Προλογίζοντας το βιβλίο του Αλ. Μαλλιά, «το δημοψήφισμα στην ΠΓΔΜ και οι επιπτώσεις του στην Συμφωνία των Πρεσπών», ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, σχολίασε μεταξύ άλλων ότι η Συμφωνία των Πρεσπών δεν υποχρέωνε τη γειτονική χώρα σε δημοψήφισμα, αλλά σε αναθεώρηση του Συντάγματός της. Επίσης, συμφωνώντας με τον Σκοπιανό πρόεδρο, Γκιόργκι Ιβάνοφ, ο. Βενιζέλος έκανε λόγο […]
Προλογίζοντας το βιβλίο του Αλ. Μαλλιά, «το δημοψήφισμα στην ΠΓΔΜ και οι επιπτώσεις του στην Συμφωνία των Πρεσπών», ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, σχολίασε μεταξύ άλλων ότι η Συμφωνία των Πρεσπών δεν υποχρέωνε τη γειτονική χώρα σε δημοψήφισμα, αλλά σε αναθεώρηση του Συντάγματός της.
Επίσης, συμφωνώντας με τον Σκοπιανό πρόεδρο, Γκιόργκι Ιβάνοφ, ο. Βενιζέλος έκανε λόγο για «πολιτική αποτυχία» του δημοψηφίσματος, εξαιτίας της εξαιρετικά χαμηλής συμμετοχής.
Είπε ακόμη: «Μπορεί μία συμφωνία που έχει ταυτοτικό περιεχόμενο, μία συμφωνία που εμφανίζεται με τέτοιες φιλοδοξίες, να εξαρτάται από τέτοιου είδους παραμέτρους και εμείς να περιμένουμε, ψύχραιμοι και υπομονετικοί, να διευθετηθούν τα θέματα σε αυτό το επίπεδο, προκείμενου να δούμε εάν παράγεται, όχι μόνο ένα πολιτικό και νομικό αποτέλεσμα, αλλά ένα ιστορικό αποτέλεσμα;».
Και συνέχισε: «Μου φαίνεται αυτό αρκετά δύσκολο και παρακινδυνευμένο. Γιατί πιστεύω ότι αυτό που συνέβη προχθές, ανεξαρτήτως του ποια είναι η άποψή μας νομικά, πολιτικά, ιστορικά, για το περιεχόμενο και τους συμβιβασμούς της Συμφωνίας των Πρεσπών, όπου η συζήτηση είναι ανοιχτή και ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του, είναι ότι δημιουργείται πλέον η ανάγκη μίας νέας ανάγνωσης σε σχέση με το περιβόητο momentum».
Ωστόσο, το σημείο στο οποίο έδωσε έμφαση ο Ευάγγελος Βενιζέλος, είναι το άρθρο 7 της Συμφωνίας, που αναγνωρίζει την ιθαγένεια της γείτονος ως «μακεδονική». Παρατίθεται το χαρακτηριστικό απόσπασμα: «Γιατί τα ζητήματα της εθνοτικής ταυτότητας δεν εδρεύουν στη διάταξη για την ιθαγένεια που χαρακτηρίζεται ως “μακεδονική”, άλλωστε η ιθαγένεια είναι ένας νομικός δεσμός Δημοσίου Δικαίου, του πολίτη με το κράτος στο λαό του οποίο ανήκει.
Εδρεύουν στο άρθρο 7, εκεί όπου, στην πραγματικότητα, ρυθμίζεται το πλαίσιο των ιστορικών αναγνώσεων, δηλαδή η συνειδησιακή διεργασία. Επιπλέον, όταν η ιθαγένεια αποδίδεται συνοπτικά ως “μακεδονική”, ενώ πρόκειται για την ιθαγένεια του πολίτη της Δημοκρατίας της “Βόρειας Μακεδονίας”, μπορεί ο καθένας να λέει ότι και η συνοπτική απόδοση του ονόματος του κράτους “Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας” είναι “Μακεδονία”. Άρα προβληματικό σε σχέση με την εθνική ταυτότητα είναι το άρθρο 7 της Συμφωνίας και προβληματική σε σχέση με τη χρήση στην πράξη του πλήρους ονόματος της χώρας είναι η αποδοχή του χαρακτηρισμού της ιθαγένεια ως “μακεδονικής”».
