Του Πέτρου Καρσιώτη Με την υπογραφή «αναρχικές , αναρχικοί, κομμουνιστές, κομμουνίστριες», οι οργανωτές της επίθεσης με βόμβες μολότοφ κατά του Αστυνομικού Τμήματος της Ομόνοιας, ανέλαβαν την ευθύνη με μακροσκελές κείμενο που ανήρτησαν σε γνωστή ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου. Όπως αναφέρουν για την πύρινη επίθεση από ομάδα περίπου πενήντα κουκουλοφόρων που κινήθηκαν με βάση οργανωμένο σχέδιο […]
Του Πέτρου Καρσιώτη
Με την υπογραφή «αναρχικές , αναρχικοί, κομμουνιστές, κομμουνίστριες», οι οργανωτές της επίθεσης με βόμβες μολότοφ κατά του Αστυνομικού Τμήματος της Ομόνοιας, ανέλαβαν την ευθύνη με μακροσκελές κείμενο που ανήρτησαν σε γνωστή ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου.
Όπως αναφέρουν για την πύρινη επίθεση από ομάδα περίπου πενήντα κουκουλοφόρων που κινήθηκαν με βάση οργανωμένο σχέδιο και η οποία είχε ως αποτέλεσμα και τον τραυματισμό τεσσάρων αστυνομικών, η ενέργεια έγινε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, στο κοσμηματοπωλείο της περιοχής.
Αναφέρουν μεταξύ των άλλων ότι στο συγκεκριμένο Τμήμα που αποτέλεσε στόχο τους «υπάγεται η ομάδα ΔΙ.ΑΣ κάτω από τις μπότες της οποίας ψυχορράγησε ο Ζακ Κωστόπουλος».
Ο συντάκτης του κειμένου χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα και απειλητικές φράσεις, ενώ βάζει στο στόχαστρο αστυνομικούς, δημοσιογράφους και δικαστικούς.
«Η υπόθεση δολοφονίας του γκέι οροθετικού ακτιβιστή και δηλωμένα αντιφασίστα Ζακ, ανοίγει μια σειρά λογαριασμών με τους δολοφόνους, όσους τους συγκαλύπτουν και τους απενοχοποιούν. Και αυτοί έχουν διευθύνσεις και ονόματα», αναφέρουν χαρακτηριστικά.
Αναλυτικά στο κείμενο τους υποστηρίζουν τα εξής:
«Κρυφά και φανερά σ’ ακολουθούν οι συμμορίες και οι βασανιστές»
Το βράδυ της 15ης Οκτωβρίου, ομάδα 50 συντρόφων και συντροφισσών επιτέθηκε και πυρπόλησε την κλούβα, τα συμβατικά αστυνομικά οχήματα και την είσοδο του Α.Τ. Ομονοίας.
Στο συγκεκριμένο τμήμα υπάγεται η ομάδα ΔΙΑΣ, κάτω από τις μπότες της οποίας ψυχορράγησε ο Ζακ Κωστόπουλος/ Zackie Oh και η οποία συνετέλεσε στη δολοφονία που διέπραξαν τα δύο αφηνιασμένα φασιστοειδή, ονόματι Ευάγγελος Δημόπουλος και Αθανάσιος Χορταριάς.
Η υπόθεση της δολοφονίας του γκέι οροθετικού ακτιβιστή, drag queen και δηλωμένα αντιφασίστα Ζακ ανοίγει μια σειρά λογαριασμών με τους δολοφόνους, όσους τους συγκαλύπτουν και τους απενοχοποιούν. Και αυτοί έχουν διευθύνσεις και ονόματα.
Μπάτσοι, φασίστες, δημοσιογράφοι και δικαστικοί, ως οργανωμένη συμμορία, επιχείρησαν να αποσιωπήσουν και να παραποιήσουν κρίσιμα στοιχεία, σχετικά με τα όσα πραγματικά συνέβησαν στην οδό Γλάδστωνος, αλλά και να νομιμοποιήσουν τους δολοφόνους της Zackie Oh, υποδαυλίζοντας και διαχέοντας αντιδραστικά και κανιβαλικά ένστικτα στο όνομα της «αυτοάμυνας» και της «προστασίας της ιδιοκτησίας».
Με δεδομένο πως οι φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας του Ζακ πρέπει να στοχοποιηθούν και να χτυπηθούν, εμπεδώνοντας έτσι το μηνυμα που λέει πως όποιο χέρι απλώνεται πάνω στην τάξη μας θα κόβεται από τη ρίζα, κρίναμε την επίθεση στο Α.Τ. Ομονοίας ως δίκαιη και απαραίτητη. Δίκαιη γιατί η βία πάνω στους κολασμένους προλετάριους, βία στρατιωτική, αστυνομική, φασιστική, εργοδοτική, σεξιστική, πατριαρχική, αποτελεί το θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίζεται και αναπαράγεται αυτός ο κόσμος εναντίον μας. Και απαραίτητη, γιατί η δική μας βία, μια βία συλλογική, απελευθερωτική, επαναστατική, είναι το θεμέλιο για να ξανακάνουμε αυτόν τον κόσμο δικό μας. Για να χτίσουμε τις προϋποθέσεις της συλλογικής μας αυτοάμυνας, για να κάνουμε ξεκάθαρο στους δολοφόνους πως τίποτα δεν μένει αναπάντητο, για να οργανώσουμε τη σαρωτική μας αντεπίθεση. Πρώτα θα μας λογαριάσουν, ύστερα θα πληρώσουν.
Η φρίκη που εξαπλώθηκε μέσα από τις τελευταίες εικόνες της ζωής της Zackie Oh, δεν αποτελεί είδηση αλλά καθεστώς. Και αυτό γιατί, σε μια συγκυρία που η κυριαρχία δεν έχει τίποτα να υποσχεθεί και να προσφέρει, ολοένα και περισσότεροι θα υποτιμούνται, θα εγκαταλείπονται, θα περισσεύουν και τελικά θα περιθωριοποιούνται. Η τάξη μας φυτοζωεί στις ουρές των ανέργων, των συσσιτίων, στα χαρτόκουτα των αστέγων, στις πιάτσες των τοξικοεξαρτημένων, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των προσφύγων, στα φέρετρα των αυτοχείρων, στα ψυχιατρεία, στις φυλακές και στα κρατητήρια των αστυνομικών τμημάτων. Η βία αποτελεί την εγγυήτρια δύναμη, τον πυρήνα του καθημερινού, χαμηλής έντασης, πολέμου που επιβάλλει η σύγχρονη εκδοχή της «κοινωνικής ειρήνης».
Ένα δυστοπικό περιβάλλον ήδη διαμορφώνεται. Μέσω του ιδεολογικού και οικονομικού επαναπροσδιορισμού της ανθρώπινης ζωής, οι πρόσφυγες, οι τοξικοεξαρτημένοι, οι τρανς, οι σεξεργάτριες και ταυτόχρονα το σύνολο των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων κρίνονται ως περιττοί και πολυδάπανοι. Κρίνονται ως πλεονάζων πληθυσμός που πρέπει είτε να στιγματιστεί και να κατασταλεί είτε να αφεθεί απλά στη μοίρα του. Όμως αυτό το κοινωνικό-ταξικό απαρτχάιντ συμπαρασύρει μαζί του και τον αξιακό πυρήνα των κοινωνικών σχέσεων εκφυλίζοντας και αλλοιώνοντάς τες. Η ανοχή και η ανοσία απέναντι στη βία, η αποδοχή της βαρβαρότητας ως αντικειμενικής και μη αναστρέψιμης συνθήκης, ο κοινωνικός δαρβινισμός και ο πόλεμος όλων εναντίον όλων, αποτελεί το ιδεολογικό όχημα για την ολοκληρωτική αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού και την εγκαθίδρυση μιας συνθήκης αλληλοφαγίας χωρίς επιστροφή. Και τότε, τον λόγο θα έχουν μόνο τα όπλα. Με τις πανανθρώπινες αξίες της ζωής, της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης αχρηστευμένες, η κρατική-κατασταλτική βία θα αποτελεί το μοναδικό εχέγγυο για την αναπαραγωγή μιας εκφασισμένης κοινωνίας.
Το Α.Τ. Ομονοίας, ως εποπτικό κέντρο των ταξικών συσχετισμών της αθηναϊκής μητρόπολης εξασφαλίζει, ανάμεσα σε πολλά ακόμα, την επιβολή της θεσμοθετημένης υποτίμησης των κολασμένων, με όρους «παράπλευρης» κερδοφορίας. Οι πλεονάζουσες μάζες δεν λειτουργούν μονάχα ως πεδία βολής και εφαρμογής κατασταλτικών εγχειρημάτων αλλά και ως πάμφθηνο εργατικό δυναμικό. Τα «μαύρα κεφάλαια» ως στυλοβάτης της παγκόσμιας οικονομίας εδράζονται στην ακραία εκμετάλλευση των εκτοπισμένων φτωχοδιαβόλων που αφομοιώνονται ως αναλώσιμο εργατικό δυναμικό στις «παραοικονομικές» δραστηριότητες τμημάτων του μεγάλου κεφαλαίου. Ναρκωτικά, trafficking, εμπόριο όπλων και προσφύγων αποτελούν την «ανοιχτή αγορά εργασίας» για χιλιάδες εξαθλιωμένους με τους πλέον σκληρούς όρους απειλών, εκβιασμών και ομηρίας. Η «παραοικονομία», ως απύθμενη δεξαμενή συσσώρευσης κεφαλαίου, είναι πολλάκις εξακριβωμένο πως ελέγχεται από τα επίσημα-κρατικά κατασταλτικά όργανα με όρους χρηματικής δοσοληψίας. Η εικόνα του κέντρου της Αθήνας δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολιών. Κανείς δεν μπορεί να κάνει τον ανήξερο, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί το προφανές. Οι δρόμοι γύρω από την Ομόνοια σφύζουν από τον «νόμο και την τάξη» που έχει επιβάλλει το σύμπλεγμα αστυνομίας και εκάστοτε κυκλωμάτων, ένα σύμπλεγμα ασύστολης κερδοφορίας πάνω στα σώματα των κολασμένων προλετάριων.
Η απροσχημάτιστη δήλωση του προέδρου της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Δημοσθένη Πάκου πως «αυτή είναι η πρακτική της Αστυνομίας και σε όποιον αρέσει» αναφορικά με τις συνθήκες σύλληψης του Ζακ, δεν αποτυπώνει μονάχα το θράσος των μπάτσων και την ασυλία που απολαμβάνουν, αλλά και τον διοικητικό τους ρόλο στη συντελούμενη αυταρχικοποίηση και τον εκφασισμό. Και ακριβώς αυτό αποκρυσταλλώνουν οι δηλώσεις του, την ασύστολη και δολοφονική χρήση βίας ως μεθοδολογίας διαχείρισης του «πλεονάζοντος πληθυσμού». Όποιος δεν χωράει στο σύγχρονο καπιταλιστικό οικοδόμημα πετιέται και όποιος δεν συμμορφώνεται πεθαίνει. Ο κύριος αυτός ανέλαβε στο όνομα της Αστυνομίας την ευθύνη για τη δολοφονία του Ζακ και ως άλλο παραχαϊδεμένο από τα αφεντικά του μαντρόσκυλο, προανήγγειλε και άλλο αίμα. Κύριε Πάκο, ίσως να μην μπορούμε να εγγυηθούμε πως στο άμεσο μέλλον θα γευτείτε τη σαρωτική εκδίκηση της τάξης μας, αλλά μπορούμε να σας υποσχεθούμε πως όσο μας το επιτρέπουν οι μικρές μας δυνάμεις, θα σας καίμε και θα σας λεηλατούμε ως ελάχιστη επιστροφή της βίας που υπομένουμε.
Ήταν πραγματικά εξοργιστικό το γεγονός πως μετά την επίθεσή μας, οι μπάτσοι του Α.Τ. Ομονοίας πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας παριστάνοντας τα απροστάτευτα και παραμελημένα θύματα.
Αλήθεια ποιοι; Οι ένστολοι χασάπηδες που στελεχώνουν ένα από τα πιο περίφημα και ποτισμένα με τον ιδρώτα και το αίμα των βασανισμένων, κολαστήρια της Αθήνας; Αυτά τα θρασύδειλα και κτηνώδη υποκείμενα, τα βουτηγμένα στο αίμα χιλιάδων φτωχοδιαβόλων που πέρασαν από τα χέρια τους;
Κάνοντας μια αναδρομή σε κάποια ελάχιστα περιστατικά, σ’ αυτά που έτυχε να δουν το φως της δημοσιότητας και δεν αποτελούν παρά μόνο την κορυφή του παγόβουνου, θα μπορούσαμε να αναφερθούμε:
Στην παραπομπή το 1997 του διοικητή του 4ου και άλλων συναδέλφων του για «προστασία» που πουλούσαν σε οίκους ανοχής της οδού Αριστοτέλους.
Στο πλήθος καταγγελιών που διατυπώνονται την ίδια εποχή αναγκάζοντας τον «Συνήγορο του Πολίτη» να πραγματοποιήσει αυτοψία και να διαπιστώσει « κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των κρατουμένων και κυρίως των αλλοδαπών». Ο ανεκδιήγητος τότε υπουργός δίνει εντολή να γίνει γενική καθαριότητα και να βαφτούν οι τοίχοι.
Στο γεγονός του Νοεμβρίου του 2006 όπου ένας μετανάστης προσάγεται στο 4ο. Την επόμενη μέρα αφήνεται ελεύθερος με εμφανή σημάδια βασανισμού. Λίγες ώρες αργότερα θα ξεψυχήσει.
Στη ληστεία σε βάρος του Πακιστανού εργάτη Αλί Ζιαράτ τον Δεκέμβρη του 2006. Τα 420 ευρώ που είχε πληρωθεί ως δώρο Χριστουγέννων γίνονται βολική λεία για δύο καλόπαιδα του 4ου που θα του πραγματοποιήσουν εξακρίβωση. Ο Ζιαράτ θα βρεθεί κατηγορούμενος για συκοφαντική δυσφήμιση όταν καταγγέλλει το περιστατικό.
Στη δημοσιοποίηση ενός βίντεο το 2007 όπου οι βασανιστές του 4ου βάζουν προσαχθέντες μετανάστες να χτυπούν ο ένας τον άλλον. Έτσι, για να σπάσουν πλάκα. Για να τσουλήσει η βάρδια. Για να μοστράρουν το βίντεο στους φίλους τους χρυσαυγίτες.
Στον άγριο βασανισμό του μετανάστη Μπίν Ταχέρ Μοχάμεντ τον Νοέμβρη του 2009.
Στην προσαγωγή το 2016 παιδικής θεατρικής ομάδας μεταναστών επειδή είχαν στην κατοχή τους πλαστικά πιστόλια για τις ανάγκες της παράστασης. Στα παιδιά απαγορεύεται η επικοινωνία με τους γονείς τους, υποχρεώνονται να γδυθούν, χτυπιούνται και εξευτελίζονται από τους βασανιστές του 4ου.
Στο βασανισμό τον Σεπτέμβρη του 2017 μετανάστη πλανόδιου μουσικού που προσήχθη από το Μοναστηράκι.
Και ακόμα ποιοι; Η πολιτική ηγεσία που τους θρέφει και τους συγκαλύπτει; Η άνευ όρων παραδομένη εδώ και χρόνια ρεφορμιστική αριστερά (ΚΚΕ- ΛΑ.Ε.) που καταδίκασαν την επίθεσή μας;
Όμως το αίμα δεν είναι νερό, η μνήμη δεν είναι σκουπίδι. Η κακοστημένη παρωδία που παίχτηκε κατά τη διάρκεια της διαμαρτυρίας των μπάτσων, μπορεί να είχε την υποστήριξη του αστικού κόσμου και όσων τον υπηρετούν, όμως η πλειονότητα των κολασμένων που έζησε ή ζει τον τρόμο στα χέρια αυτών των καθαρμάτων ήταν και είναι στο πλευρό μας. Για όλους αυτούς τους ανώνυμους που δεν γνωρίσαμε, γι’ αυτές που συναντήσαμε και γι’ αυτούς που θα έρθουν, για εμάς τις ίδιες και τους ίδιους και για λογαριασμό της συλλογικής μας υποχρέωσης να αντιστεκόμαστε στη βαρβαρότητα, η επίθεση στο Α.Τ. Ομονοίας ήταν τελικά προϊόν της κοινής μας Υπόθεσης.
Ενάντια στον κόσμο της εξουσίας που επιβάλλει την εξατομίκευση, τον κοινωνικό εκφασισμό και την εκμετάλλευση, με όπλο μας τους συλλογικούς αγώνες να οικοδομήσουμε μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
ΝΑ ΟΠΛΙΣΤΟΥΜΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ
ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ
αναρχικές, αναρχικοί
κομμουνιστές, κομμουνίστριες
