Η ανάρτηση του Παύλου Πολάκη για την κριτική των ΜΜΕ κατά της Ρένας Δούρου σχετικά με τη φωτιά στο Μάτι και στην Καλιφόρνια, ήταν τουλάχιστον απαράδεκτη.
Ομάδα νέων από τις πυρόπληκτες περιοχές απαντά στον αναπληρωτή υπουργό, εκφράζοντας την απορία «πώς μπορεί να μιλάει έτσι ένας γονιός; ένας άνθρωπος; ένας δικός μας συνάνθρωπος;».
Διαβάστε την επιστολή
Κύριε Υπουργέ ,
Θέλοντας να μείνω συνεπής στην υποχρέωση που νιώθω απέναντι στον εαυτό μου, να μην αφήσω ασχολίαστη την ανάρτηση που κάνατε απευθυνόμενος στη Ρένα Δούρου, σας γράφω τα παρακάτω λόγια.
Κυριακή 11/11 (η μέρα που πραγματοποιήσατε τη συγκεκριμένη ανάρτηση) ήταν για μένα κομβική καθώς αποτέλεσε την έναρξη της ενεργούς διαμαρτυρίας μας, η οποία πιθανολογώ να έχει συνέχεια αν τα πράγματα συνεχίσουν ως έχουν!
Γυρνώντας λοιπόν σπίτι μου Κυριακή, εξαντλημένος συναισθηματικά από την έντονη εμπειρία του Μαραθωνίου στο πέρασμα του τόπου μου, ήρθα αντιμέτωπος με τον απαξιωτικό & αλαζονικό χαρακτήρα της ανάρτηση σας!
«Γιατί δεν έδωσες εντολή εκκένωσης εεεε;;;»
Διαβάζοντας αρχικά τα λόγια σας και μη γνωρίζοντας σας καλά, μου δημιουργήθηκε η εικόνα ενός περιθωριοποιημένου & αντικοινωνικού ατόμου, που δημοσιεύει απερίσκεπτα & βιαστικά μη έχοντας συνείδηση του προσβλητικού χαρακτήρα του λόγου του. Μπαίνοντας όμως στο «προφίλ» σας & διαβάζοντας το βιογραφικό σας, είδα ότι είστε ένας «κανονικός» άνθρωπος. Παρίσταστε σε οικογενειακές εκδηλώσεις, κάνετε όνειρα για τα παιδιά σας, έχετε χόμπι όπως το ψάρεμα..
Πώς μπορεί να μιλάει έτσι ένας γονιός, ένας άνθρωπος, ένας δικός μας συνάνθρωπος;
Είμαι ένα παιδί που θα μπορούσε να είμαι το παιδί σας. Είμαι ένα παιδί που την ημέρα της φωτιάς ήμουν στο Μάτι Αττικής & σώθηκε! Από εκείνη τη μέρα μέχρι και σήμερα προσπαθώ να βοηθήσω με ότι μέσα διαθέτω τους συντοπίτες μου. Μοίρασα πόρτα πόρτα φαΐ & νερό αγνοώντας τη μυρωδιά της καμένης σάρκας & των λιωμένων ελαστικών.
Έψαξα να σώσω όσα ζώα είχαν επιζήσει, διώχνοντας τις σκέψεις ότι οι άμορφες μάζες γύρω μου μπορεί να είναι οι γείτονες μου, οι φίλοι μου! Προσπάθησα έχοντας ως μόνο εργαλείο τα χέρια μου, πλάι σε 200 ακόμη εθελοντές, να μαζέψω στάχτες & κλαδιά , παραβλέποντας τις πιθανές επιπτώσεις στην υγεία μου.
Παρ όλα αυτά και γνωρίζοντας ότι έχω δώσει τον καλύτερο μου εαυτό, ξέρετε τι νιώθω μέχρι & σήμερα Κ. Πολάκη; Απέραντες & αβάσταχτες ΤΥΨΕΙΣ! Τύψεις που δε ρίσκαρα περισσότερο τη ζωή μου ώστε να βοηθήσω & άλλους, τύψεις που κοιμήθηκα τέσσερις αντί για τρεις ώρες γιατί μπορεί ίσως αυτή τη μια ώρα κάποιος να χρειαζόταν κάτι & να μην ήμουν εκεί, τύψεις γιατί το βράδυ που δεν άντεξα το ξενύχτι της εθελοντικής περιπολίας, έγινε πλιάτσικο σ ένα σπίτι & δεν ήμουν παρόν!
Ξέρετε ποια είναι η διαφορά μας όμως Κ. Πολάκη;
Εγώ δε θα έπρεπε να νιώθω τύψεις. Γιατί εγώ σε αντίθεση με εσάς, δεν έθεσα τον εαυτό μου σε καμία υποψηφιότητα, για καμία καίρια θέση, ώστε να λέγομαι αρμόδιος όταν στην πραγματικότητα δεν έχω καμία πρόθεση να αναλάβω ευθύνες! Ευθύνες που στο κείμενο σας κοροϊδευτικά αποποιείστε επικαλούμενος τα έργα της περιφέρειας & του Υπουργείου Υποδομών.
Και σας ρωτάω Κύριε Πολάκη πώς σχετίζονται οι αυτονόητες κρατικές ενέργειες μετά τη φονική πυρκαγιά με την πρωτοφανή κρατική αμέλεια που κόστισε 99 ζωές;;
Θα σας παρακαλούσα αυτήν την ανεξήγητη ανεκτικότητα & υπομονετική στάση που δείχνουμε τις τελευταίες 80 μέρες απέναντι όλων σας, να μην την προσπερνάτε!
Δεν είστε υποχρεωμένος σε καμία περίπτωση να αφουγκραστείτε τον πόνο κ την αγωνία μας αλλά τουλάχιστον εκτιμήστε τη στάση μας & μην προκαλείτε ανθρώπους που ακόμα βασανίζονται με απερίσκεπτες αναρτήσεις που βάζουν σε προτεραιότητα την ικανοποίηση προσωπικών & πολιτικών αντιπαραθέσεων & όχι το λαό που «υπηρετείτε».
Το ζήτημα δεν είναι το αν θα ακουστεί η συγγνώμη αλλά να μην κάνουμε πράξεις που την οφείλουν! Ελπίζω οι επόμενες αναρτήσεις σας να διέπονται από περισσότερη συνείδηση & ανθρωπιά.
Ήθελα απλώς να εκφράσω & να μη φιμώσω για ακόμη μια φορά τις σκέψεις μου.
Ομάδα νέων των πυρόπληκτων περιοχών