Ανοικτή επιστολή προς την πανεπιστημιακή κοινότητα, με την οποία καταγγέλλουν φαινόμενα ανομίας –διακίνηση ναρκωτικών, σωματικές και φραστικές παρενοχλήσεις από διακινητές και γενικευμένη ατμόσφαιρα ανασφάλειας- απέστειλαν φοιτητές και φοιτήτριες του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Οι φοιτητές καταλήγουν ζητώντας «πίσω το πανεπιστήμιό μας» ενώ σε ανάλογη έκκληση προχώρησε και ο σύλλογος αποφοίτων του ΑΠΘ. Στην επιστολή τους οι […]
Ανοικτή επιστολή προς την πανεπιστημιακή κοινότητα, με την οποία καταγγέλλουν φαινόμενα ανομίας –διακίνηση ναρκωτικών, σωματικές και φραστικές παρενοχλήσεις από διακινητές και γενικευμένη ατμόσφαιρα ανασφάλειας- απέστειλαν φοιτητές και φοιτήτριες του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Οι φοιτητές καταλήγουν ζητώντας «πίσω το πανεπιστήμιό μας» ενώ σε ανάλογη έκκληση προχώρησε και ο σύλλογος αποφοίτων του ΑΠΘ.
Στην επιστολή τους οι φοιτητές αναφέρουν:
«Αποτελεί δυσάρεστη πραγματικότητα το γεγονός ότι κάθε χρόνο ο χώρος του πανεπιστημίου μας, ο χώρος της καθημερινής εκπαιδευτικής και φοιτητικής μας ζωής, όλο και υποβαθμίζεται, γίνεται όλο και λιγότερο ασφαλής για τους φοιτητές και τους εργαζομένους. Κάθε μέρα από νωρίς το πρωί, στον προαύλιο χώρο της Φιλοσοφικής Σχολής κινούνται ουσιαστικά ανενόχλητοι έμποροι ναρκωτικών, οι οποίοι κάνουν τις δοσοληψίες τους μπροστά στα μάτια όλων, ακόμη και μπροστά στους φύλακες του campus, οι οποίοι μάλλον δεν μπορούν να κάνουν τίποτε.
Η κατάσταση έχει εκτροχιαστεί τόσο που οι διακινητές σχεδόν διαλαλούν το εμπόρευμά τους σε κάθε περαστικό, παρενοχλούν φραστικά και ενίοτε σωματικά φοιτήτριες και φοιτητές, συγκεντρώνονται και φωνάζουν ακριβώς έξω από τις αίθουσες που κάνουμε μάθημα. Δεν υπάρχει φοιτητής που να μην έχει δει από κοντά είτε χρήση είτε διακίνηση είτε καβγάδες μεταξύ των συμμοριών. Είναι γνωστό ότι πέρυσι μια φοιτήτρια έπεσε θύμα βιασμού μέσα στο campus τις βραδινές ώρες.
Όπως προχωρούν τα πράγματα, είναι θέμα χρόνου προτού συμβούν ανάλογα περιστατικά και υπό το φως του ηλίου, και –ποιος ξέρει– ίσως σταδιακά οι διακινητές να πάψουν να περιορίζονται στον προαύλιο χώρο και να αρχίσουν να μπαίνουν και μέσα στα κτίρια, εφόσον δεν υπάρχει πρακτικά κανένας έλεγχος (τα τρία κτήρια της Φιλοσοφικής έχουν μόνον έναν φύλακα!). Ήδη οι φοιτητές φοβόμαστε να κυκλοφορήσουμε σε πολλές περιοχές του πανεπιστημίου, το οποίο τείνει να μετατραπεί σε γκέτο, ειδικά μετά τη δύση του ηλίου που εγκαταλείπεται στην τύχη του. Σε λίγο δεν θα αρκεί να σκύβουμε το κεφάλι και να επιταχύνουμε το βήμα μας περνώντας δίπλα από τους εμπόρους που προκαλούν με κάθε τρόπο, θα φτάσουμε να μην πηγαίνουμε στα μαθήματα μας.
Είμαστε φοιτητές και φοιτήτριες από τη Φιλοσοφική Σχολή που έχουμε κουραστεί από τη συνεχή υποτίμηση των σπουδών μας, από τον φόβο να κυκλοφορήσουμε σε έναν χώρο που αποτελεί το δεύτερο σπίτι μας, από την εξαθλίωση της Σχολής μας σε επίπεδα τριτοκοσμικής χώρας.
Μέσα στη δυσμενή κατάσταση της χώρας μας και παρά τις πολλές δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει το πανεπιστήμιο για τη λειτουργία του, δεν αποτελεί δικαιολογία ή παρηγοριά να λένε ορισμένοι ότι το πανεπιστήμιο είναι απλώς εικόνα της κοινωνίας.
Πιστεύουμε ότι οφείλει να παραμείνει ένα υγιές κύτταρο μέσα στην κοινωνία που θα διασφαλίζει την εκπαίδευση της νέας γενιάς. Χιλιάδες φοιτητές μοχθώντας καταφέραμε να συνεχίσουμε τις σπουδές μας σε τριτοβάθμια ιδρύματα, ευελπιστώντας για ένα καλύτερο μέλλον. Αυτό υπονομεύεται όταν το πανεπιστήμιο αφήνεται να μετατραπεί σε εστία εγκληματικότητας και οι φοιτητές νιώθουμε συνεχώς υπό απειλή μέσα στον χώρο μας. Είναι σαν η πολιτεία να έχει εγκαταλείψει το πανεπιστήμιο και να θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε ότι αυτή η άθλια καθημερινότητα που ζούμε είναι η νέα κανονικότητα. Γιατί;
Ζητούμε από τους αρμοδίους, τις πανεπιστημιακές αρχές και την πολιτεία, να μην κρύβονται πίσω από γενικόλογες προτροπές, ευχολόγια και στατιστικές, και να λάβουν επιτέλους αποτελεσματικά μέτρα και να διασφαλίσουν το ελάχιστο: την αίσθηση της σωματικής μας ασφάλειας στην ακαδημαϊκή μας ζωή. Δεν επιλέξαμε να ζούμε σε κάποιο κέντρο διακίνησης ναρκωτικών! Θέλουμε έναν χώρο εκπαίδευσης και δημιουργίας. Είμαστε φοιτήτριες και φοιτητές και απαιτούμε πίσω το πανεπιστήμιό μας».
Στην ανακοίνωση του Συλλόγου Αποφοίτων του ΑΠΘ, αναφέρονται τα εξής:
«Παρά τις προσπάθειες των αρχών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με την πολιτεία, να περιορισθεί το φαινόμενο διακίνησης ναρκωτικών στον πανεπιστημιακό χώρο, το πρόβλημα υφίσταται, έστω και σε μικρότερες διαστάσεις, όπως αποκάλυψαν δημοσιογραφικές έρευνες και η προσωπική ευαισθητοποίηση καθηγητών του Ιδρύματος.
Ο Σύλλογος Αποφοίτων Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος στο θέμα αυτό:
-Πρώτον, διότι κινδυνεύουν να εθιστούν στα ναρκωτικά νέα παιδιά- φοιτητές του Πανεπιστημίου.
-Δεύτερον, διότι δημιουργούνται στον Πανεπιστημιακό χώρο εστίες παρανομίας από τους εμπόρους- διακινητές που, με την επίκληση πολλές φορές, του Πανεπιστημιακού Ασύλου δρουν ανενόχλητα και αναπτύσσουν ποικίλες δραστηριότητες, απειλητικές όχι μόνο της εύρυθμης λειτουργίας του Πανεπιστημίου αλλά και της σωματικής ακεραιότητας φοιτητών, καθηγητών και εργαζομένων.
-Τρίτον, διότι τα θύματα αυτής της αλγεινής δραστηριότητας βιώνουν προσωπικό και οικογενειακό δράμα το οποίο δεν μπορεί να αφήνει αδιάφορους ούτε την πολιτεία, ούτε ένα πνευματικό Ίδρυμα με το κύρος και την ιστορία του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Ο Σύλλογος Αποφοίτων ΑΠΘ απευθύνεται στους φορείς της Θεσσαλονίκης και δηλώνει πως είναι διατεθειμένος να αναλάβει συντονιστική δραστηριότητα για έναν δημόσιο διάλογο που και την κοινωνία θα ευαισθητοποιούσε και λύσεις στο πρόβλημα θα αναζητούσε»”
