«Σήμερα είναι ακριβώς ένας μήνας από τότε που ο αρραβωνιαστικός μου, ο διάσημος δημοσιογράφος Τζαμάλ Κασόγκι, μπήκε στο σαουδαραβικό προξενείο στην Κωνσταντινούπολη και δεν βγήκε ποτέ από εκεί. Σήμερα είναι επίσης η διεθνής ημέρα για τον τερματισμό της ατιμωρησίας για τα εγκλήματα που διαπράττονται κατά των δημοσιογράφων, η οποία θεσπίστηκε το 2013 από τον ΟΗΕ», […]
«Σήμερα είναι ακριβώς ένας μήνας από τότε που ο αρραβωνιαστικός μου, ο διάσημος δημοσιογράφος Τζαμάλ Κασόγκι, μπήκε στο σαουδαραβικό προξενείο στην Κωνσταντινούπολη και δεν βγήκε ποτέ από εκεί. Σήμερα είναι επίσης η διεθνής ημέρα για τον τερματισμό της ατιμωρησίας για τα εγκλήματα που διαπράττονται κατά των δημοσιογράφων, η οποία θεσπίστηκε το 2013 από τον ΟΗΕ», γράφει η Χατιτσέ Τσενγκίζ σε άρθρο της που δημοσιεύουν σήμερα διεθνή μέσα ενημέρωσης.
«Η σύμπτωση είναι τραγική και επώδυνη», σημειώνει στο άρθρο της που δημοσιεύουν η Le Monde, o Guardian, και η Washington Post, στην οποία αρθρογραφούσε ο αρραβωνιαστικός της, ο οποίος ζούσε αυτοεξόριστος στις ΗΠΑ.
«Μέχρι πριν από έναν μήνα, ο Τζαμάλ μού έστελνε τα άρθρα του. Τα διάβαζα με ενθουσιασμό, μετά του τηλεφωνούσα για να του πω τα σχόλιά μου. Με άκουγε προσεκτικά και μετά συζητούσαμε. Σήμερα γράφω για αυτόν και για αυτό που αισθάνομαι τώρα που δεν είναι πια εδώ», συνεχίζει.
Η μνηστή του Σαουδάραβα δημοσιογράφου που δολοφονήθηκε στην Κωνσταντινούπολη εκφράζει παράλληλα στο σημερινό της άρθρο τη λύπη της που η κυβέρνηση Τραμπ υιοθέτησε μια θέση που στερείται κάθε ηθικής βάσης, σύμφωνα με την Le Monde.
«Δυσκολεύομαι να καταλάβω αν πέρασε ένας μήνας ή ένας αιώνας από τότε που έχασα τον Τζαμάλ. Τις εβδομάδες που περίμενα με την ελπίδα ότι θα βγει από το προξενείο, κάθε ώρα, κάθε μέρα μου φαινόταν χρόνος. Όμως, όσο και να περίμενα, ο πρόσχαρος Τζαμάλ δεν γύρισε ποτέ. Το μόνο που μου ήρθε ήταν η είδηση του θανάτου του», γράφει.
«Την ώρα που έγραφα αυτές τις γραμμές, το γραφείο του εισαγγελέα της Κωνσταντινούπολης δημοσίευε μια επίσημη δήλωση. Ο Τζαμάλ στραγγαλίσθηκε, μετά διαμελίσθηκε και το σώμα του καταστράφηκε. Μια βάναυση, βάρβαρη και ανελέητη δολοφονία. Τί έγκλημα είχε κάνει για να του φερθούν έτσι; Για ποιον λόγο τον σκότωσαν με τόσο ωμό τρόπο;» διερωτάται για να σημειώσει: «Δεν υπάρχει καμία εξήγηση για αυτό το μίσος». Ο Τζαμάλ ήταν «ένας άνθρωπος γεμάτος ευγένεια, υπομονή, γενναιοδωρία, συμπόνια και αγάπη».
«Το μόνο που ήθελε ήταν μια νέα αρχή που θα του επέτρεπε να ξεχάσει τη νοσταλγία του για την πατρίδα του. Να μπορέσει να ζήσει μια μοναχική ύπαρξη με λίγη ευτυχία. Και σε αυτήν την ύπαρξη, θα ήμουν σύντροφος και φίλη. Ελπίζω ότι ήξερε πόσο μου ήταν πολύτιμος για να αρχίσω μια νέα ζωή στο πλευρό του», γράφει επίσης, υπογραμμίζοντας την ανάγκη «να θυμηθούμε τί είδους άνθρωπος” ήταν ο αρραβωνιαστικός της που χάθηκε.
Η ωμή δολοφονία του συγκλόνισε τον κόσμο επειδή «χάσαμε μια παγκοσμίως σημαντική φωνή» που «μας βοηθούσε να καταλάβουμε τις περίπλοκες σχέσεις στη Μέση Ανατολή, αλλά πάντα έβαζε πάνω από όλα τις ζωές και τα δικαιώματα των λαών της», σημειώνει.
Τώρα εναπόκειται στη διεθνή κοινότητα «να οδηγήσει αυτούς που τον δολοφόνησαν ενώπιον της δικαιοσύνης, συνεχίζει η μνηστή του δημοσιογράφου και αναφέρεται στις ΗΠΑ, οι οποίες από όλα τα έθνη, αυτές θα έπρεπε να δείχνουν τον δρόμο γιατί ιδρύθηκαν πάνω στα ιδανικά της ελευθερίας και της δικαιοσύνης για όλους».
Όμως σε αυτήν την τραγωδία «η κυβέρνηση Τραμπ πήρε μια θέση που στερείται ηθικής βάσης», συμπληρώνει για να επισημάνει ότι «μερικοί στην Ουάσινγκτον ελπίζουν ότι αυτό το θέμα θα ξεχαστεί με απλές τακτικές κωλυσιεργίας».
«Όμως εμείς θα συνεχίσουμε να πιέζουμε την κυβέρνηση Τραμπ να βοηθήσει να αποδοθεί δικαιοσύνη για τον Τζαμάλ» και δεν θα επιτρέψουμε «καμία συγκάλυψη», υπογραμμίζει, καλώντας τους ηγέτες όλων των ευρωπαϊκών χωρών και τις ΗΠΑ να «περάσουν αυτό το τεστ» ανθρωπιάς που θέτει αυτή η δολοφονία.
