πάμε Τρίπολη, να πω εγώ σε ένα φίλο πέτα μου ένα χαρτί εδώ και να πεθάνω εκεί για να πάρω τους βαθμούς. Πρέπει να το αλλάξουμε αυτό. Η Super League, η ΕΠΟ τι κάνουν. Ας βάλουν παιδιά που έπαιξαν μπάλα και καταλαβαίνουν. Είναι κατάλληλοι (γι’ αυτή τη θέση) πρώην ποδοσφαιριστές”.
– Πώς θα ήθελες να είναι τα πράγματα μετά από 10 χρόνια;
“Δεν ξέρω, μπορεί να είμαστε κάτω από το χώμα (γέλια). Δεν ξέρω. Μακάρι σε 2-3 χρόνια να έχουμε καλό πρωτάθλημα, καλές ομάδες, να παίζουμε μπάλα. Όχι να διαρκεί τρεις ώρες το κάθε παιχνίδι. Ενενήντα λεπτά και να τελειώνει. Να βλέπουμε καλούς παίκτες κι από την ακαδημία, να πηγαίνουμε στο γήπεδο με την οικογένεια να πανηγυρίζουμε. Αυτό θέλω να δω”.
– Σε προσωπικό επίπεδο;
“Δεν έχω στόχο, θέλω να είμαι καλός προπονητής. Σκέφτομαι το σήμερα, πώς θα βοηθήσω και θα βελτιώσω τα παιδιά. Πώς μερικά θα μπορέσουν να παίξουν μπάλα. Όλα δεν μπορούν, αλλά κάποια θα παίξουν”.
– Ένα μήνυμα προς τον κόσμο του ΠΑΟΚ;
“Τους αγαπώ πολύ. Να έχουμε υγεία, γιατί αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να έχουμε. Όλοι είμαστε άνθρωπο, όλοι θα πάμε κάτω από το χώμα. Κανείς δεν είναι πιο ψηλά από τον καθένα. Μεγάλη αγκαλιά σε όλους”.
Πηγή:www.gazzetta.gr