Όλο και περισσότεροι άνθρωποι, γιατρέ, αντιμετωπίζουν πρόβλημα με τον θυρεοειδή τους. Σε ποιες περιπτώσεις ο Θυρεοειδής πρέπει να χειρουργείται;
Η Κατερίνα Ζαγοραίου ρωτά τον Χειρουργό κ. Σταύρο Τσιριγωτάκη
«Ο θυρεοειδής πρέπει να χειρουργείται:
- Όταν υπάρχει κακοήθεια (καρκίνος).
- Όταν υπάρχει κάποιος όζος ύποπτος για κακοήθεια.
- Όταν υπάρχει βρογχοκήλη που πιέζει τα γειτονικά όργανα και προκαλεί δυσκολία στην κατάποση, στην αναπνοή ή ένα επίμονο βήχα.
- Όταν υπάρχει καταδυώμενη βρογχοκήλη, τότε δηλαδή που ο θυρεοειδής μπαίνει μέσα στο θώρακα.
- Όταν υπάρχει υπερθυρεοειδισμός ή θυρεοτοξίκωση, η οποία δεν θεραπεύεται με φάρμακα ή υποτροπιάζει.
- Όταν υπάρχουν πολλοί όζοι που δεν μπορούν να ελεγχθούν».
Υπάρχει πιθανότητα επιπλοκών από την επέμβαση;
«Δύο είναι οι βασικότερες επιπλοκές:
- Η πρώτη είναι ο τραυματισμός του νεύρου που είναι υπεύθυνο για την ομιλία. Αυτό μπορεί να προκαλέσει προσωρινή ή μόνιμη βραχνάδα και σπανιότερα αφωνία. Φανταστείτε όμως κάποιον που η ομιλία του είναι εργαλείο της δουλειάς του, όπως για παράδειγμα έναν τραγουδιστή και σκεφτείτε τι συνέπειες μπορεί να υπάρχουν για αυτόν αν αλλάξει η χροιά της φωνής του.
- Η δεύτερη είναι η πτώση του ασβεστίου, η οποία χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή, συνήθως για μικρό χρονικό διάστημα και σπανιότερα για όλη του τη ζωή. Αυτή μπορεί να συμβεί αν τραυματιστούν οι παραθυρεοειδείς αδένες ή αν αφαιρεθούν κατά λάθος».
Εσείς έχετε εξειδίκευση, χειρουργείτε μάλιστα στο καλύτερο κέντρο ενδοκρινολογικής χειρουργικής παγκοσμίως ,που είναι το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πίζας στην Ιταλία το Cisanello, πρέπει η επέμβαση να γίνεται από εξειδικευμένο γιατρό; ΠοιΆ είναι τα πλεονεκτήματα;
«Όταν η επέμβαση γίνεται από εξειδικευμένο Χειρουργό είναι σημαντικά τα πλεονεκτήματα:
- Τομή πολύ μικρή που δεν αφήνει δύσμορφη ουλή.
- Ολική αφαίρεση του αδένα (υπόλειμα μικρότερο από 1%). Στόχος σε πολλές επεμβάσεις είναι να αφαιρέσουμε μέχρι και το τελευταίο κύτταρο. Αυτό δεν είναι εφικτό και πάντα αφήνουμε ένα υπόλειμα, που αν είναι μέχρι 2,5% σημαίνει ότι η επέμβαση είναι άριστη. Αν αφεθεί μεγαλύτερο υπόλειμα, για να μην τραυματιστεί το νεύρο ή οι παραθυρεοειδείς, χρειάζονται περισσότερες θεραπείες με ραδιενεργό ιώδιο ή επανεπέμβαση, που έχει όμως μεγαλύτερο ποσοστό εμφάνισης επιπλοκών.
- Ελαχιστοποίηση πιθανότητας επιπλοκών. Οι Αμερικανοί λένε ότι θα πρέπει να κάνει τουλάχιστον 25 επεμβάσεις το χρόνο ένας χειρουργός για να έχει τουλάχιστον την ελάχιστη επάρκεια της εμπειρίας, που απαιτείται».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ
ΠΡΟΣΟΧΗ στα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα του καλοκαιριού!
Ποιές τεχνικές και ποιά τεχνολογία χρησιμοποιείτε;
«Σήμερα στην Ελλάδα έχουμε τεχνολογία αιχμής και δεν έχουμε να ζηλέψουμε την τεχνολογία άλλων κρατών. Ακολουθούμε πιστά τις διεθνείς οδηγίες που υπάρχουν για κάθε πάθηση. Η επέμβαση που διενεργώ εγώ με τους συνεργάτες μου είναι η ελάχιστα επεμβατική θυρεοειδεκτομή. Μέσα από μια πολύ μικρή τομή αφαιρούμε ολόκληρο το θυρεοειδή, χωρίς να κόβουμε τους μύες του λαιμού, κάτι το οποίο σημαίνει γρήγορη και χωρίς πόνο ανάρρωση αλλά και πολλή μικρή ουλή που σχεδόν δεν διακρίνεται. Πολλοί λένε ότι αυτές οι επεμβάσεις δεν είναι εφικτό να γίνουν σε όλους τους ασθενείς (μόνο στο 15%), όμως οι ασθενείς μου, που επωφελούνται από αυτή την επέμβαση, είναι σε ποσοστό της τάξης περίπου του 60%».
Σταύρος Τσιριγωτάκης
Γενικός Χειρουργός, Χειρουργός θυρεοειδούς
stavrostsirigotakis@gmail.com
www.tsirigotakis.gr