από τη Φωτεινή Βρύνα
Επικεφαλής του Τομέα Ισότητας της ΕΝ.Π.Ε.
Περιφερειακή Σύμβουλο Αττικής
Τον Αύγουστο θα έχουμε το τέλος της δανειακής σύμβασης, αλλά όχι και το τέλος των Μνημονίων. Πρακτικά τελειώνει το 3ο Μνημόνιο αλλά ξεκινά ένα άλλο, ανεξαρτήτως με το αν η Κυβέρνηση θέλει να το αποκαλεί συμπληρωματικό, για τους δικούς της λόγους. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα καινούργιο μνημόνιο, με την κυβέρνηση να δεσμεύει τη χώρα:
- για την τήρηση όλων όσων ήδη επέβαλε,
- για την επίτευξη υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων 3,5% του Α.Ε.Π. μέχρι το 2022
- για αυστηρή εποπτεία -που δεν υπήρξε σε καμία άλλη περίπτωση χώρας που βγήκε από το μνημόνιο και τέλος
- για την εφαρμογή επιπλέον μέτρων που θα τεθούν σε ισχύ το 2019 και το 2020.
Πρόκειται για μέτρα που φτάνουν τα 5,1 δις ευρώ και αφορούν :
- σε άλλη μια μείωση των συντάξεων από το 2019
- σε επιπλέον μείωση του αφορολόγητου από το 2020.
- στην κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ σε όλα τα νησιά
- στην πλήρη κατάργηση του ΕΚΑΣ.
Όπως γίνεται αντιληπτό από τα ανωτέρω, το μόνο που δεν επιβεβαιώνεται είναι η εφαρμογή των περίφημων «αντιμέτρων» που είχε εξαγγείλει η Κυβέρνηση. Αντίθετα εκείνο που επιβεβαιώνεται είναι ότι, τα συγκεκριμένα μέτρα θα πλήξουν πιο πολύ τους οικονομικά ασθενέστερους.
Με μέτρα που ήδη ψήφισε η Κυβέρνηση:
- Όλοι θα πληρώνουμε επιπλέον φόρο 660 ευρώ
- Για πρώτη φορά θα πληρώσουν φόρο και οι εργαζόμενοι των 500 ευρώ.
- Οι χαμηλόμισθοι θα χάσουν ένα μηνιάτικο
- Οι χαμηλοσυνταξιούχοι δύο έως και τρεις συντάξεις.
Επομένως, για ποια έξοδο από τα Μνημόνια μιλούν;
Έλεγαν ότι θα διαγράψουν «το επαχθές και επονείδιστο χρέος». Μιλούσαν για αντικατάσταση των ελληνικών ομολόγων με νέα που θα συνεπάγονταν σημαντική απομείωση χρέους.
Δυστυχώς, η χώρα έχασε άνευ λόγου τρία ολόκληρα χρόνια, με ανυπολόγιστη ζημιά για την οικονομία.
Απέναντι λοιπόν σε μια τέτοια αναξιόπιστη Κυβέρνηση, η οποία με τις πολιτικές και οικονομικές της επιλογές συνεχίζει το αδιέξοδο, χρειάζεται μια άλλη πορεία, μια διαφορετική πολιτική.
Ο τόπος έχει ανάγκη από μια αξιόπιστη Κυβέρνηση, η οποία θα κάνει πραγματικές μεταρρυθμίσεις προκειμένου να μπορέσει μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα να ξανασυζητήσει τους δημοσιονομικούς στόχους με τους πιστωτές μας και να πετύχει ενδεχομένως για τα τελευταία 2, 3 χρόνια αυτής της πενταετούς περιόδου χαμηλότερα πλεονάσματα.
Έτσι θα μπορέσει να χρησιμοποιήσει αυτά τα πλεονάσματα για να μειώσει και άλλο τους φόρους και για να κάνει στοχευμένες κοινωνικές παροχές, με στόχο την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και της κοινωνικής συνοχής.
Διαβάστε επίσης: