Είναι γνωστό εδώ και χρόνια.
Εργαζόμενοι συμφωνούσαν «κάτω από το τραπέζι» να μεταφερθεί η θερινή άδεια των πρώτων, κάτι που πολλές φορές ήταν προς το συμφέρον και των δυο πλευρών.
Τώρα όμως, τα «ψέματα» τελείωσαν. Ο Άρειος Πάγος με αφορμή την υπόθεση ενός υπαλλήλου, βάζει οριστικά τέλος στις «μυστικές» συμφωνίες μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών.
Αν υπάρχει τέτοια συμφωνία αυτή δεν έχει ισχύ.
Ο Άρειος Πάγος κρίνει πως ο εργοδότης που δεν χορήγησε πλήρη άδεια στον μισθωτό κατά την διάρκεια του έτους είναι υποχρεωμένος να καταβάλει τις αποδοχές του μηνός που θα ελάμβανε την αδεία προσαυξημένες κατά 100%.
Το σοβαρό αυτό θέμα ήρθε στο προσκήνιο μετά από αγωγή τραπεζουπαλλήλου, ο οποίος για τρία χρόνια πήρε μέρος της άδειας του και όχι ολόκληρη.
Ο Άρειος Πάγος επισημαίνει ότι σκοπός του Συντάγματος αλλά και των διεθνών διατάξεων είναι «να εξασφαλισθεί με τη χορήγηση της ετήσιας άδειας η περιοδική ανάπαυση και η ανανέωση των σωματικών και ψυχικών δυνάμεων του εργαζομένου για τη διατήρηση της σωματικής και ψυχικής του υγείας».
Από τις διατάξεις αυτές «προκύπτει σαφώς ότι δεν επιτρέπεται, ούτε με συμφωνία μεταξύ του εργαζόμενου και του εργοδότη, η μεταφορά των ημερών της ετήσιας άδειας του τελευταίου που δεν του χορηγήθηκαν από τον εργοδότη στο επόμενο ή στα μεθεπόμενα έτη, με συνέπεια να είναι ανίσχυρη (άκυρη) κατά τα άρθρα 174 και 180 του Αστικού Κώδικα τέτοια συμφωνία και ο εργοδότης ο οποίος δεν χορήγησε πλήρη την κανονική άδεια στο μισθωτό του, κατά τη διάρκεια του έτους που αυτή αφορά, να είναι υποχρεωμένος, από το τέλος του αντίστοιχου έτους, να καταβάλει σε αυτόν τις αντίστοιχες προς τις ημέρες αυτές αποδοχές αδείας, και μάλιστα με προσαύξηση κατά 100% σε περίπτωση υπαιτιότητάς του».