Μία από τις πολλές οικογενειακές τραγωδίες που συγκλονίζουν το πανελλήνιο από τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Αττική είναι και ο θάνατος μίας 13χρονης η οποία στην προσπάθειά της να σωθεί, σκοτώθηκε πέφτοντας σε βράχια.
Απόγνωση: «Είδα ένα κορίτσι να καίγεται και να πηδάει από γκρεμό» (vid)
Πρόκειται για την Εβίτα Φύτρου –αθλήτρια ποδηλασίας- η οποία, σύμφωνα με σχετική ανάρτηση στο facebook, «όταν εγκλωβίστηκε μαζί με τον αδερφό της και τον πατέρας της από τις φλόγες, πήδηξε από ένα βράχο ευελπιστώντας σε ένα θαύμα για να σωθεί. Κάτω δεν υπήρχε θάλασσα, μόνο βράχια…
Αντίο Εβίτα Φύτρου, αντίο ομορφιά μας».
Δυστυχώς νεκροί βρέθηκαν τόσο ο 54χρονος πατέρας, Γρηγόρης Φύτρος όσο και ο 11χρονος Αντρέας, αδελφός της 13χρονης Εβίτας.
Το σπίτι της οικογένειας έμεινε άθικτο από τις φωτιές.
Την τραγική είδηση επιβεβαιώνει και ο τραγουδιστής Γιώργος Τσαλίκης, του οποίου ο γιος των κουμπάρων του, ήταν κολλητός με τον 11χρονο Αντρέα.
Ο τραγουδιστής έγραψε αναρτώντας την φωτογραφία του αδικοχαμένου μικρού:
«Αυτό το γλυκό παιδάκι ήταν ο Αντρέας … 11 χρονών. Βρέθηκε απανθρακωμένος στην αγκαλιά του πατέρα του, ενώ η τραγική μητέρα είχε πριν βρει την κορούλα της , την αδερφή του Αντρέα 13 χρόνων νεκρή (η οποία καιγόταν και πήδηξε στα βράχια από ύψος 10 μέτρων) και έψαχνε απεγνωσμένα από εχθές τον μικρούλη και τον άντρα της…
Ο Αντρέας ήταν κολλητός του γιου των κουμπάρων μας κι έτσι μάθαμε περισσότερες λεπτομέρειες για την οικογένεια, για τη δραματική αναζήτηση , για την ελπίδα που κάηκε κι αυτή όταν η τραγική μάνα αντίκρισε όλο της τον κόσμο άψυχο μπροστά στα μάτια της… Τραγική ειρωνεία… το σπίτι τους στο Μάτι από το οποίο έντρομοι έφυγαν για να σωθούν , είναι άθικτο… Αν μένανε μέσα στο σπίτι, θα γλιτώνανε…
Κάτι που με βάση τη λογική δεν έστεκε… Πόσες τέτοιες ιστορίες για τους ανθρώπους που έφυγαν τόσο σκληρά και άδικα θα ακούσουμε τις επόμενες ώρες , τις επόμενες μέρες …;
Η σκέψη μου είναι συνεχώς σε αυτή τη μάνα και μου στοιχειώνει το μυαλό σήμερα το βράδυ… Δε χωράει το μυαλό μου την κατάσταση που βρίσκεται αυτή η δύστυχη γυναίκα … Και πόσοι άλλοι σήμερα υποφέρουν και θα υποφέρουν…
Κάνω προσευχή για τις ψυχούλες των παιδιών και όλων όσων έφυγαν… Για αυτούς που έμειναν πίσω να θρηνούν… Προσπαθώ να καταλάβω… Γιατί; Μιλάω με τον εαυτό μου να βρω μια απάντηση που θα δώσει μια ηρεμία μέσα μου … Δε βρίσκω .. Όλοι παιδιά θα ξεχαστούμε σε λίγο καιρό έτσι είναι η ζωή και η καθημερινότητα δυστυχώς… Κάποιοι όμως θα μείνουν με ανείπωτο πόνο στη ψυχή τους και στη ζωή τους… Για πάντα… Γιατί;»