Σε απάνθρωπες συνθήκες παραμένουν έγκλειστοι ακόμη πέντε άνθρωποι στο πρώην ΠΙΚΠΑ στα Λεχαινά Ηλείας. Πρόκειται για το «κολαστήριο για μικρά παιδιά» όπως το είχε χαρακτηρίσει το BBC, που είχε αναδείξει το θέμα πριν λίγα χρόνια. Το «Έθνος» παρουσιάζει αποκλειστικές φωτογραφίες από μια αδιανόητη υπόθεση. Σήμερα, υπάρχουν ακόμα πέντε άνθρωποι που ζουν στα κλουβιά της ντροπής […]
Σε απάνθρωπες συνθήκες παραμένουν έγκλειστοι ακόμη πέντε άνθρωποι στο πρώην ΠΙΚΠΑ στα Λεχαινά Ηλείας.
Πρόκειται για το «κολαστήριο για μικρά παιδιά» όπως το είχε χαρακτηρίσει το BBC, που είχε αναδείξει το θέμα πριν λίγα χρόνια.
Το «Έθνος» παρουσιάζει αποκλειστικές φωτογραφίες από μια αδιανόητη υπόθεση.
Σήμερα, υπάρχουν ακόμα πέντε άνθρωποι που ζουν στα κλουβιά της ντροπής – τα ίδια κλουβιά που παρουσίαζε τότε το BBC.
Το μείζον πρόβλημα, δεν είναι πια αυτό, αλλά ότι υπάρχει περίπτωση το 2019 να επιστρέψουν και οι 30 που κατάφεραν να ελευθερωθούν.
Η απίστευτη ιστορία ενός τυφλού κοριτσιού που επί δέκα χρόνια ζούσε την απόλυτη φρίκη, έφερε στο φως τις απάνθρωπες συνθήκες κάτω από τις οποίες ”φυλάσσονται” δεκάδες άτομα στο Κέντρο Περίθαλψης Παιδιών με αναπηρία.
Το κορίτσι έκλεισε τον Αύγουστο τα 18. Από τα επτά της χρόνια ζει σε ένα κλουβί αναφέρεται στο ρεπορτάζ της εφημερίδας «Έθνος».
Το κορίτσι αυτό δεν καταλάβαινε ούτε το όνομά του μέχρι πριν από 2,5 χρόνια.
Τότε ήταν που μία ομάδα παρέμβασης ανέλαβε να λύσει τη φρίκη της καθήλωσής της.
Μαζί με αυτήν, και δεκάδων ανάπηρων παιδιών και ενηλίκων που βρίσκονταν στο ίδιο Κέντρο Περίθαλψης Παιδιών με αναπηρία.
Η ομάδα που ανέλαβε να αντιμετωπίσει την απίστευτη κατάσταση στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών, έχει ήδη καταφέρει μέσα σε 2,5 χρόνια να βγάλει από τα δεσμά τους 30 από τους 36 ανθρώπους που ζούσαν υπό τέτοιες συνθήκες.
Έως το 2016 δεκάδες ανάπηρα παιδιά και ενήλικες ζούσαν είτε δεμένοι από τα χέρια και τα πόδια είτε σε κλουβιά.
Αυτό επειδή πάσχουν από σοβαρές ασθένειες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αυτοτραυματισμούς.
Οι 30 τρόφιμοι που αποκαθηλώθηκαν «έχουν πλέον μια πιο ελεύθερη διαβίωση, αλλά και πάλι ασυλικού τύπου, καθώς ξυπνούν, παίρνουν φάρμακα κ.λπ.».
Εκτός από το τυφλό κορίτσι, υπάρχουν κι άλλες τέτοιες περιπτώσεις.
Όπως δύο κοριτσιών 11-12 ετών το 2016, που έφυγαν σε άλλο ίδρυμα και κατάφεραν να έχουν ένα είδος εκπαίδευσης, έμαθαν να πηγαίνουν τουαλέτα…
«Η μία, η μικρή, κάνει πια παζλ με κλειστά μάτια.
Την είχαν κλεισμένη σε soft room» λέει η Πάττυ Σωτηροπούλου, μέλος της ομάδας παρέμβασης του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού.
Με αφορμή σημερινό δημοσίευμα, από το χαρτοφυλάκιο Κοινωνικής Αλληλεγγύης, του Υπουργείου Εργασίας, ανακοινώνεται:
Η σημερινή κατάσταση στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών είναι αποτέλεσμα μιας συστηματικής επιστημονικής προσπάθειας, η πρώτη φάση της οποίας ολοκληρώνεται.
Το Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, το 2015 παρέλαβε το Παράρτημα Προστασίας ΑμεΑ στα Λεχαινά.
Πρόκειται για μια δομή με άτομα με πολλαπλές και βαριές αναπηρίες.
Έχει εγγραφεί στη συνείδηση της ελληνικής και της διεθνούς κοινής γνώμης, ως το «κολαστήριο των Λεχαινών».
Ξεκινήσαμε μια κοινή προσπάθεια από τις αρχές του 2016 για την υλοποίηση πιλοτικού σχεδίου για τους 51 φιλοξενούμενους.
Δυόμιση χρόνια μετά, η επιστημονική ομάδα έχει επιτύχει να ελευθερώσει από τις συνθήκες καθήλωσης, τους 30 από τους 36 φιλοξενούμενους.
Για τους υπόλοιπους έξι, η επιστημονική ομάδα πρότεινε στις 8/11/2018 τη δημιουργία ειδικών χώρων (soft room).
Η πρόταση υιοθετήθηκε άμεσα στις 15/11/2018 από το Δ.Σ του ΚΚΠΠ Δυτικής Ελλάδας.
Επισημαίνεται ότι, λόγω των βαρύτατων αναπηριών τους, η επίσπευση της διαδικασίας μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή τους.
Παράλληλα, το Υπουργείο ολοκληρώνει την πρόσληψη, με διαδικασίες ΑΣΕΠ, ειδικής ομάδας επιστημόνων.
Αυτή, θα συνεχίσει σε σταθερή βάση τη δεύτερη φάση του προγράμματος, εγκεκριμένου προϋπολογισμού 15 εκατ. ευρώ, για το ΚΕΠΕΠ Λεχαινών.
Μέσω του προγράμματος, υλοποιείται η μεταστέγαση όλων των φιλοξενούμενων σε ασφαλείς και υποστηρικτικές δομές.
Στο πλαίσιο αυτό, αναπτύσσουμε ανάλογες δομές και προβλέπουμε την εκπαίδευση του προσωπικού.
Οι φωτογραφίες που δημοσιεύονται σήμερα, παρουσιάζουν μια οριακή περίπτωση.
Δεν αποτυπώνουν όμως τη συλλογική προσπάθεια που άλλαξε τις συνθήκες διαβίωσης για τη συντριπτική πλειονότητα των φιλοξενουμένων στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών.
