Απαρηγόρητοι είναι φίλοι και συγγενείς για μια μητέρα 10 παιδιών που σκοτώθηκε σε τροχαίο στον Ωρωπό. Η Μαρία Σ. επέστρεφε στο σπίτι της από την εργασία της πριν λίγες ημέρες, αλλά δεν πρόλαβε να φτάσει ποτέ… Είχε 10 παιδιά, από 2 μηνών το μικρότερο, μέχρι 22 ετών το μεγαλύτερο. Η κηδεία της τελέστηκε το περασμένο […]
Απαρηγόρητοι είναι φίλοι και συγγενείς για μια μητέρα 10 παιδιών που σκοτώθηκε σε τροχαίο στον Ωρωπό.
Η Μαρία Σ. επέστρεφε στο σπίτι της από την εργασία της πριν λίγες ημέρες, αλλά δεν πρόλαβε να φτάσει ποτέ…
Είχε 10 παιδιά, από 2 μηνών το μικρότερο, μέχρι 22 ετών το μεγαλύτερο.
Η κηδεία της τελέστηκε το περασμένο Σάββατο.
«Την είχα αγκαλιά, πεταγόταν αίμα από τον λαιμό της», λέει η μητέρα της 13χρονης (vid)
Ο σύζυγός της και τα παιδιά της ήταν αυτοί που έδιναν δύναμη στους υπόλοιπους, δείχνοντας το μεγαλείο ψυχής. Όλοι τους ήταν ντυμένοι στα λευκά, σχεδόν χαμογελούσαν και έψελναν το Αναστάσιμο Χριστός Ανέστη.
Η Μαρία Σ. ήταν μαία στο επάγγελμα, αλλά είχε τελειώσει και τη θεολογική σχολή.
Ένας ιερέας μοιράστηκε μια συζήτησή του με την άτυχη Μαρία, η οποία περιέγραφε κάποιες κουβέντες με τα παιδιά της. Ο ιερέας δημοσίευσε τη συζήτησή τους στο blog αερικές εποχές.
- Μαρία ανησυχείς για τα παιδιά σου τώρα που μεγάλωσαν;
Δεν υπάρχει καλύτερος πατέρας και παιδαγωγός από τον ίδιο το Θεό. Κι όμως τα παιδιά του οι πρωτόπλαστοι αποφάσισαν να τον παρακούσουν καθώς και τις εντολές του και να φύγουν μακριά του… Εγώ δεν μπορώ παρά να αγωνίζομαι μόνο για μένα, για τα παιδιά μου απλά προσεύχομαι…
- Δεν τα νουθετείς;
Αν το ζευγάρι ζει αγαπημένο δεν χρειάζεται τίποτε παραπάνω. Αυτό από μόνο του αρκεί. Εγώ προχωρώ μέσα στο σπίτι και αισθάνομαι τα παιδιά μου σαν τα παπάκια, παντού με ακολουθούν για να συζητήσουμε…Αφού τους το λέω, παιδιά με κάνετε να αισθάνομαι σαν την πάπια, αφήστε με και λίγο μόνη…
- Είσαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η πολυτεκνία σώζει;
Όταν γνώρισα τον Σπύρο αποφασίσαμε να κάνουμε έως 5 παιδιά, το θεωρούμε ιδανικό αριθμό, αλλά πάντα χαιρόμασταν με το κάθε παιδί που θέλαμε άλλο ένα… Για να καταλάβεις πόσο το χαίρομαι που ακόμα και το τελευταίο (το δέκατο) δεν το αφήνω να το αλλάζουν τα παιδιά. Τους λέω αυτό είναι δικό μου παιδί, όταν κάνετε δικό σας, εσείς θα το αλλάζετε…. Τώρα στο έκτο όταν είχα ρωτήσει τον παππού τον Δαμασκηνό σε δική μου αγωνία σε σχέση με τα πνευματικά… αν ο Θεός την πολυτεκνία την προσμετρά και ως αγώνα, γιατί μου είχανε πει ότι πάνω από 6 ότι Ο Θεός το βλέπει ως σταυρό….είχε συμφωνήσει!
