Το Διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού ARC FOR DANCE FESTIVAL γιορτάζει την πρώτη δεκαετία δράσης του εστιάζοντας σε ερωτήματα που αναδεικνύουν τη θέση και σημασία του χορού στην πολύπλοκη συνδιαμόρφωση του ‘σύγχρονου’. Στον πυρήνα της διοργάνωσης βρίσκονται παραστάσεις νέων έργων σύγχρονου χορού. Τα έργα αυτά καλύπτουν ένα ευρύ εκφραστικό τόξο με σημείο αιχμής τον τρόπο σκέψης […]
Το Διεθνές Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού ARC FOR DANCE FESTIVAL γιορτάζει την πρώτη δεκαετία δράσης του εστιάζοντας σε ερωτήματα που αναδεικνύουν τη θέση και σημασία του χορού στην πολύπλοκη συνδιαμόρφωση του ‘σύγχρονου’.
Στον πυρήνα της διοργάνωσης βρίσκονται παραστάσεις νέων έργων σύγχρονου χορού. Τα έργα αυτά καλύπτουν ένα ευρύ εκφραστικό τόξο με σημείο αιχμής τον τρόπο σκέψης και εργασίας γυναικών δημιουργών.
Σε σύλληψη και χορογραφία της Αναστασίας Βαλσαμάκη και εμπνευσμένο από τη δυναμική λειτουργία του μονολόγου στο θέατρο αλλά και στην πραγματικότητα, το νέο έργο Body Monologue τοποθετεί το σώμα σε θέση προτεραιότητας, διάρκειας και ισχύος. Προσπαθώντας να φανταστεί εναλλακτικούς χώρους και τρόπους ενεργοποίησης του ανθρώπινου σώματος, διερευνά τα φυσικά όριά του και προτείνει μια φαντασιακή ανάγνωση που ενδεχομένως τα ξεπερνά.
Διαβάστε ακόμα:
Ένας ξεχωριστός περίπατος στο κέντρο της πόλης
Θέλοντας να δημιουργήσει ένα συλλογικό βίωμα που υμνεί τη διαφορετικότητα και επαναπροσδιορίζει την έννοια της δύναμης και της ομορφιάς, η χορογράφος Ερμίρα Γκόρο δημιουργεί ‘συναντήσεις’ πολύ διαφορετικών μεταξύ τους ατόμων –διαφορετικού φύλου, εθνικότητας, σωματότυπου, ηλικίας, ικανότητας– σε μια απόπειρα να ακυρώσει τη στερεοτυπική ταύτιση του χορευτή με ένα σώμα νεανικό, μυώδες, γυμνασμένο, «τέλειο». Το έργο Συναντήσεις (Αθήνα) παρουσιάζεται σε πρεμιέρα.
Το σόλο του Ισπανού χορογράφου Jesús Rubio Gamo, Now, before we get too old, είναι μια υπαρξιακή ωδή στον χρόνο και στην παράλογη επιθυμία του ανθρώπου να χαλιναγωγήσει το ραγδαίο πέρασμά του σχεδιάζοντας τη ζωή ως έναν τρόπο μέτρησής του. Ο χορός είναι ο προστατευμένος/αναστοχαστικός τόπος όπου τα συναισθήματα μπορούν να κυριαρχήσουν χωρίς φθορά, η απόλαυση να αποκτήσει νωχελικά χαρακτηριστικά, το σώμα να δοξάζεται ες αεί και ο φόβος του θανάτου να ησυχάσει.
Διαβάστε ακόμα:
Τα Ανώγεια έχουν τον δικό τους ήχο
Το νέο έργο Πολήττες της Πατρίσιας Απέργη, κάνει πρεμιέρα ως «Μια τραγωδία που δεν λέγεται, μόνο χορεύεται». Εμφανίζεται με έναν χαρακτηριστικό τίτλο-λογοπαίγνιο προκειμένου να αναφερθεί στους ‘ηττημένους πολίτες’ και ερευνά την έννοια και τους τρόπους του θρήνου στον χορό της αρχαίας τραγωδίας μελετώντας αυτόν και άλλους σύγχρονους τρόπους ριζοσπαστικής αντιμετώπισης του ίδιου του φαινομένου της απώλειας.
Μέσα από την αντίληψη μιας σύγχρονης ποιητικής της πολιτικής δίνεται έμφαση στις ανάγκες και τα πάθη των αναδυόμενων κοινωνιών, όπου οι τάξεις μετατοπίζονται, οι έμφυλες ταυτότητες επαναπροσδιορίζονται και οι ατομικότητες, μέσα από την ψυχολογική και σωματική καταπόνηση, αμβλύνονται.
Διαβάστε ακόμα:
Γυναίκες και techno στο Μέγαρο Μουσικής
Σε αυτές τις αταυτοποίητες ακόμη κοινωνίες, οι σύγχρονοι πολίτες του κόσμου στέκονται μπροστά στην αδήριτη ανάγκη να επινοήσουν νέους ήχους, νέες εικόνες και άλλες γλώσσες για να περιγράψουν την πραγματικότητα που έρχεται.
Το πρόγραμμα των παραστάσεων, που ξεκινούν κάθε βράδυ στις 9:30 μμ, έχει ως εξής:
26/5 Αναστασία Βαλσαμάκη: Body Monologue (20’) – Πρεμιέρα
Po-Cheng Tsai (B.Dance company): Floating Flowers (απόσπασμα 10’)
Ερμίρα Γκόρο: Συναντήσεις (Αθήνα) (40’) – Πρεμιέρα
27/5 Jesús Rubio Gamo: Now, before we get too old (40’)
Πατρίσια Απέργη (Aerites Dance Company): Πολήττες (60’) – Πρεμιέρα
Η είσοδος σε όλες τις παραστάσεις είναι δωρεάν.
Info: Θέατρο ΚΙΒΩΤΟΣ (Πειραιώς 115, Γκάζι)
